เราควรอยู่อย่างไรกับเพื่อนร่วมงานที่ เวลาหงุดหงิดอะไรมาสักอย่างชอบปฏิบัติไม่ดีใส่คนอื่น เช่น การหยิบจับของใช้ความแรงในการกระทำตาอสิ่งนั้น ตัวอย่างเช่นว่า เวลาคนหงุดหงิดมันจะปิดประตูเสียงดังอะไรแบบนั้น
เเต่เวลาเขาไม่หงุดหงิดผมก็พูดคุย คุยดีกับเขาปกติ ผมรู้แหละว่าเขาไม่ชอบผม สาเหตุที่ผมรู้ เพราะผมสังเกตการปฏิบัติของเขา การอีกคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมงานเหมือนกัน แต่กับผมเขาปฏิบัติอีกแบบหนึ่ง
และด้วยเหตุนี้เวลาที่ผมรู้สึกหรือรู้ว่าเขากำลังหงุดหงิดผมจึงเงียบไม่พํดคุยอะไรกับเขา รวมถึงไม่กล้าไปรบกวนอะไรเขา ไม่กล้าใช้เขาทำอะไรให้ เคยมีครั้งหนึ่ง มีออเดอร์อาหารเข้าตอนทำงาน(ผมทำงานร้านอาหาร) ผมก็บอกเขาไปว่า"พี่ครับมีออเดอร์นี้นะ" พูดด้วยความสุภาพตามปกติเลยครับ แล้วจู่ๆเขาไปหงุดหงิดอะไรใครมาจากไหนไม่รู้เขาตอบผมว่า "ไปทำเองดิ๊"
พูดเชิงใส่อารมณ์บบฟังแล้วรู้เลยว่าหงุดหงิด
บางกรณีเวลาผมไปยุ่งในพื้นที่ที่ทำงานเขา เขาก็มักจะทำสีหน้าท่าทางไม่พอใจอยู่บ่อยๆ
พอพูดก็หงุดหงิดใส่ พอเงียบก็มาถามผมว่าทำไมไม่เงียบ เขาบอกผมว่า"ทำงานก็ทำงานสิ" ทั้งๆที่ผมรู้ตัวเองดีเลยว่าผมแยกแยะออกว่าทำงานก็ทำงานเรื่องส่วนตัวก็เรื่องส่วนตัว แต่ไอ้เพื่อนร่วมงานคนนี้ต่างหากที่มันไม่เคยมองตัวเองว่าเป็นยังไงทำไมผม กับเพื่อนร่วมงานอีกคนถึงไม่กล้าพูดคุยอะไรกับเขา
ถ้าในแง่ข้อบกพร่องของผม ผมยอมรับว่าผมก็มีทำอะไรผิดพลาดให้คนอื่นไม่พอใจ แต่ผมก็ไม่เคยโกรธที่คนอื่นพูดตรงๆว้าผมทำอะไรไม่ถูก แต่ไอ้กับคนนี้มันเวลาไม่พแใจอะไรมันไม่บอก มันไม่พูด และเวลามันพูดมันจะพูดเชิงใส่อารมณ์หงุดหงิดออกมา แต่กับอีกคนจะไม่มีลักษณะนี้ออกมาให้เห็น ตกลงแล้วใครกันแน่ที่แยกแยะและปฏิบัติกับคนอื่นอย่างไม่เป็นธรรมและเท่าเทียมกันนะ
เราควรทำตัวยังไงกับคนแบบนี้ ตอนนี้คืออึดอัดไปหมดแล้ว ทำตัวไม่ถูกเลยครับ
เเต่เวลาเขาไม่หงุดหงิดผมก็พูดคุย คุยดีกับเขาปกติ ผมรู้แหละว่าเขาไม่ชอบผม สาเหตุที่ผมรู้ เพราะผมสังเกตการปฏิบัติของเขา การอีกคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมงานเหมือนกัน แต่กับผมเขาปฏิบัติอีกแบบหนึ่ง
และด้วยเหตุนี้เวลาที่ผมรู้สึกหรือรู้ว่าเขากำลังหงุดหงิดผมจึงเงียบไม่พํดคุยอะไรกับเขา รวมถึงไม่กล้าไปรบกวนอะไรเขา ไม่กล้าใช้เขาทำอะไรให้ เคยมีครั้งหนึ่ง มีออเดอร์อาหารเข้าตอนทำงาน(ผมทำงานร้านอาหาร) ผมก็บอกเขาไปว่า"พี่ครับมีออเดอร์นี้นะ" พูดด้วยความสุภาพตามปกติเลยครับ แล้วจู่ๆเขาไปหงุดหงิดอะไรใครมาจากไหนไม่รู้เขาตอบผมว่า "ไปทำเองดิ๊"
บางกรณีเวลาผมไปยุ่งในพื้นที่ที่ทำงานเขา เขาก็มักจะทำสีหน้าท่าทางไม่พอใจอยู่บ่อยๆ
พอพูดก็หงุดหงิดใส่ พอเงียบก็มาถามผมว่าทำไมไม่เงียบ เขาบอกผมว่า"ทำงานก็ทำงานสิ" ทั้งๆที่ผมรู้ตัวเองดีเลยว่าผมแยกแยะออกว่าทำงานก็ทำงานเรื่องส่วนตัวก็เรื่องส่วนตัว แต่ไอ้เพื่อนร่วมงานคนนี้ต่างหากที่มันไม่เคยมองตัวเองว่าเป็นยังไงทำไมผม กับเพื่อนร่วมงานอีกคนถึงไม่กล้าพูดคุยอะไรกับเขา
ถ้าในแง่ข้อบกพร่องของผม ผมยอมรับว่าผมก็มีทำอะไรผิดพลาดให้คนอื่นไม่พอใจ แต่ผมก็ไม่เคยโกรธที่คนอื่นพูดตรงๆว้าผมทำอะไรไม่ถูก แต่ไอ้กับคนนี้มันเวลาไม่พแใจอะไรมันไม่บอก มันไม่พูด และเวลามันพูดมันจะพูดเชิงใส่อารมณ์หงุดหงิดออกมา แต่กับอีกคนจะไม่มีลักษณะนี้ออกมาให้เห็น ตกลงแล้วใครกันแน่ที่แยกแยะและปฏิบัติกับคนอื่นอย่างไม่เป็นธรรมและเท่าเทียมกันนะ