ความเจ็บใจของคนไทยกรณีชายแดน ไม่นึกว่าเขมรจะกล้าหือขนาดนี้? อ่านให้จบ

แน่นอนว่าเรื่องไทยเขมร คนส่วนมากไม่พอใจเพราะมีการสูญเสีย แต่ที่เจ็บใจกว่าก็คือนึกว่าเขมรด้อยกว่าประเทศตัวเองทั้งในการต่อสู้และในเรื่องการต่อรอง แต่ความเป็นจริงหาได้เป็นอย่างนั้นโดยเฉพาะข้อที่สองคือเรื่องของการต่อรอง
ประชาชนต่างสงสัยว่าอะไรทำให้เราต้องยอมเขมรขนาดนี้หรือมีบางอย่างที่ประชาชนไม่รู้
แล้วถ้าว่ากันจริงๆอีกหน่อยประเทศเราจะไปอยู่ระดับไหน? เขมรกะพม่าลาวจะตามเราขึ้นมาไหม?

ประเทศไทยที่เรารู้จักจะห่วยลงไหม? เพราะถ้าห่วยลงไปมากๆอะไรๆก็ไม่การันตีแล้วเราอาจจะถูกเพื่อนบ้านบุกหรือมีสงครามกลางเมือง?

ความบรรลัยการเข่นฆ่าถ้ามันจะเกิดก็เกิดได้หมดที่ไหนก็ได้หากการบริหารประเทศห่วย ดูพม่า ดูเขมรเป็นตัวอย่างอย่าคิดว่ามันจะเกิดกับเราไม่ได้อะไรทำให้เรามั่นใจขนาดนั้นทั้งๆที่เราอยู่ใกล้กัน วัฒนธรรมก็ใกล้กัน

ประเทศเป็นแบบนี้เพราะคนหลายคนคิดว่าชาติไม่มีความหมายถ้ากูไม่ได้มีอำนาจในชาติ จึงนำมาซึ่งการค่อยๆแบ่งขายชาติเพื่อรักษาอำนาจ เหมือนผู้จัดการร้านอาหารแอบเอาอาหารไปขายให้ร้านข้างนอกแล้วเอาเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง ไม่เข้าร้าน แล้วค่อยเอาเงินบางส่วนที่ได้มานั้นไปแจกลูกน้องเพื่อให้ตัวเองได้เป็นผจก.ร้านต่อ ทำงี้ไปเรื่อยๆซักวันร้านต้องเจ๊ง

แล้วถามหน่อยว่าการไปเซ็นเอมโอยู เชื่อว่ามันต้องมีเบื้องลึกที่เราไม่รู้และอาจมีบางคนแกล้งทำเป็นไม่รู้ เป็นการละครปาหี่หลอกคนไทย? ชีวิตคนเรามีเวลาจำกัดคงจะมาคอยจับผิดการบริหารประเทศไปตลอดไม่ได้?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่