อยากเป็นแฟนกับน้าตัวเองผิดไหม

ตั้งแต่ผมจำความได้​ น้าสาวของผม เป็นเหมือนแสงสว่างในบ้านที่ผมอยู่ด้วยมาตลอด เธอไม่ใช่คนพูดเยอะ แต่ทุกครั้งที่พูด เสียงเธอนุ่มจนเหมือนกล่อมให้หัวใจผมสงบได้ทุกครั้ง ​เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก — แบบสวยที่ไม่ต้องแต่งหน้าเลยก็ยังดูดี ผิวเธอขาวจนเหมือนแสงไฟสะท้อนทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่เธอใช้มันติดอยู่ในหัวผมเสมอ แม้ตอนเธอแค่เดินผ่านหลังจากอาบน้ำเสร็จ เส้นผมเปียกๆ ของเธอมักจะไหลลงบนบ่าขาวๆ จนผมต้องรีหันไปมองโทรทัศน์กลัวจะเผลอมองนานเกินไป ​ผมรู้ว่าความรู้สึกนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นเลย เธอเป็นน้าของผม เป็นน้องสาวของแม่ผมแท้ๆ แต่หัวใจมันไม่ฟังเหตุผลเลยจริงๆ ผมพยายามหลีกตา ไม่มองเธอนาน แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ กลับยิ่งคิดถึงมากขึ้น ​เธอควรไปอาบน้ำตั้งแต่เล็กจนถึงปัจจุบันผมก็อาบน้ำกับเขาทุกวัน เธอชอบถามผมว่าวันนี้นอนกับน้าไหม หรือบางครั้งเธอก็เข้ามานอนห้องผม แล้วเธอชอบพูดว่า โตขึ้นอีกแล้วนะเรา คำพูดธรรมดาๆ นั่นกลับทำให้หัวใจผมเต้นแรงเหมือนจะระเบิดทุกที ​แม่ผมรู้หรือไม่ก็แค่สังเกตได้ว่าผม ​มองน้าแปลกๆ อยู่พักหนึ่งวันนั้นแม่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจังว่าอย่าคิดอะไรเกินเลยกับน้าเขานะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก ​ผมนั่งเงียบ น้ำเสียงแม่ทำให้ใจผมหยุดเต้นไปชั่วคราว ผมรู้ว่าแม่พูดถูก รู้ว่ามันผิดตั้งแต่ต้น แต่มันห้ามหัวใจไม่ได้จริงๆ ​คืนนั้นผมนอนมองรูปน้า พยายามคิดว่าทำไมโลกถึงสร้าง ความรู้สึก ที่ไม่มีทางเป็นจริงแบบนี้ขึ้นมา ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้อยากให้มันเกิดด้วยซ้ำ แค่ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งรู้ว่าเธอใจดี ยิ่งรู้ว่าเธอเป็นคนอบอุ่นมากแค่ไหน มันก็ยิ่งยากจะถอนตัว
ทุกวันนี้ผมยังเจอเธอเหมือนเดิม  เห็นรอยยิ้มเดิมๆ ที่เคยทำให้ใจเต้นแรง แต่ผมพยายามเก็บความรู้สึกนั้นไว้ลึกๆ ไม่ให้ใครรู้ ไม่ให้แม่ผิดหวัง ไม่ให้น้าต้องอึดอัดบางทีความรักมันไม่ได้ต้องสมหวังเสมอไป
แค่ได้ รักเธอในใจ มันก็พอแล้วเพราะถึงแม่จะบอกว่ามัน เป็นไปไม่ได้”
แต่กับผมแค่ได้มองเธอจากฝั่งเดียวแบบนี้
ก็ถือว่าผมได้รักเธอที่สุดแล้วจริงๆ