หากสูญเสียบุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิตจะทำยังไงกันหรอคร้บ

ผมรักแม่ผมมาก ตอนนี้แม่ผมปกติดี ผมอายุ18(ลูกคนเดียว) ทั้งชีวิตผมมีแค่แม่ที่ผมเชื่อใจได้ เพื่อนผมมี แต่ถ้าให้เลือก ผมจะเลือกแม่แบบไม่ลังเล ทุก ๆ ความลำบากของผมแม่ช่วยเหลือตลอด โลกทั้งใบของผมยกให้แม่หมดเลย ผมกลัว กลัวมาก ถ้าวันหนึ่งแม่เป็นอะไรขึ้นมาผมจะทำยังไง หลายวันก่อนแม่ผมทะเลาะกับพ่อเลี้ยง ดังมาก ผมนอนร้องอยู่อย่างงั้นพร้อมกำมีดที่อยู่ใต้หมอน(ตอนทะเลาะกัน ผมเห็นมันเริ่มแรงขึ้น เลยแอบเอามีดที่ซื้อมาที่อยู่ในกระเป๋ามาซ่อนไว้ใต้หมอน) ผมสัญญาเลย ถ้าเวลานั้นพ่อเลี้ยงลุกมาทำร้ายแม่ผมเมื่อไหร่ ติดคุกผมก็ยอม เพราะตอนเด็กแม่ผมโดนพ่อผมทำร้ายทุกวัน ตบบ้องหู ทรมานร่างกาย ผมจำได้ทุกอย่าง วันที่ผมร้องไห้วิ่งออกมาข้างนอกหาความช่วยเหลือ ผมยังจำได้ดีวันที่พ่อผมเอาขวดเหล้าทุบหัวแม่จนสลบ ผมโกรธมาก หากย้อนไปได้ผมก็ขอเอาร่างกายอายุ18ปีนี้กลับไป ตอนเด็กผมไม่มีแรงสู้พ่อผมได้อยู่แล้ว ผมเกลียดพ่อตัวเองมาก เกลียดมาก จนผ่านมาหลายปี ได้มีพ่อเลี้ยง ตอนแรก ๆ ก็ดีกันมาก ผ่านมาอีก3ปีได้ ติดการพนันแบบเล่นทั้งวัน ทะเลาะกับแม่ผม มันทำให้ผมนึกถึงพ่อเก่า นั่นจึงเป็นที่มาว่าทำไมผมถึงกลัวแม่โดนทำร้ายส่วนเหตุผลที่ผมซื้อมีดมาก็ไม่คิดว่าจะใช้ เพราะเห็นลายมันสวย ไม่มีเจตนาอื่นใด แต่เวลานั้น ทั้งชีวิตผมเหลือแค่แม่แล้ว อดีตที่แม่เคยเจอ ร่างกายที่ยังเด็กปกป้องแม่ไม่ได้ ตอนนี้ผม18 ร่างกายผมอย่างน้อยก็ใช้ปกป้องแม่ได้ต่อให้ต้องติดคุกก็ตาม ผมคงนอกเรื่องไป ผมแค่อยากอธิบายให้เห็นว่าชีวิตนี้ผมเหลือแค่แม่จริง ๆ ผมไม่อยากตายก่อนแม่เพราะกลัวแม่เสียใจ แต่ผมก็ไม่อยากให้แม่ผมต้องเสียไป เพราะผมก็กลัวต้วเองจะทำใจไม่ได้เหมือนกัน โลกทั้งใบของผม มีแค่แม่แล้ว    หลังจากทะเลาะกันเสร็จ สิ่งที่แม่พูดกับผม คือ“อย่าร้องไห้ แม่ไม่ทิ้งหนูหรอก”แล้วก็กอดผมไว้ ตอนที่ยังพิมผมยังร้องอยู่เลย ทำตัวเหมือนเด็กทั้งที่ตัวเองก็18แล้ว มีวิธีไหม มันมีวิธีไหนบ้างที่จะทนรับความเจ็บปวดกับการเสียคนที่เรารัก ผมไม่อยากให้วันนั้นมาถึง ผมทนไม่ได้แน่นอน ผมกล้าการันตี ยังไงผมก็ทนไม่ได้