ในอดีตเราเคยทำพลาดในเรื่องๆนึงมา ... คือตอนเด็กๆเราเคยมีลุงคนนึงซึ่งเขาเอ็นดูเรามากตั้งแต่เรายังเด็กๆ จนกระทั้งเราอายุประมาณ 7-8 ขวบ ช่วงนั้นเราชอบขี่จักรยานในลานจอดรถบ้านมาก แล้วเวลาเขามาเขาก็ชอบเอารถมาจอดในลานจอดรถบ้านเรา (ซึ่งก็ถูกแล้ว) แต่เราดันไปพูดกับเขาว่า " ทำไมต้องเอารถมาจอดตรงที่ๆเราขี่จักรยานอยู่ด้วยเกะกะมากเลยคนจะขี่จักรยาน " ซึ่งเอาจริงๆเราไปขี่ที่อื่นก็ได้ + รอให้เขาไปก่อนค่อยขี่ก็ได้อะ แต่เราเอาแต่ใจจะขี่ตรงนั้นอย่างเดียว ทีนี้จากที่เขาเอ็นดูเราอะเขาก็เปลี่ยนไปเลยไม่พูดไม่คุยกับเราแล้วเราก็ไม่ขอโทษเขาด้วย (ทั้งๆที่พ่อแม่ให้ขอโทษก็ไม่ขอโทษ) จนกระทั่งเราโตขึ้น เขาก็ยังไม่ค่อยพูดกับเราคือพูดบ้างแหละตามมารยาทแบบดูรู้เลยว่าสัมพันธภาพไม่เหมือนเดิม จนวันนึงช่วงนั้นเราอายุ 25-26 พ่อเราให้เขามาช่วยพาเราไปทำธุระเรื่องรถ ซึ่งเขาก็พาเราไปนะแล้วเขาก็ดูคุยกับเราปกติดีแต่ก็ไม่ได้มีเรื่องแบบเล่นๆหรือว่าคุยกันแบบเอ็นดูเหมือนตอนเด็กๆ ตอนนั้นเราเองก็ยังปากแข็งนะคือคุยกับเขาปกติแหละ นึกเรื่องตอนเด็กๆที่พูดไม่ดีกับเขาได้ด้วยแต่ไม่ยอมขอโทษ (ทั้งที่จริงๆขอโทษก็ได้อะถึงจะช้าไปหน่อยก็เถอะ) สุดท้ายหลังจากนั้นไม่นานเขาก็เป็นมะเร็งเสียเราเสียใจมากเลย ... นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราก็เป็นคนที่พยายามพูดดีๆ + ทำดีๆกับคนอื่นเท่าที่จะทำได้มาตลอด (โดบเฉพาะคนที่มีอะไรดีๆร่วมกันมา) เพราะเรากลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบเดิมซ้ำอีก
มีใครเคยพูดหรือทำไม่ดีกับคนอื่นจนสุดท้ายเขาจากไปแล้วก็ไม่ได้ขอโทษไหมคะ