[SR] ชีวิตที่ข่มขื่น

วันนี้จะเป็นวันที่เราขอเลิกกับแฟน  ประสบการณ์คือมีลูกด้วยกัน  ลูกตายไปแล้ว  เคยสุขด้วยกัน เคยทุกข์ด้วยกัน  ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่เรากับเขาดูรักกันมาก  แต่นับตั้งแต่วันที่ญาติพี่น้องของแฟนและพ่อแม่ของแฟนเข้ามาวุ่นวายและอยากเป็นส่วนหนึ่ง  มันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปเลย  เราเห็นพฤติกรรมแฟนเราค่อยๆเปิดเผยธาตุแท้  ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำๆ  แล้วเราก็เป็นฝ่ายอดทนและยอมเสมอมา  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆก็คือบ้านแฟนมักชอบขอเงิน  จนเรามีเงินไม่เพียงพอที่จะสร้างครอบครัว  ที่จะมีลูกอีกครั้งนึง แค่ลูกตายก็เจ็บปวดมากพออยู่แล้ว  แต่แฟนของเราชอบเอาเงินที่ได้จากการทำงานส่งไปให้แม่ตัวเองจนแทบไม่เหลือเงินไว้ใช้จ่ายในครอบครัวของเรา  แล้วแฟนของเราก็ตกงานบ่อยมาก  ในช่วงระหว่างที่ตกงานก็เอาเงินจากเราไปให้แม่ตัวเอง  1 ปีที่ผ่านมา  ตั้งแต่เดือนกรกฎาคมปี 67 จนถึงปลายปี 67 ตกงานทั้งหมด 4 ครั้ง  เราพูดซึ่งที่ลูกเพิ่งตายในท้องในครรภ์  เราต้องกระกระสนทำงานทั้งๆที่หมอบอกให้พักฟื้นก่อน  เกิดจากแฟนตกงาน  เป็นเพราะความรักเราจึงยอมทิ้งทน  จริงๆก็น่าจะมองออกตั้งแต่ที่เราท้องอ่อนๆแล้ว  ไม่เคยคิดที่จะช่วยเราซักผ้า ยกตะกร้าผ้าช่วยเราเลยแม้แต่นิด  ไม่คิดที่จะช่วยหากับข้าวหรือทำอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างเป็นหน้าที่เราหมดแม้กระทั่งหาเงิน  จนกว่าจะพุดรุ้เรื่องว่าค้องทำงาน เราไม่เข้าใจว่าบ้านมันสอนให้มันมาเอาเปรียบผู้หญิงหรอ  รอให้โอกาส  บอกว่ามันอยากไประยอง เพราะงานที่นั่นเงินดี  แต่พอไปถึงก็ทำได้แค่ 10 กว่าวัน  บ่นบอกเหนื่อย  สภาพร่างกายไม่ไหว  ป่วยกลับมาแทบทุกวัน  เราก็พยายามช่วยทุกอย่าง  หาซื้อยา ยาทุกอย่างที่คิดว่าดีที่สุด  ยาบำรุงร่างกาย  สุดท้ายร่างกายมันก็ไม่ไหว  ก็ลาออก  เราบอกว่าไม่ต้องเน้นทำงานหนักหรอก  ทำงานเบาๆเงินเดือนไม่ต้องเยอะมากก็ได้  มันจะได้อยู่ได้นานๆ  แต่เขาไม่เอาเลย  เขาจะเอาทำงานหนักๆที่ได้เงินเยอะๆ  ซึ่งมันก็ทำได้เพียงแค่ไม่กี่วันก็ลาออกแล้ว เขาไม่ไหว  จนกว่าจะยอมไปทำอันที่เงินเดือนน้อยแต่สบาย  แต่พอได้เงินเดือนน้อยก็ไม่พอใจอีกจะกลับมาปทุมธานีแล้วบอกว่าเงินเดือนที่ระยองกับที่ปทุมธานีก็ไม่ได้ต่างกัน  เรายอมทิ้งงานของเรากลับมาที่ปทุมธานีและเริ่มต้นหางานใหม่  ในขณะที่เราได้งานเลย  แต่แฟนของเราตกงาน ขาดรายได้ไป 4 เดือนเต็ม  ในช่วงระหว่างนี้แม่ของแฟนก็โทรมาขอเงินตลอด  ในเมื่อแฟนเราไม่ได้เป็นคนทำงาน  เราก็ต้องเป็นคนให้แทน  กลายเป็นว่าเราหาเงินเรากลับไม่ได้ใช้เงินของเราอย่างเต็มที่  ทุกอย่างจุนเจือสามีและแม่สามี  ตอนที่อยู่ระยองเงินเดือนที่ได้ก็ไม่เคยนึกถึงเราก่อนเลย  เดี๋ยวจะโอนเงินไปให้แม่  ซื้อของใช้ไปให้แม่  แล้วเหลือติดตัวไม่กี่พันบาท  กลายเป็นค่างวดรถเราเป็นคนจ่าย ค่าห้องมาเป็นคนจ่าย  ไม่มีการหารครึ่ง  เรานึกถึงพ่อแม่ของเราเองที่ไม่เคยขอเงินลูกสักบาทเดียว  พ่อแม่ของเราเป็นคนขยันทำมาหากินมาก  ขนาดพ่อเราอายุมากกว่าแม่แฟนน้องก็ยังไม่หยุดที่จะทำมาหากิน  เรานึกถึงว่าขนาดพ่อแม่เราเรายังไม่เคยให้เงินเขาเลยสักบาท  แล้วทำไมเราต้องมาเลี้ยงผู้ชาย  ทำไมเราต้องมาเลี้ยงแม่ผู้ชาย  มันบ้าสิ้นดี  วันนี้แม่แฟนโทรมาขอเงินอีกแล้ว  แฟนบอกว่ารอสิ้นเดือนถึงจะให้  เพิ่งจะมีงานทำ  เงินเดือนยังไม่ออก  ยังไม่ทันที่จะเอาเงินมาช่วยเราบ้าง  แต่กลับคิดที่จะให้แม่ตัวเองก่อนแล้ว  เรารู้สึกถึงความไม่ยุติธรรม  เราเลี้ยงเขาในช่วงที่เขาตกงาน  พาเขาไปสมัครงาน  ไปรับไปส่งเขาทุกวัน  ตอนสมัครงานเราบังคับให้เขียนใบสมัครด้วย  ตอนนี้เขาเดินออกจากห้องไปแล้ว  เราโทรหาไม่ติด  LINE ก็ไม่รับ  หนูนั่งทบทวนกับตัวเอง  ถ้าหากเขากลับมาเมื่อไหร่  เราจะขอเลิกทันที  เจ็บครั้งนี้ครั้งเดียว  พอแล้ว  ถึงแม้ว่าเราจะเคยเสียลูกด้วยกัน  เราก็อยากจะบอกกับลูกของเราว่า  ถ้าหากหนูอยากเกิดมาเป็นลูกของแม่อีกนะลูก  หนูมาเกิดกับแม่กับพ่อใหม่ของหนูนะ  เดี๋ยวมาเกิดกับผู้ชายคนนี้เลย  มันไม่ได้เรื่อง  ที่ผ่านมาเราอายนะ อายคนที่ทำงานเพราะเขารู้ว่าเราต้องหาเลี้ยงแฟนเรา  เราต้องประหยัด  ในขณะที่ทุกคนออกจากออฟฟิศไปหาข้าวกันกิน  แต่เราต้องห่อข้าว  

เรามานั่งคำนวณดูแล้ว  ถ้าหากอยู่แบบนี้เราขอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวดีกว่า  เราคงจะมีเหลือกินเหลือใช้  ได้ใช้ชีวิตสบายๆ  เราคงจะได้รับความเป็นธรรมกับการใช้ชีวิต  มันคือความรักตัวเอง  ถ้าจะมีแฟนแบบนี้อย่ามีเลย  ที่เหลือก็แค่หาวันว่างไปจดใบหย่า  เลยแยกกันอยู่  หวังว่าจะสำเร็จ