มนุษย์ไม่ต่างจากสัตว์อื่นบนโลก เราเกิด แก่ เจ็บ และตายตามกฎธรรมชาติเดียวกัน
เพียงแต่สิ่งที่ทำให้เราซับซ้อนกว่า คือ “ความคิด” ที่พยายามจะอธิบายทุกสิ่ง แม้กระทั่งสิ่งที่ไม่มีคำตอบ
เมื่อความตายมาถึง เราไม่อาจยอมรับคำว่า “สิ้นสุด” ได้ง่าย จึงสร้างภาพของ “วิญญาณ” หรือ “ผี” ขึ้นมา เพื่อให้ความหมายกับสิ่งที่หายไป
แต่แท้จริงแล้ว… ผีอาจไม่เคยมีอยู่
สิ่งที่มี คือ ความกลัวในใจเราเอง — ความกลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น ความเงียบ ความมืด และความไม่รู้
เมื่อสายตาไม่อาจมองเห็น จิตใต้สำนึกจึงฉายภาพขึ้นมาทดแทน
ผีจึงอาจเป็นเพียงเงาของความกลัว ที่สะท้อนออกมาจากข้างใน
บางคนบอกว่ากลัวผี แต่แท้จริงแล้ว… พวกเขากลัวความมืด
และบางที ความมืดนั้นก็ไม่ใช่อะไรภายนอก
แต่คือ “มุมหนึ่งในใจ” ที่เรายังไม่กล้าส่องไฟเข้าไปดูต่างหาก
Humans are no different from other living beings.
We are born, we age, we suffer, and we die — bound by the same laws of nature.
But what sets us apart is our mind — a mind that refuses to accept the unknown.
When death arrives, we struggle with the word “end.”
So we invent ghosts and souls to make sense of what disappears.
Yet perhaps ghosts never existed at all.
What exists is fear — fear of the unseen, the silent, the dark.
When our eyes cannot see, the subconscious begins to paint its own pictures.
The ghost, then, is not out there… but within us —
a reflection of the fear that hides in the corners of our mind.
People say they’re afraid of ghosts,
but maybe, what they truly fear
is the darkness —
not the one around them,
but the one that lives quietly inside.
Credit:chayutza12
ผีมีจริงไหม? - Do ghosts really exist?
เพียงแต่สิ่งที่ทำให้เราซับซ้อนกว่า คือ “ความคิด” ที่พยายามจะอธิบายทุกสิ่ง แม้กระทั่งสิ่งที่ไม่มีคำตอบ
เมื่อความตายมาถึง เราไม่อาจยอมรับคำว่า “สิ้นสุด” ได้ง่าย จึงสร้างภาพของ “วิญญาณ” หรือ “ผี” ขึ้นมา เพื่อให้ความหมายกับสิ่งที่หายไป
แต่แท้จริงแล้ว… ผีอาจไม่เคยมีอยู่
สิ่งที่มี คือ ความกลัวในใจเราเอง — ความกลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น ความเงียบ ความมืด และความไม่รู้
เมื่อสายตาไม่อาจมองเห็น จิตใต้สำนึกจึงฉายภาพขึ้นมาทดแทน
ผีจึงอาจเป็นเพียงเงาของความกลัว ที่สะท้อนออกมาจากข้างใน
บางคนบอกว่ากลัวผี แต่แท้จริงแล้ว… พวกเขากลัวความมืด
และบางที ความมืดนั้นก็ไม่ใช่อะไรภายนอก
แต่คือ “มุมหนึ่งในใจ” ที่เรายังไม่กล้าส่องไฟเข้าไปดูต่างหาก
Humans are no different from other living beings.
We are born, we age, we suffer, and we die — bound by the same laws of nature.
But what sets us apart is our mind — a mind that refuses to accept the unknown.
When death arrives, we struggle with the word “end.”
So we invent ghosts and souls to make sense of what disappears.
Yet perhaps ghosts never existed at all.
What exists is fear — fear of the unseen, the silent, the dark.
When our eyes cannot see, the subconscious begins to paint its own pictures.
The ghost, then, is not out there… but within us —
a reflection of the fear that hides in the corners of our mind.
People say they’re afraid of ghosts,
but maybe, what they truly fear
is the darkness —
not the one around them,
but the one that lives quietly inside.
Credit:chayutza12