คือปกติเนี้ย พื้นฐานหนุ เป็นคนที่ผิวค่อนข้างจะขาวอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่ตอนเด็ก ( ประถม ) เป็นคนติดแมน ยังไงดี พิกมีล่ะมั้งคะ ตัดผมสั้นทอม เล่นกีฬา ( ถึงจะเล่นได้แย่มากก้เถอะ ) นั่นแหละค่ะ เราชอบทำหน้าตลกๆ แบบ ทำจมุกบาน ทำตาถลนอะไรแบบนั้น โตมาเลยรับกรรมตอนเด็ก คือการที่ผิวแขนขาไหม้คล้ำดำแดด แบบทูโทนสุดๆ แถมจมุกดูใหญ่ขึ้นด้วย พอขึ้นช่วง มัธยมต้นเลยปล่อยตัว ไม่ตัดผม ไม่แต่งหน้า คือเป็นโอตาคุดีๆนี่เอง ไม่ค่อยตั้งใจเรียนด้วยแหละค่ะ จนขึ้นม.3 ก็รู้สึกว่าควรที่จะดูแลตัวเองบ่างแล้ว ตอนนั้นก็เริ่มหัดแต่งหน้า ( โดยการเอากลิตเตอร์ทาตาวิ้งๆ เขียนขอบตายาวๆ ไม่กันคิ้ว ทาปากแดงเลือดหมุ ) นึกภาพก็รู้สึกว่าน่าเกลียดมากมากเลยค่ะ ตอนนั้นกล้าทำได้ไงเนี้ย พอปิดเทอมจะขึ้นม.ปลาย ตอนแรกก็กะจะต่อ ปวช นั่นแหละค่ะ แต่ก็มีปัญหาที่นั่น.. ทำให้ต้องกลับมาเรียนมัธยม เลยหา โรงเรียนใกล้บ้านลองเรียนดู ช่วงนี้เราหัดตัดผม ไว้หน้าม้า ลองลอนผมดู พอกผิว แต่งหน้าสไตล์เกาหลีญี่ปุ่น แล้วก็ดูแลโดยการทาครีมอะไรสักอย่างกะปุกฟ้า แล้วครีมเภสัชสีชมพู รู้สึกวา่า ไม่ได้ขาวขึ้นเลยแต่ทำให้ผิวดูนุ่มนิ่มขึ้น ก็นับว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีเลยแหละค่ะ.. แต่ในเรื่องหน้าตาก็ยังไม่กล้ายอมรับ เพราะเป็นกังวลเรื่องฟัน+จมูก ถึงจะมีคนชมมาบ้างแต่เคยโดนทักตอนมอต้นว่า เห็นหน้ามุวแล้ว* กินข้าวไม่ลงเลย คือมันก็ทำให้เสียความมั่นใจมากก ละด้วยความที่เราดูมีความแมน ( มีขนขาขนแขนเยอะ ) ช่วงนี้ก็ลองโกนๆดูค่ะ เห็นถึงความแตกต่างขึ้นมากกก ตอนนี้อยากเก็บเงินทำจมูก + ดัดฟัน + ซื้อคสอ + ฉีดผิว แต่ใครมีวิธีดีไๆก็แนะนำได้นะคะ ทำให้ประหยัดงบอะไรแบบนั้น และตอนนี้กำลังลดน้ำหนักอยู่ค่ะ เพราะมีปัญหา น้ำหนักลงพุง ☠️ ยังไงก็ตาม นี่เป็นกระทู้บ่นค่ะ ! ถ้าอยากรุ้จักทักทาย ทักมาคุยได้นะคะ เดี๋ยวจะแปะไอจีไว้ (´(ｪ)｀）
ต่อจากนี้จะเริ่มดูแลตัวเองแล้วล่ะค่ะ ! !