ยายสายบัว

คือเรื่องนี้ทวดหนูเล่าให้ฟังตั้งแต่ยังเด็กก่อนท่านจะเสียหนูเลยอยากเอาตำนานหมู่บ้านของหนูมาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ (ใช้วิจารณญานในการอ่านนะคะ )

ในหมู่บ้านกลางทุ่งห่างไกลเมืองมีคู่รักคู่หนึ่งชื่อ ทองสุข กับ สายบัวทั้งสองรักกันมากจนผู้เฒ่าผู้แก่ยังเอ่ยปากว่า “ผัวเมียคู่นี้บุญหนุนนำ
คืนหนึ่งก่อนออกเดินทางค้าขายในเมือง ทองสุขบอกกับเมียว่า พี่จะอยู่กับเอ็งตลอดไป…จนกว่าจะตาย คำสัญญานั้นเหมือนสลักไว้ในใจสายบัว
เธอยืนมองเกวียนที่เคลื่อนหายไปตามทางดิน ฝุ่นสีแดงคลุ้งลอยขึ้นในอากาศเธอไม่รู้เลยว่านั่นคือ ครั้งสุดท้าย ที่จะได้เห็นเขา
วันผ่านไปเป็นเดือนเกวียนคันนั้นไม่เคยกลับมาอีกเลยสายบัวเริ่มไปหาหมอ ดูดวง ทำบุญทุกอย่าง เผื่อจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ใด
จนกระทั่งหญิงเธอได้รู้จักกับป้าบุญมาแกแนะนำให้สายบัวหันมาพึ่งศัลยศาสตร์มืดคืนนั้นเอง เสียงท่องมนต์เบา ๆ ดังขึ้นจากในบ้านไม้หลังเล็ก
กลิ่นธูปคลุ้งไปทั่วเธอเรียกชื่อทองสุขซ้ำ ๆ เสียงโหยหวนครวญหา ทำให้ชาวบ้านหวาดกลัวบ้านหลังนี้ ปากต่อปาก เล่าว่ายายแกเป็นบ้าสติไม่ดีเล่นของจนเข้าตัวเอง แม่ค้าในตลาดต่างแหกปากไล่เมื่อเห็นเธอบางคนเล่าว่าเห็นสายบัวพูดคนเดียวกลางตลาด เหมือนคุยกับใครสักคน
ผู้ใหญ่บ้านเลยเชิญหมอผีมาดูหมอผีเพ่งนานก่อนพูดว่า อีนี่มันเป็น การกีนี ของหมู่บ้าน ปล่อยไว้ บ้านเราจะกันหมด
จนคืนหนึ่ง…บ้านของสายบัวนั้นเกิดไฟไหม้เปลวควันพุ่งสูงจนอาบฟ้า เหลือไว้เพียงกองไม้ดำ ๆ ที่ไหม้เกรียม รุ่งเช้า ชาวบ้านพบเพียงรอยเท้าผู้หญิงจาง ๆ บนเถ้าถ่าน จากนั้น สายบัวก็หายไป ไม่มีใครพบอีกเลย
หลายปีต่อมา มีคนลือว่าเห็นผู้หญิงผมสั้นในชุดผ้าซิ่นยืนอยู่ตรงบริเวณจุดเกิดเหตุร้องเรียกชื่อผู้ชายอันเป็นที่รัก
ภายหลังมีคนในเมืองมาบอกว่า ทองสุขมีเมียใหม่และตายด้วยโรคประหลาดร่างไหม้เหมือนถูกไฟเผา
ชาวบ้านเลยเชื่อกันว่า สายบัวทำของใส่ผัวตัวเอง