ยาวหน่อยนะคะ คือหนูเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด เข้าหาคนไม่เก่ง ไม่กล้าแสดงออก ประถมไม่เคยมีปัญหามาเริ่มมีปัญหาตอนม.1เพราะย้ายที่เรียน หนุรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิมตั้งแต่ม.2 มันเศร้า มันดิ่งไปหมดจนมันดีขึ้นเพราะมีผู้ใหญ่เข้ามาช่วยเหลือให้คำปรึกษามีเพื่อนจนจบม.3 ระหว่างนั้นหนูก็มีทำร้ายตัวเองบ้างกินยาเกินขนาดไปนั่งเรียนบ้าง เพราะด้วยในตอนนั้นปัญหาของหนูที่หนูเจอมันดูใหญ่มากๆสำหรับหนูบวกกับความที่บ้านไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลยกดดันเราให้ทำแบบนู้นแบบนี้อย่างเดียวไม่เคยได้กำล้งใจ จนขึ้นม.4 ไปเรียนวันแรกหนูรู่สึกว่าโคตรจะเคว้งคว้าง เหมือนโดดเดี่ยว ทั้งที่คนอื่นมีเพื่อนใหม่หมดแล้ว หนูไปเรียนไม่เคยมีความสุขเลย หนูมีเพื่อนแค่คนเดียวเขาก็ปรับตัวไม่ได้เหมือนหนูเลยทำให้มาเรียนอาทิตย์ละครั้งหนูไม่มีเพื่อนไปทานอาหาร ไปนู่นนี่นั่น เดินเรียน ไม่สนิทกับใครเลย หนูไม่ไหวเลยย้ายที่เรียนไปที่เล็กๆลง แต่ก็ไม่รอดค่ะเขาอยู่กันมานานแล้วเราพึ่งเข้าไปทำให้ไม่มีอะไรตรงกันเลยหนูพยายามมากๆแล้วพยายามเข้าหาพยายามช่วยงานแต่มันคงไม่พอหนูไม่รู้ต้องแทรกตรงไหน เขาเอาชื่อหนูออกจากงานทุกอย่าง หนูเคว้งไปหมดเลยตอนนั้น ครูก็ใส่ร้ายหนูให้แม่หนูฟัง แม่หนูเชื่อใครล่ะเชื่อครูสิคะ5555 หนูดรอปเรีบนแม่ไม่เอาหนูเลย หนูต้องไปนอนที่อื่นพ่อยังหาของส่งให้กินบ้าง หนูไม่ได้อยากเป็นอย่างงั้นเลยทั้งที่เคยเป็นเรัยนเก่งเรียนดีด้วยซ้ำมันแย่ไแหมดเลยค่ะ กว่าแม่จะคุยกับหนูก็นานมากๆ ตอนนี้เรื่องนี้ผ่านมาประมาณ 1 ปี หนูไม่สามารถลืมมันได้เลย หนูเข้าใจว่าแค่เสียใจ แต่ในตอนนั้นหนูต้องการเขามากเขาไม่เคยมองหนูเลย จนตอนนี้หนูก็ยังไม่ลืมไม่ลืมมัน หนูโดนเอาไปนินทา หนูรู้แต่หนูทนมาตลอดทำไมแม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลยโลกของหนูมีแค่แม่แต่ทำไมแม่ไม่มองเห็นหนูเลย โลกของหนูมันไม่เคยเหมือนเดิม หนูไม่กล้าเหมือนก่อน ช่วงแรกๆหนูไม่กล้าออกจากบ้านเลย หนูร้องไห้ หนูเศร้า เก็บตัวอย่างเดียว จนตอนนี้อาการ ไม่กล้าทำอะไร ไม่กล้าคุยกับพ่อกับแม่ มองว่าตัวเองแตกต่างจากคนอื่นในทางที่แย่มันไม่เคยไปไหน หนูกลัวเวลาต้องทำอะไร หนูต้องทำยังไงให้โลกของหนูมันสดใสเหมือนเดิมคะ หนูอยากร่าเริง ยิ้มแย้ม ไปเที่ยวเล่น เหมือน ที่มันควรจะเป็น หนูควรทำยังไงให้มองตัวเองไม่แปลกแยกแตกต่างจากคนอื่น เห็นแม◌่กับน้องคุยกันมีความสุขบางทีหนูก็อยากได้รับมันบ้างเวลาแม่คุยกับหนูแม่ต้องเสียงดังตะคอกใส่ตลอด ทั้งที่รู้ว่าเป็นคนที่ sensitive มากๆ หนูอยากได้แม่คนเก่า หนูไมไ่ด้ไม่ร◌ักน้องเลยนะ หนูแค่เหมือนโดนแย่งทุกอย่างไป หนูไม่เคยได้รับอะไรอีกเลยหล้งจากมีน้อง แค่กอดก็ไม่มี อ่านจบกันมั้ยคะไม่มีอะไรหรอกค่ะหนูคิดมากแต่ไม่รู้จะระบายกับใคร แต่ถ้าตอบหนูได้หนูควรทำยังไงให้โลกของหนูมันหลับมาสดใสคะ หนูอยากปรึกษาจิตแพทย์นะคะแต่ที่บ้านไม่เข้าใจกับเรื่องนี้เลย
เสียงระบายจากจากเด็กวัย 16