อยู่ต่อหน้าคนอื่นยิ้มขำได้ปกติแต่น้อยมากๆ

คือเราชอบทำตัวมีความสุขต่อหน้าเพื่อนถึงแม้ว่าตอนนั้นเวลานั้นจะเศร้าจะเครียดจะป่วยเราก็ยังฝืนยิ้ม,หัวเราะ เป็นตัวตลกให้เพื่อนขำ แต่เราไม่ได้อยากทำแบบนั้นเราเหนื่อยที่ต้องยิ้มที่ต้องหัวเราะและทำตัวตลก แ

ผช เดินมาหาเราแล้วเราทำงานอยู่ประมาณว่าเค้าจะมาเอางานที่เราทำแต่พอเราเห็นเค้าเราก็ลนเหมือนทำท่าทางเก้งๆกังๆต่อหน้าเค้าไป ไอ่เราก็ยิ้มและขำๆไป พอมองไปที่เค้าเค้าจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม ตลกก็ไม่เชิง แต่เห็นเค้า

พูกตามตรงนะคะ คนที่ชอบจิ้นเพื่อนกับเพื่อนสนิท อย่าเลยค่ะ น่าอึดอัด ต่อหน้าอาจจะยิ้มขำๆ ในใจอาจจะอึดอัดแบบเราก็ก็ได้ ไม่ชอบสุดๆ คือบอกไปแล้วว่าเป็นเพื่อนกัน แบบเพื่อนเราเป็นผู้หญิงคือสาววายบางคนประสาทก

สงสัยเฉยๆ เพราะไม่ค่อยเห็นสาวไทยทำหน้าเครียดเลย เวลาerrorเสียแต้ม เสิร์ฟออก สรวน หรือไรแบบนี้ ไม่ค่อยเห็นใครหน้าเครียดเท่าไหร่ จะเป็นแนวยิ้มเสียมากกว่า ก็ยอมรับแอบมีขัดใจบ้างเวลาerrorง่ายเกินไป แต่ก็

หนังเรื่องนี้เป็นมากกว่าหนังตลกธรรมดา เสียงหัวเราะมาแบบพอดี ๆ ไม่ฝืน แต่ขำได้ตลอดทั้งเรื่อง เพลงเพราะทุกเพลง ฟังแล้วติดหู แถมช่วยเล่าอารมณ์ของตัวละครได้ดีมาก นักแสดงทุกคน “ทำถึง” จริง ๆ เ

ทุกคนมีเทคนิคอะไรที่ทำให้ทุกคนอะไรที่ทำให้เป็นคนคุยเก่งไหมครับ หมายถึงได้ที่ไม่ใช่แค่ยิ้มให้มันจบบทสนทนา ส่วนตัวเราเป็นคนคุยไม่เก่งเลยทั้ง ต่อหน้าแล้วก็ในแชท คือเราไม่ได้จริงๆบางทีก็แอบรู้สึกผิดที่แ

บางทีเวลาเราpresentงานแล้วเจอหัวข้อหรือชื่อตลกๆเราจะคุมความขำไม่ค่อยอยู่ เพื่อนๆมีวิธีกลั้นความขำเวลาpresent หรือพูดต่อหน้าที่สาธารณชนได้อย่างไรกันบ้างคะ เพื่อไม่ให้ขำก๊ากออกมาในที่ประชุม (ทั้งๆที่ผู้

คือช่วงเนี่ยผมค่อนข้างที่จะเชยชายิ้มน้อยมากแบบมากๆส่วนมากจะอยู่คนเดียวคือผมเรียนช่างกลนะอยากอธิบายว่าตั้งแต่เรียนมาผมเริ่มเชยชากับหลายๆเรื่อง เรื่องที่เศร้ากับเชยชาเรื่องที่ควรจะยิ้มขำกับเพื่อนๆก็นิ่ง

เราเองก็อายุ24 แล้วล่ะค่ะ ทำงานและเรียนไปด้วย (ป.ตรีรามนะคะ) แต่งานที่ทำไม่ใช่งานที่ชอบหรอกค่ะ แต่ก็ได้เลื่อนขึ้นเป็นหัวหน้างาน ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้อยากเป็นนัก เพราะคิดว่าตัวเองยังไม่เก่งเรื่องการควบค

คือเราสังเกตพฤติกรรมของตัวเองมาสักระยะแล้ว เลยรู้ว่าเราจะชอบfakeรอยยิ้มกับความรู้สึกอยู่บ่อยๆจนกลายเป็นเรื่องปกติ เวลาแสดงท่าทางอะไรก็จะชอบทำแบบมากกว่าคนปกติ อย่างเวลาขำก็จะหัวเราะดังมากๆ หรือไม่ก็เวล