ในเมื่อครอบครัวทะเลาะกันเรื่องชู้สาว ลูกควรยืนอยู่จุดไหน ?

สวัสดีค่ะพี่ๆขอท้าวความก่อนว่าเราเป็นเด็กมัธยมต้น ครอบครัวเรามีอยู่กัน 5 คน พ่อ แม่ พี่ชาย พี่สาว และเราน้องคนเล็กสุด ปัญหาแบบนี้อาจจะเริ่มมาตั้งแต่เราไม่เกิดมาเลยด้วยซ้ำ จนปัจจุบันนี้เราอายุ 15 ปีแล้วค่ะ

เรื่องปัญหาชู้สาวมันเริ่มมาจากฝ่ายพ่อเราก่อนค่ะ ช่วงที่นานมาแล้ว พ่อเรามีปัญหาเรื่องผู้หญิงมาตลอดจนมาหนักช่วงท้องเราได้เดือนแรกๆ เท่าที่เรารู้ พ่อหาเรื่องทะเลาะกับแม่เพื่อที่จะออกจากบ้านไปหาผู้หญิง ผู้หญิงแบบผู้หญิงจริงๆเลยค่ะ ขนาดที่ว่าจะให้แม่เอาเราออกอ้างว่าเป็นโรค ลูกออกมาก็ไม่สมบูรณ์ ( แม่เราเป็นเบาหวานค่ะ )👏🏻 และผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ได้บรรลุนิติภาวะหรืออายุครบ 18 ปี พ่อกับผู้หญิงเจอกันผ่านมือถือ เรื่องเป็นมาแบบนี้จนถึงจุดหนึ่งที่พ่อเราก็ทำเหมือนเดิม แต่แตกต่างตรงที่ว่าเขาไปเจอผู้หญิงกำลัง . กับคนอื่นค่ะ เขาเลยเลิกได้

ตอนเราเด็กๆ เรารู้มาตลอดว่าพ่อเราติดผู้หญิงมาตลอดตอนพ่อเราไปรับไปส่ง เห็นผู้หญิงทีไรต้องมองตาม แล้วมองตามแบบน่าเกลียดมากจริงๆ ขนาดตอนนั้นเรายังเด็กเรายังรู้เลยว่าเรื่องพวกนี้มันไม่ปกติ

หลังจากนั้นเราไม่แน่ใจค่ะว่าได้มีคนอื่นอีกมั้ยจนถึงตอนเราเกิด พอรู้เรื่องแล้วน่าจะอายุสัก 8-10 ปีประมาณนี้ค่ะ เราจำได้ว่าช่วงนั้นเฟสบุ๊คกำลังบูมและกระแสก็เริ่มเข้ามาในหมู่คนมีอายุ ป้าๆอาๆก็เล่นกัน พ่อเราก็เล่นค่ะ ตอนนั้นก็เหมือนเคย พ่อเราก็ทักไปจีบผู้หญิง ​ทักครับ​ สวยจังครับ โสดมั้ยครับ และคุยกับผู้หญิง มีการโอนเงิน ​ในมุมมองเด็กตอนนั้นมันก็เริ่มรู้แล้วว่าเรื่องพวกนี้มันไม่ควรและก็รู้ด้วยว่าพ่อแม่ทะเลาะกันหลักจากนั้นมันก็มีบ้างค่ะแต่ไม่ได้หนัก คิดว่าแม่ก็รู้แต่ปล่อยผ่าน

ช่วงตอนที่เรากำลังจบ ป.6 - ม.1 ช่วงนั้นเศรษฐกิจครอบครัวดีค่ะ จนได้ปลูกบ้านหลังแรกและไม่ต้องอยู่ทับที่ดินใคร ก็เป็นความปรารถนาของพ่อกับแม่ตั้งแต่คบกันแรกๆ เราก็คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ช่วงนั้นเรารู้สึกว่าชีวิตเราราบรื่นมากจริงๆ เป็นช่วงที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิตเลยชอบมาก ไม่มีเรื่องเครียดอะไรเลยค่ะ

ช่วง ม.1 กลางๆเทอม พ่อเราป่วยเป็นโรคเลือดในสมองตีบเป็นเหตุให้วันนั้นถึงวันนี้ซีกซ้ายครึ่งตัวขยับไม่ได้ค่ะแต่ก็พัฒนาเรื่อยมาจนตอนนี้เดินได้แต่ไม่คล่องมากๆ ช่วงนั้นมันตันมาก เครียดสงสารพ่อเพราะเราไม่คิดว่าคนที่เป็นหัวหน้าครอบครัว วันหนึ่งจะเป็นแบบนี้ รู้สึกสมองมันมืดไปหมดเลยค่ะ

ช่วง ม.2 การเงินร่วง ตกต่ำมากค่ะเศรษฐกิจที่จำได้ตอนนั้นมันแย่มากจริงๆ แต่ก็ประคับประคองมาได้ เริ่มมีความคิด ตอนนั้นก็รู้สึกได้ว่าพ่อเราอะไรๆก็ว่า ด่าตลอด ใช้แต่ความรุนแรง ไม่รับฟังอะไรลูกเลย เราเครียดเราไม่อยากกลับบ้าน อยู่โรงเรียนเราก็ต้องคิดเรื่องเรียนกลับมาก็ต้องฟังคำบ่น

ม.3 ​​วันหนึ่งเรากลั้นไม่ไหวร้องไห้ที่โรงเรียนและปรึกษาครู จนทำให้เราคิดได้ว่าพ่ออาจจะเครียดเพราะโรค ผ่านมาที่จำได้น่าจะสัก 2-3 เดือน เรารู้ว่าพ่อเราที่อารมณ์เสียใส่คือติดผู้หญิง บางทีที่ผู้หญิงไม่ตอบแชทก็มาลงกับชีวิตจริงตอนนั้นเราได้รู้ซึ้งเลยค่ะ ในสมองมันแบบ อ๋อ เพราะแบบนี้อะนะ พ่อเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอผู้หญิงที่คุยอยู่คือพวกมิจ สแกมเมอร์ค่ะ เอาหน้าคนอื่นมาลงในเฟส ก่อนหน้าเราไม่รู้นะคะว่า เขาได้คุยกับใครก่อนหรือป่าว ที่จับได้คือคุยกันได้เดือนกว่าๆ พ่อเราโอนเงินไปแล้ว 3000 เท่าที่สารภาพ เราพูดยังไงก็ไม่ฟังค่ะว่าไม่ใช่หน้ามันจริงๆ เขาก็ไปนั่งไล่แอดเฟสทุกเฟสที่มีหน้าคนนี้เป็นโปรไฟล์ค่ะ

พ่อแม่ทะเลาะกันมาได้ 4-5 เดือนแล้วค่ะ​ก็ไม่หยุด เราเลยสมัครเฟสปลอมให้แม่ไปคุยกับพ่อ อย่างน้อยเราก็รู้ร่องรอยเขาไม่ให้เขาไปไกลกว่านี้ หนักสุดคือเขาจ้างญาติให้ขับรถไปตามหาผู้หญิง ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเป็นคนอื่นจะเป็นยังไง ขนาดร่างกายตัวเองเป็นแบบนี้นะคะ ที่คุยมาช่วง 4-5 เดือนนี้แบบคุยจริงจังนะคะ ได้ 5 คนแล้ว ปัจจุบันไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะเขาไม่เลิก

ไปๆมาๆเฟสที่สมัครให้แม่ก่อนหน้านี้แม่เราก็เอาไปคุยกับผู้ชายคนอื่นปกติแม่จะเลี้ยงหลานคือลูกของพี่สาว หลังๆมาช่วงนี้ก็ไม่ค่อยดูค่ะ จะเป็นเรา ถ้าอยู่ในห้องเขาก็จะปล่อยหลาน ตัวเองนั่งพิมพ์แชท เขาที่เป็นคนคุยเขาไม่รู้ตัวหรอกค่ะ แต่เราที่อยู่มานานจะรู้ว่ามันหนักแล้วจริงๆ หลานร้องบางทีเขาก็ปล่อยไม่สนใจมันเข้าขั้นหนักแล้วจริงๆ

ปกติจะเป็นแม่ที่เราไว้ใจมาตลอดเรารู้สึกว่าแอนตี้กับคนที่นอกใจมาก เราเลิกอยู่ข้างแม่ ก่อนนี้แม่เคยเป็นคนเอาใจใส่ แคร์ความรู้สึก หลังๆจนเราร้องไห้เขาก็ไม่สนใจค่ะบอกเราเป็นอะไรไม่รู้มัน เราบอกกับเขาว่าหนูร้องไห้แม่ไม่เคยถามเลยว่าเป็นยังไง เพราะอะไรถึงร้อง เขาก็ไม่สนใจอยู่ดีค่ะ พอเราหยุดร้องเขาก็ไปพิมพ์คุยกับผู้ชายเหมือนเดิม ในเฟสปลอมแม่ไม่ใช่แค่พ่อค่ะ มีคนอื่นอีกด้วย​ที่แม่คุย ปกติเราจะปล่อยเพราะมันไม่เคยหนัก ปกติแม่เราสุขภาพก็ไม่ค่อยดีค่ะ นอนดึกไม่ได้ แต่ช่วงนี้หลังๆมานอนตี 1 ทุกวันไม่บ่นว่าแย่เลยค่ะ พิมพ์แชทก็คุยไปยิ้มไป เรารับได้ทุกเรื่องนะยกเว้นเรื่องอะไรแบบนี้

เศรษฐกิจช่วงนี้ก็ไม่ดีเลยค่ะพี่สาวแต่งงานออกไปมีครอบครัว มีภาระของเขาค่ะ ทั้งบ้านมีแค่พี่ชายที่ทำงานเลี้ยง รู้สึกว่าจะเป็นช่วงตกต่ำที่สุดในชีวิตเลยค่ะ มันมืดไปหมด หันทางไหนก็ไม่มีที่พึ่ง  

เราควรทำยังไงคะเราควรยืนอยู่แบบไหนเราเครียดมากร้องไห้เกือบทุกวันเราอยู่ในจุดที่พึ่งใครไม่ได้เลยค่ะ ทุกคนก็ต่างมีหน้าที่ของตน แต่เราอดเครียดไม่ได้จริงๆค่ะ ความหวังสุดท้ายอยู่ที่แม่ ตอนนี้แม่เราเปลี่ยนไป แม่เราไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว เราไม่มีที่พึ่งเลยค่ะ ตอนนี้เราอยากออกไปทำงานมากๆค่ะแต่ก็ทิ้งหลานไม่ได้ ไม่มีคนช่วยเลี้ยงมีแต่แม่ที่เลี้ยงหลาน​ไหนจะต้องดูพ่ออีก

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ อย่าตัดสินเราเลยค่ะ เรายืนอยู่จุดนี้มันไม่มีหนทางจริงๆ เราอยากระบายแต่มันไม่มีคนให้ระบายค่ะ. 😥






แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่