รู้สึกยังไงกับคนที่เวลาปฎิเสธใคร จะไม่พูดคีย์เวิร์ดปฎิเสธแบบคำตรงๆเลย

จะชอบทำเป็นอธิบายแบบอ้อมๆ   ว่าสถานการณ์เป็นแบบนี้ๆนะให้เราคิดต่อเอง

จะไม่มีคำว่าขอโทษทีนะ  ไม่ได้   ไม่สะดวก  ไม่ตกลง   คำแนวๆนี้จะไม่มีสักคำเลย

คือคนเราความเข้าใจใจสถานการณ์สมองมันไม่เท่ากัน     การที่จะแกล้งเล่าสถานการณ์ให้ฟังแต่ไม่มีคำปฎิเสธตรงๆออกมาจากปากสักคำ
ถ้าในคำอธิบายมันชัดเจนว่าคือปฎิเสธผมเข้าใจได้

แต่บางคนอธิบายแบบสามารถตีความได้ว่าอาจจะมีลุ้นอยู่นะ   แม้ว่าโอกาสจะน้อยอะไรแบบนี้
คนอยากได้เขาก็ต้องการลุ้นต่อสิ      เขาคงไม่ถอดใจหรอก  เขาไม่รู้ว่ามันคือคำปฎิเสธอ้อมด้วยซ้ำ

แต่ถ้าอธิบายแล้วคนฟังไม่สามารถตีความได้ว่ายังมีลุ้น   คือตีความได้ว่ามันคือคำปฎิเสธแน่ๆ100%เออแบบนั้นผมว่าโอเคเลย
หรือไม่ก็พูดปฎิเสธไปตรงๆไม่ต้องมีคำอธิบายก็ได้เข้าใจตรงตัวดี

คิดยังไงกับกรณีนี้ครับ