แอบอิจฉา(ยินดีกับเขา)แฟนที่เขามีครอบครัวที่น่ารักซัพพอร์ตได้ใช้แต่ของดีๆๆพ่อแม่เขาก็ดีรากฐานดีไปหมดพอมองย้อนกลับมาดูตัวเราไม่มีดีไรซักอย่างเลยค่ะบางทีแอบน้อยใจตอนไปบ้านแฟนทุกครั้งพ่อแม่เขาดีกะเรามากแต่เราไม่มีไรไปตอบแทนเขาเลยค่ะมีแต่คำขอบคุณกับคอยซัพพอร์ทลูกชายเขา ลูกเขาก็รักเรามากกกก เขาอยากมาบ้านเราแต่เรากลัวเขารับไม่ได้กลัวเขาจาผิดหวังเพราะบ้านเราไม่ได้มีเหมือนบ้านเขากลัวพาเขามาลำบากเราอยู่พัดลมได้เป็นวันๆ ส่วนเขาอยู่แอร์เป็นวันๆ คนละชั้นกันเลยค่ะเคยบอกเลิกเขาแล้วเขาก็ยังไม่ไปเขาบอกรักเรามากอยากสร้างอนาคตไปกับเรา พี่ๆมีมุมมองยังไงบ้างแนะนำหนูได้นะคะหนูเบื่อความคิดตัวเองเพราะว่าเราไม่ได้เป็นคนมีตังค์
สิ่งที่เราไม่มี