โดยปกติ เครื่องยนต์เดิมๆ จากโรงงานจะถูกจูนให้มี power/torque bandwidth ครอบคลุมตั้งแต่รอบต่ำไปยันรอบสูงมากที่สุด เพื่อให้เครื่องยนต์ตอบสนองต่อผู้ขับขี่ได้ทันท่วงทีทุกช่วงความเร็ว จึงเป็นที่มาของระบบวาล์วแปรผัน vvt-i, vtec, vanos, mivec ฯลฯ
แม้จะเป็นเครื่องยนต์รุ่นเก่าที่ไม่มีระบบวาล์วแปรผัน วิศวกรผู้ออกแบบก็ต้องเลือกช่วงที่ดีที่สุด ให้ครอบคลุมแบนด์วิธมากที่สุดเช่นกัน ผมเข้าใจถูกไหมครับ?
สมมติว่าเครื่องยนต์เบนซินขนาด 6 สูบ 3.0 ลิตร N/A ฝาสูบแบบ SOHC 12 วาล์ว มีกำลังประมาณ 190 แรงม้า ที่ 5,700 รตน. แรงบิด 260 นิวตันเมตร ที่ 4,400 รตน. ค่าพวกนี้ควรเป็นค่าที่ดีที่สุด ครอบคลุมที่สุด เท่าที่ผู้ผลิตจะทำได้ ตามที่ได้เกริ่นตอนต้น
ถ้าหากผู้ใช้งานนำมาใช้แล้วพบว่า ตนเองมีลักษณะการใช้งานแบบๆ หนึ่งตลอด นั่นคือ บางคนอาจจะเท้าหนักชอบขับที่รอบสูงๆ หรือลากเกียร์ ส่วนบางคนอาจจะเท้าเบา ไม่ชอบขับลากรอบ/เกียร์
ขอพูดถึงกรณีหลังแล้วกันนะครับ หากผู้ใช้คนหนึ่งมีลักษณะการขับขี่แบบเท้าเบา ไม่ชอบใช้รอบเครื่องยนต์เกิน 4,500 รตน. ไม่ชอบการคิ๊กดาวน์เพื่อให้รอบเครื่องยนต์พุ่งสูงขึ้น แต่ยังคงต้องการกำลังจากเครื่องยนต์ในการแซง ดังนั้น เขาจึงต้องการกำลัง/แรงบิดจากเครื่อง “ที่รอบต่ำๆ” เพิ่มขึ้น โดยอาจยอมสูญเสียกำลังในช่วงรอบสูง (4,500 รตน.ขึ้นไป) ซึ่งเป็นช่วงที่ไม่ค่อยได้ใช้งานได้
อาจารย์ท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า เครื่องยนต์นั้นความแรงอยู่ที่ฝา(สูบ) ดังนั้น
ในกรณีนี้ หากเจ้าของรถต้องการจะปรับเปลี่ยนการทำงานของเครื่องยนต์โดยมุ่งไปที่การกระทำต่อเครื่องท่อนบน (ตามคำแนะนำของอ.ท่านนั้น) โดยไม่ใช้ระบบอัดอากาศ (เทอร์โบหรือซุปเปอร์ชาร์จ) วิศวกร/ช่างควรมุ่งไปที่การปรับแต่งในส่วนของ เพลาราวลิ้น หรือ แคมชาร์ฟ จะเป็นการกระทำที่ง่ายที่สุด ใช่ไหมครับ? ยิ่งเป็นระบบ SOHC non-variable valve timing ด้วย
ฉะนั้น ผมอยากทราบว่า หากสเปกของแคมชาร์ฟเดิมจากโรงงานเป็นแบบนี้
เเคมชาร์ฟอันใหม่ ควรมีลักษณะ profile (คร่าวๆ) เป็นอย่างไรครับ?
เปลี่ยน แคมฯแต่ง ดีหรือไม่?
แม้จะเป็นเครื่องยนต์รุ่นเก่าที่ไม่มีระบบวาล์วแปรผัน วิศวกรผู้ออกแบบก็ต้องเลือกช่วงที่ดีที่สุด ให้ครอบคลุมแบนด์วิธมากที่สุดเช่นกัน ผมเข้าใจถูกไหมครับ?
สมมติว่าเครื่องยนต์เบนซินขนาด 6 สูบ 3.0 ลิตร N/A ฝาสูบแบบ SOHC 12 วาล์ว มีกำลังประมาณ 190 แรงม้า ที่ 5,700 รตน. แรงบิด 260 นิวตันเมตร ที่ 4,400 รตน. ค่าพวกนี้ควรเป็นค่าที่ดีที่สุด ครอบคลุมที่สุด เท่าที่ผู้ผลิตจะทำได้ ตามที่ได้เกริ่นตอนต้น
ถ้าหากผู้ใช้งานนำมาใช้แล้วพบว่า ตนเองมีลักษณะการใช้งานแบบๆ หนึ่งตลอด นั่นคือ บางคนอาจจะเท้าหนักชอบขับที่รอบสูงๆ หรือลากเกียร์ ส่วนบางคนอาจจะเท้าเบา ไม่ชอบขับลากรอบ/เกียร์
ขอพูดถึงกรณีหลังแล้วกันนะครับ หากผู้ใช้คนหนึ่งมีลักษณะการขับขี่แบบเท้าเบา ไม่ชอบใช้รอบเครื่องยนต์เกิน 4,500 รตน. ไม่ชอบการคิ๊กดาวน์เพื่อให้รอบเครื่องยนต์พุ่งสูงขึ้น แต่ยังคงต้องการกำลังจากเครื่องยนต์ในการแซง ดังนั้น เขาจึงต้องการกำลัง/แรงบิดจากเครื่อง “ที่รอบต่ำๆ” เพิ่มขึ้น โดยอาจยอมสูญเสียกำลังในช่วงรอบสูง (4,500 รตน.ขึ้นไป) ซึ่งเป็นช่วงที่ไม่ค่อยได้ใช้งานได้
อาจารย์ท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า เครื่องยนต์นั้นความแรงอยู่ที่ฝา(สูบ) ดังนั้น
ในกรณีนี้ หากเจ้าของรถต้องการจะปรับเปลี่ยนการทำงานของเครื่องยนต์โดยมุ่งไปที่การกระทำต่อเครื่องท่อนบน (ตามคำแนะนำของอ.ท่านนั้น) โดยไม่ใช้ระบบอัดอากาศ (เทอร์โบหรือซุปเปอร์ชาร์จ) วิศวกร/ช่างควรมุ่งไปที่การปรับแต่งในส่วนของ เพลาราวลิ้น หรือ แคมชาร์ฟ จะเป็นการกระทำที่ง่ายที่สุด ใช่ไหมครับ? ยิ่งเป็นระบบ SOHC non-variable valve timing ด้วย
ฉะนั้น ผมอยากทราบว่า หากสเปกของแคมชาร์ฟเดิมจากโรงงานเป็นแบบนี้
เเคมชาร์ฟอันใหม่ ควรมีลักษณะ profile (คร่าวๆ) เป็นอย่างไรครับ?