แชร์ประสบการณ์ วันที่ไปโดนรับน้องเจอเรื่องที่แย่จำไม่ลืม

เรื่องนี้คือเรื่องจริง ล้าน100% ไม่มีการแต่งเติม 

ขออภัยถ้าเกิดขึ้นนานแล้วแต่เพิ่งมีเวลามาเล่า จริงๆ อย่าว่ากันนะคะ ถ้าเรื่องเกิดขึ้นนานมาแล้ว แต่อยากเล่า

 เพราะ นศ.ที่ ไปโดนรับน้องกับเรา มีพฤติกรรม เถื่อน ปากดี/เถื่อน/เหลือขอ/อย่างที่ไม่น่าให้อภัย 

ขอเล่าแบบละเอียดยิบ อาจจะยาวหน่อย ถ้าใครที่ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ

เชื่อว่าคนแบบนี้มีทุกยุคทุกสมัย

จุดเริ่มต้นคือ ตอนเราเป็นนศ.ปี1 มีรุ่นพี่มาชวนเค้าซุ้มจากนั้นมีการจัดกิจกรรมเกิดขึ้น โดนหลอกว่าจะพาไปเที่ยวซึ่งในตอนนั้น ถึงจะนานมาแล้วแต่การหลอกลวงมันผิดกฎหมายอยู่ แต่ไม่มีใครกล้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะมันมีตอนจบเป็นคำตอบอยู่ค่ะ

ตอนแรกเราแปลกใจ สงสัยว่านี่คือการรับน้องไหม

เพราะถ้าใช่ เราจะไม่ไปเด็ดขาดเพราะเสียเวลา

 เราต้องทำงาน เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย (งานของเรามีแค่โทรศัพท์เครื่องเดียวก็ทำได้ แต่ถ้าอยู่คนเดียวทำงานจะสะดวกกว่า)

แต่ถามใครๆ ก็มีแต่คนบอกไม่รู้

เลยตัดสินใจไป พอนั่งรถบัสคันใหญ่มีนศ.ปี1 ไปเยอะมาก รุ่นพี่ก็ไปด้วย 

รุ่นพี่ยืนตลอดทางให้น้องนั่ง รุ่นพี่ยืนประมาณ2ชม.ด้วย 

เราทั้งสงสัยและทั้งเห็นใจ เพราะที่นั่งไม่พอ

พอเดินทางไปตจว. สักพัก รถจอด มีกลุ่มผช. บุกขึ้นมารถ แล้ว โดนว้าก เหมือนผึ้งแตกกระเจิงบอกให้ลงจากรถ

ใช้คำพูดดุ เราก็ งงๆ ทำตามเค้า และสงสัยว่าคืออะไร 

เค้ายึกมือถือไป ทั้งหมดทุกคน จะเก็บให้อย่างดี

บอกว่าจะคืนตอนวันกลับ (ไป3วัน2คืน)

จนกระทั่งเราเจอบรรกาศต่างๆ ที่เราพอจะเห็นในสื่อ ก็พอจะเดาได้ว่า 

นี่คือการรับน้องหรอ คิดในใจ ว่าละ 

ไม่อยากอยู่เลยด้วยบรรกาศ 

เราเหงามากๆ ไม่มีเพื่อนสนิทเลย และไม่มีเพื่อนใหม่เลย 

เราโตกว่าเขาประมาณ3ปี ผญ. ที่วัยรุ่นกว่าอายุน้อยกว่าเค้าจับกลุ่มกันเอง กันเราออกจากกลุ่ม 

ลืมกระเป๋าตังค์ในห้องน้ำที่ปั้มน้ำมันมีเงินสดประมาณ800 บาท และบัตรประชนชน บัตรต่างๆ

เรารู้ตัวตอนที่รถกำลังออกแล้วแต่เราไม่ได้บอกใคร เพราะกลัวคนอื่นเสียเวลา รู้สึกผิดกับตัวเอง โอ๋ตัวเองจนถึงทุกวันนี้

เราเผาตัวเองเพื่อให้คนอื่นสะดวกแต่เรื่องนี้ไม่เคยบอกใครเลย

จากที่ในตอนแรก ดูเหมือนจะสนิทกันได้ 

แต่มันมีเหตุการณ์นึงที่นั่งกินอาหารกัน ก่อนจะไม่รู้ว่ามีกิจกรรมรับน้อง 

นั่งกินกัน3 คน พอถึงเวลาอาหารหมดมองหน้ามัน เกี่ยงกันว่าใครจะเก็บ แต่ไม่มีใครอยากทิ้งขยะ เราเลยตัดความรำคาญเก็บไปทิ้งเอง 

จุดนี้แหละ มันจุดเริ่มต้น ที่ทำให้ พวกไร้สมอง 

เกิดอาการ อยากข่ม ไม่รู้จักคำว่ามารยาทหน้าที่หรือน้ำใจ 

จากนั้น เราโดนเพื่อนๆ ที่ไปโดนรับน้องด้วยกัน 

ทำพฤิกรรม กร่าง /นินทา /ทำตัวเป็นใหญ่ 

เวลาเล่นกิจกรรม  เราโดน ผญ. คนนึง ใช้เราเป็นเครื่องมือในการ ทำให้ตัวเองดูน่ากลัว เพราะคงโดนคนอื่นไม่อยากเล่นจับกลุ่มด้วย แล้วมาลงที่เราด้วยการโวยวาย เรียกเราว่าและหลอกด่าเราด้วยคำหยาบคายและหงุดหงิดใส่ ทั้งๆ ที่เราอายุมากกว่า 

ด้วยความชุลมุล เรากระโดดค่อม แล้วจิกหน้ามัน ถามมันว่า เมื่อกี้พูดอะไร อีกะหรี๊ 

แล้วกระทืบมัน3-4ที แล้วมีคนมาห้าม 

(ในความคิดนะ เรื่องจริงไม่ทำหรอก ไม่อยากเอาพินเสนไปแลกกับเกลือ)

เราเจอรุ่นพี่ หัวหน้า กับรุ่นน้อง ที่สวยๆ เด่นๆ มีอะไรกันเพียงเพราะเจอกันแค่ครั้งแรก เรื่องนี้เราไม่ได้สนใจมันเป็นเรื่องของเขา แต่สิ่งที่น่ารำคาญคือ

ผญ.คนนั้น พยายามประกาศตัวให้ทุกคนรับรุ่น ว่า รุ่นพี่คนนี้ของเค้าได้กันแล้ว เช่น ทำพฤกรรมงอล เวลารุ่นพี่ใส่ใจคนอื่น 

เรื่องนี้เราจะไม่สนใจเลยถ้าไม่เกิดขึ้นต่อหน้าเราและระหว่างทำกิจกรรมที่มีคนอื่นร่วมด้วย เรารู้สึกว่าไม่มีมารยาท

รู้สึกว่าอยากกลับบ้านมากไม่สนุกเลย

มีจังหวะช่วงที่ทุกคนเปิด เหล้ามาดื่มกัน

แต่เราบอกว่าไม่ดื่ม แต่ก็ถูกคะยั้นคะยอ ให้ดื่ม 

เราดื่มไป1 แก้ว ตัวร้อนๆ  เลยขอไปนอน

จากนั้นโดนผญ. ที่นอนอยู่ห่างกัน ในห้องเดียวกัน นินทาเราให้ได้ยินพูดเสียงดังแบบไม่มีมารยาท 

ว่าเรากินแค่แก้วเดียวก็เมาแล้ว ต่างๆ นาๆ 

แต่ตอนนั้นง่วงมากเลยหลับไป

เจอ ทอมโวยวาย ตลอดระยะเวลา ที่รับน้องและแม้จบไปแล้ว เค้าโวยวายที่เสื้อผ้าเค้าแพงต้องมาเปื้อนโคลน ถามความรับผิดชอบ และต้องการให้รุ่นพี่ชดใช้ เราไม่มีความเห็นแต่เรารู้สึกว่าบรรยากาศไม่ค่อยดีเลย 

ทุกคนสกปรกเปื้อนกันทุกคน มีคนโวยวายคนเดียว

แต่เราก็เข้าใจเค้านะ เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะโดนรับน้อง และต้องคลุกโคลน 

แอบไปร้องให้ในห้องน้ำอยากกลับบ้าน

เพราะเราเบื่อ อยู่ดีๆ ก็มาเจออะไรก็ไม่รู้

แล้วมีคนมาตาม คือผญ.คนนั้นที่เป็นแฟนกับหัวหน้ารุ่นพี่ นั่นแหละ 

เค้าบอกเราว่าเดี๋ยวก็กลับแล้วนะ พรุ่งนี้แล้ว 

ในช่วงวันที่2-3 เราเห็น รุ่นน้อง ชอบ ด่า และจิกกัดรุ่นพี่ เรียกเค้าว่ามัน ด่าต่อหน้าให้ได้ยิน

ทั้งๆที่รุ่นพี่ผญ.คนนั้น อยู่เฉยๆ 

และแค่เป็นที่รักของทุกคน

เค้าคงอิจฉาที่รุ่นพี่คนนั้นทั้งสวยและมีคน ใส่ใจ 

ตอนระหว่างทาง ที่พักกินข้าวตามร้านอาหารกัน

จับกลุ่มสั่งอาหาร  เราเป็นคนเอ่ยปากพูดว่า ต้องหารกันนะ

นั่งกินกัน3คน สั่งๆๆ กันมา เราสั่ง1 อย่าง 

และถามคนอื่นเอาด้วยไหม ทุกคนก็สั่งตามที่ตัวเองกิน 

มีผญ.คนนึง ถามว่ากินอะไรสั่งเลย 

เค้าบอกว่ากินได้ แต่พยายาม แกล้งไม่สั่งแต่กินได้หมด

กินจนอิ่ม สะบัดตูดหนี น่าบิดกี มันมาก 

ส่วนพี่ผญ. ที่นั่งกินกับเรา ออกคนละครึ่ง ส่วนอินั่น มานั่งกินฟรี แบบ อุ..มาก 

เราถามพี่ผญ.ว่า พี่ไม่ถามเรื่องเงินกับเค้าหรอ 

เค้านิ่งๆ ไป เราก็งงๆ 

จากนั้นพอก่อนกลับบ้านที่จะลากัน

เราชิ่งเลย ไม่สานต่อกับใครทั้งนั้น ไม่มีใครน่าคบสักคน

แม้เรามีพี่รหัส แต่เค้าเลือกปฎิบัติ เฉพาะ คนที่เค้าอยากจะสนใจอยากเข้าหา 

เค้าไม่เคยอยากคุยอะไรกับเราเลย ปล่อยให้เราเคว้ง และไม่มีใครแนะนำ อะไรที่ดีให้กับเราเลย 

มีแต่ พี่หัวหน้าที่พอจะคุยได้ 

เค้าทักมาชวนเราไปทำกิจกรรมบ่อยๆ เราไม่มีทางไปแน่นอน บ่ายเบี่ยงไปเรื่อย จนเราออกจากกลุ่มแล้ว เค้าก็มาตาม

เราโชคร้ายมากที่เจอเพื่อนสมัยมหาลัย มีแต่คน เห็นแก่ตัว ส่วนคนที่ปกติไม่ได้เห็นแก่ตัวก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่ได้อยากคบกับเรา ทั้งๆที่เราก็นิสัยดีกับเค้านะ 

แล้วที่หนักไปกว่านั้นคือ 

เราเจอผช. ในกลุ่มคนที่ไปรับน้องด้วยกันหลอกเงินเราไป2000 บอกว่าจะคืน ทวงจนเหนื่อยก็ไม่ได้ จำหน้ามันได้แม่น แล้วปัจจุบันมันทำงานราชการ รับใช้ประชนชน วานดูดีซะด้วย 

มีเรื่องดีๆแค่เพียงเรื่องเดียวคือ 

รุ่นพี่นิสัยดี แต่เค้าก็ไม่ได้อยากจะมาคบหรือไม่อยากรู้จักเรา ผู้ชายเค้าก็อยากจะคบ กับเฉพาะคนที่เขาถูกใจเราอยากคบเป็นแฟนเท่านั้นถ้าคบแบบเป็นเพื่อนเค้าไม่ได้อยากคบ ส่วนรุ่นพี่ผู้หญิงเค้าก็มีเพื่อนของเค้าอยู่แล้ว 

ตอนกลับบ้านดึกเราไม่มีรถเลย ยืนเปลี่ยวเปล่าอยู่คนเดียว ทุกคนกลับบ้านกันหมดไม่มีใครสนใจเราเลยว่ากลับยังไง

แต่มีรุ่นพี่ที่นั่งกินข้าวด้วยกันกับเรา ที่หารกันคนละครึ่งคนนั้น เค้าใจดีไปส่งเราที่บ้าน แล้วจากนั้นคุยกันแค่ไม่กี่ครั้งในแชท LINE

จากนั้นเขาก็เลิกติดต่อไม่คุยกับเราอีกเลย ข่าว ไปรับน้องแต่ไม่มีเพื่อน มีแต่ได้สัตรูเพิ่ม😆