คนสมัยก่อน ต้องกินข้าวข้านที่บ้าน เพราะ ตู้เย็น เป็นของหายาก
เเม่บ้าน ต้องออกไปจ่ายตลาด ( ลูกก็ถูกใช้ให้ หิ้วตะกร้า คอยถือ  ผักข้าวสาร น้ำปลาหมูหมากาไก่ )
กลับมา ก็ต้องก่อฟืนไฟใส่ถ่าน หุงข้าวต้มแกง( กระทิก็ ยังต้องขูดเอง คั้นเอง )
โอกาศจะได้กินอาหาร ฝีมือคนอื่น( ที่ไม่ใช่ของบ้านตัวเอง) จริงๆ ก็ โน่น เทศกาล นานทีปีหน หรือไปเที่ยว ต่างจังหวัด
หรือ เเค่ งานบุญ ในวัด  3 เดือนครั้ง มาฆะ วิสาขะ เข้า-ออกพรรษา ปีๆนึงไม่ถึง 10 ครั้ง
คนสมัยก่อน ถึงบอกว่า ฝีมือแม่ รสที่คุ้นเคน อร่อย ต้องหวนคิดถึง
 เเต่ คนสมัยนี้ ( หรือ ตั้งเเต่ คนยุค เจน เอกซ ลงไป) ตั้งเเต่ เกิด แทบ จะกิน อาหารถุง  หรือ อาหารเเช่เเข็ง จาก 7/11ซื้อมาอุ่นกิน
ถามว่า รสมือแม่ เป็น ยังไง บางคน ยังนึกไม่ออกเลย																															
						 
												
						
					
สมัยนี้ ยังมีอีก กี่คน บอกว่า กับข้าว ฝีมือเเม่ อร่อย ระดับ มิซิลินให้ 5 ดาว /คุณชาย ยังยกนิ้วให้
เเม่บ้าน ต้องออกไปจ่ายตลาด ( ลูกก็ถูกใช้ให้ หิ้วตะกร้า คอยถือ ผักข้าวสาร น้ำปลาหมูหมากาไก่ )
กลับมา ก็ต้องก่อฟืนไฟใส่ถ่าน หุงข้าวต้มแกง( กระทิก็ ยังต้องขูดเอง คั้นเอง )
โอกาศจะได้กินอาหาร ฝีมือคนอื่น( ที่ไม่ใช่ของบ้านตัวเอง) จริงๆ ก็ โน่น เทศกาล นานทีปีหน หรือไปเที่ยว ต่างจังหวัด
หรือ เเค่ งานบุญ ในวัด 3 เดือนครั้ง มาฆะ วิสาขะ เข้า-ออกพรรษา ปีๆนึงไม่ถึง 10 ครั้ง
คนสมัยก่อน ถึงบอกว่า ฝีมือแม่ รสที่คุ้นเคน อร่อย ต้องหวนคิดถึง
เเต่ คนสมัยนี้ ( หรือ ตั้งเเต่ คนยุค เจน เอกซ ลงไป) ตั้งเเต่ เกิด แทบ จะกิน อาหารถุง หรือ อาหารเเช่เเข็ง จาก 7/11ซื้อมาอุ่นกิน
ถามว่า รสมือแม่ เป็น ยังไง บางคน ยังนึกไม่ออกเลย