พอดีว่าเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ สถานะพ่อเเม่เเยกทางเเละมีพ่อเลี้ยง
ปัจจุบันก็อาศันติดต่อกับฝั่งเเม่เป็นหลัก พอเรียนจบก็ไม่สามารถได้พักหรือ
หาทางอื่นได้นอกจากทำงานเลี้ยงตัวเอง ซึ่งพ่อเเละแม่ไม่ได้มีเงินมากพอที่จะซัพพอร์ท
พอทำงานได้เงินก็เริ่มเจอปัญหาร่าใช้จ่ายต่างๆของทั้งคู่ และคำพูดว่าเราพึ่งพาไม่ได้
เราก็พยามจ่ายค่าเล็กๆน้อยๆ ค่าน้ำค่าไฟ ช่วยได้เท่าที่ช่วยเพราะเงินเดือนไม่ได้เยอะ
เเต่มาพักหลังทุกอย่างเริ่มหนักขึ้น คำพูด หลายๆอย่าง เหมือนเราต้อวมารับฟังปัญหาลบๆ
คำพูดที่เป็นยาพิษของทั้งคู่กับคำที่ว่าเราเป็นลูกคนเดียวต้องรับฟังทุกอย่าง
ภาระที่หนักสุดตอนนี้คือกำลังผ่อนบ้าน เเต่มันเป็นสิ่งเดียวที่เราอยากมีเเละวันนี้เรา
ฮึดสู้ พยามอดทน เพื่ออยากจะให้ตัวเองในอนาคตได้มีบ้านอยู่เพราะที่ผ่านมาเช่าห้อง
อยู่กับเเม่ตลอด อยากมีบ้านให้เเม่อยู่ด้วย แต่ก็มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายทุกเดือน ส่วนพ่อใช้ชีวิตคนเดียว
ไม่ได้มีภรรยาใหม่ มีบ้านเป็นของตัวเอง ไม่ได้ส่งเสียเราตั้งเเต่อายุ 18-19 ค่าไฟจะไม่จ่ายเลยจนเค้าจะมาตัดก็จะโทรมาระบาย
เดือนนึงอยู่คนเดียวแค่ 200-300 ไม่เกินนี้ พักหลังเลยรับผิดชอบดูแลตรงนี้ให้เพราะทำงานได้เเล้วก็พอจะคงที่
ตอนนี้รถโดนยึด ไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากอะไร เเละหนักถึงขั้นโทรมาบ่นล้านจะโดนยึด เราต้องคอยรับฟัง เเต่เราไม่เคย
รู้เลยว่าเกิดจากอะไร รู้คนสุดท้ายเสมอที่ต้องมารับฟังเค้าระบาย เละมีคำถามกลับไปว่า อยากทราบว่าเงินที่บอกว่าไปทำงาน
ทุกๆวันหมดไปกับอะไร เพราะเค้าไม่มีความรับผิดชอบที่จะใข้จ่ายอะไรได้เลยเเม้กระทั่งค่าน้ำไฟไม่กี่บาท ทั้งๆที่ออกไปทำงานตลอด
ลูกก็ไม่ต้องส่งเสีย บ้านภาระใดๆก็ไม่มี (ตามที่เราทราบ) ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะ เเละเหมือนกันเจอคำพูดเเย่มทกจากพ่อเลี้ยง รวมถึงพ่อเเม่เเท้ๆตัวเอง
จนบางทีจิตใจจะรับไม่ไหวกับบางคำพูด เรารู้สึกไม่อบอุ่นเลย บางทีอยากบล็อกทุกคนเเละหายไปจะผิดไหมคะ เคยคิดในใจว่าเราไม่ได้ขอเค้ามาเกิด
เเต่ทำไมเราต้องโตมากับพ่อเเละเเม่มี้ไม่มีความพร้อมทั้งด้านความคิดและการเงินเลย เราผิดมากไหมคะที่คิดแบบนี้ (ตอนนี้มีภาวะซึมเศร้าค่ะพึ่งตัดสินใจไปคุยกับคุณหมอมา) เเค่อยากรู้ว่าผิดไหนถ้าอยากหายไป ไม่รับสายตัดจากทุกคนสักพัก
การเกิดมาเป็นลูกคนเดียวในมุมมองของทุกคน?
ปัจจุบันก็อาศันติดต่อกับฝั่งเเม่เป็นหลัก พอเรียนจบก็ไม่สามารถได้พักหรือ
หาทางอื่นได้นอกจากทำงานเลี้ยงตัวเอง ซึ่งพ่อเเละแม่ไม่ได้มีเงินมากพอที่จะซัพพอร์ท
พอทำงานได้เงินก็เริ่มเจอปัญหาร่าใช้จ่ายต่างๆของทั้งคู่ และคำพูดว่าเราพึ่งพาไม่ได้
เราก็พยามจ่ายค่าเล็กๆน้อยๆ ค่าน้ำค่าไฟ ช่วยได้เท่าที่ช่วยเพราะเงินเดือนไม่ได้เยอะ
เเต่มาพักหลังทุกอย่างเริ่มหนักขึ้น คำพูด หลายๆอย่าง เหมือนเราต้อวมารับฟังปัญหาลบๆ
คำพูดที่เป็นยาพิษของทั้งคู่กับคำที่ว่าเราเป็นลูกคนเดียวต้องรับฟังทุกอย่าง
ภาระที่หนักสุดตอนนี้คือกำลังผ่อนบ้าน เเต่มันเป็นสิ่งเดียวที่เราอยากมีเเละวันนี้เรา
ฮึดสู้ พยามอดทน เพื่ออยากจะให้ตัวเองในอนาคตได้มีบ้านอยู่เพราะที่ผ่านมาเช่าห้อง
อยู่กับเเม่ตลอด อยากมีบ้านให้เเม่อยู่ด้วย แต่ก็มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายทุกเดือน ส่วนพ่อใช้ชีวิตคนเดียว
ไม่ได้มีภรรยาใหม่ มีบ้านเป็นของตัวเอง ไม่ได้ส่งเสียเราตั้งเเต่อายุ 18-19 ค่าไฟจะไม่จ่ายเลยจนเค้าจะมาตัดก็จะโทรมาระบาย
เดือนนึงอยู่คนเดียวแค่ 200-300 ไม่เกินนี้ พักหลังเลยรับผิดชอบดูแลตรงนี้ให้เพราะทำงานได้เเล้วก็พอจะคงที่
ตอนนี้รถโดนยึด ไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากอะไร เเละหนักถึงขั้นโทรมาบ่นล้านจะโดนยึด เราต้องคอยรับฟัง เเต่เราไม่เคย
รู้เลยว่าเกิดจากอะไร รู้คนสุดท้ายเสมอที่ต้องมารับฟังเค้าระบาย เละมีคำถามกลับไปว่า อยากทราบว่าเงินที่บอกว่าไปทำงาน
ทุกๆวันหมดไปกับอะไร เพราะเค้าไม่มีความรับผิดชอบที่จะใข้จ่ายอะไรได้เลยเเม้กระทั่งค่าน้ำไฟไม่กี่บาท ทั้งๆที่ออกไปทำงานตลอด
ลูกก็ไม่ต้องส่งเสีย บ้านภาระใดๆก็ไม่มี (ตามที่เราทราบ) ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะ เเละเหมือนกันเจอคำพูดเเย่มทกจากพ่อเลี้ยง รวมถึงพ่อเเม่เเท้ๆตัวเอง
จนบางทีจิตใจจะรับไม่ไหวกับบางคำพูด เรารู้สึกไม่อบอุ่นเลย บางทีอยากบล็อกทุกคนเเละหายไปจะผิดไหมคะ เคยคิดในใจว่าเราไม่ได้ขอเค้ามาเกิด
เเต่ทำไมเราต้องโตมากับพ่อเเละเเม่มี้ไม่มีความพร้อมทั้งด้านความคิดและการเงินเลย เราผิดมากไหมคะที่คิดแบบนี้ (ตอนนี้มีภาวะซึมเศร้าค่ะพึ่งตัดสินใจไปคุยกับคุณหมอมา) เเค่อยากรู้ว่าผิดไหนถ้าอยากหายไป ไม่รับสายตัดจากทุกคนสักพัก