รู้สึกผิดกับลูก

กำลังจะไปเรียนลงคอสเพื่อทำงานบนเรือสำราญ ในอีกไม่กี่วันจ้างหน้านี้ค่ะ
-แต่งงาน ปี64 มีลูกปี66 ก่อนหน้านี้คบกันมา4ปี
-สามีไม่ค่อยซัพพอร์ท ทั้งทางอารมณ์ หรือทางการเงิน การงาน ทางใจ
-สามีจะเลือกข้อเสนอจากเราเป็นช้อยสุดท้ายเสมอเช่น เราชวนไปคาเฟ่1 สามีจะปฏิเสธทันที แต่ถ้าเป็นคนอื่นชวนไปเขาจะไปแล้วมาชวนเราอีกที
-ตั้งแต่มีลูกสาทีมักจะทิ้งให้เราเป็นฝ่ายดูแลลูกเป็นหลัก เกือบ100% และเราต้องทำงานนอกบ้านด้วย
-สามีจะดื่มทุกวันศุกร์และเสาร์กับพวกพี่ๆ
-เรามีปัญหากับพี่สะไภ้ สามีไม่เคยปกป้องเรา แถมยังบอกว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเขาทั้งๆที่เรื่องที่ทะเลาะ เพราะเราโกรธที่พวกพี่ๆเขาเอาสามีเราไปนินทาพูดกันเหมือนเป็นตัวตลก
- สามีจะดีขึ้นเวลาทะเลาะกันแรงๆ จะดีขึ้นสัก 1-2วันก็จะหลับมาวนลูปเดิมอีก
-ตอนพ่อเราป่วย สามีพูดว่าให้เรากับพี่ชายปรึกษากันเองเลยนะ ไม่เกี่ยวกับเขา
-เราตกงานตอนเดือนสิงหาที่ผ่านมา ทราบว่าจะถูกเลิกจ้างตอน มิย  พยามหางาน ปรึกษาสามี สามีบอกว่าไม่ใช่เรื่องของเขา เราต้องจัดการตัวเอง
-เราขายอาหารตามสั่ง เพื่อเลี้ยงตัวเอง สามียังคงให้เราจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆเหมือนเดิม จนทำให้เราตั้งตัวไม่ได้สักที
-พ่อสามีป่วยเราช่วยทุกอย่าง รับส่งที่โรงบาล ไปเอายาให้ ช่วยค่ารักษาบ้างเล็กน้อย หลักร้อยหลักพัน
-ตัดสินใจจะกลับไปทำตามความฝันตัวเอง ลงคอสเรียนเพื่อไปทำงานบนเรือ ขอความช่วยเหลือ จากสามีได้คำตอบเดิมคือไม่ช่วยไม่ใช่ปัญหาเขา
สิ่งที่ลังเลตอนนี้
หลังจากที่ตัดสินใจว่าจะเลิกกับสามี
เราเอารถตัวเองไปรีไฟแน้น ใช้หนี้ต่างๆ และสมัครเรียนเรียบร้อย กำลังจะบินเดือนหน้าแล้วญาติๆสามีก็มาช่วยกันพูด ช่วยกันหางานให้
-สิ่งที่กังวลตอนนี้ 1เราไม่อยู่กับสามีต่อแล้วแน่ๆ แต่เราไม่มีงานไม่มีบ้านอยู่กลัวจำเป็นต้องทิ้งลูกไว้ที่บ้านสามีก่อน
-หรือเราควร ไปพบจิตแพทย์ครอบครัวกับสามีเพื่อปรับจูนกันอีกรอบ
- หรือเราควรไปเลย แล้วค่อยกลับมารับลูกตอนที่ตั้งตัวได้แล้ว
-ลูกอายุ 2.8ขวบ ที่บ้านสามีมีพ่อที่ป่วยเป็นมะเร็ง แม่อายุ68

สงสารลูกแต่ตัวเองก็จะไม่ไหว
มีใครพอจะแนะนำแนวทางอะไรให้เราได้บ้างไหมคะ ถ้าเราตัดสินใจไปแล้วกลัวความว่าห่วงลูกจนไปไหนไม่ได้ นอนร้องไห้ทุกวันมาหลายเดือนแล้วค่ะ
ขอแท็กห้องนักจิตด้วยนะคะ เราควรต้องพบจิตแพทย์หรือควรไปกับสามีดีไหมคะ