คือ จริงๆหน้าเราก็เป็นแม่ที่ดีนะ แต่มีความแปลกอยู่อย่างหนึ่งคือ แม่เราชอบจำอะไรที่เป็นเรื่องแย่ๆ เรื่องราวที่ไม่ดี แล้วบางทีแกก็เอามาพูด ในสถานการณ์ที่มันไม่ควรพูดเลย
- มีอยู่ทีนึงแล้วขับรถผ่านโรงเรียนเก่าที่เราเคยเรียน เราไม่ได้ผ่านนาน พ่อ : ก็พูด เออ เปลี่ยนไปเยอะนะ ดูวิวข้างทางไป เรา : ใช่ มีโรงงานใหญ่ เกิดขึ้นเติมเลย อยู่ๆ แม่ : ก็พูดว่า เนี่ยเมื่อก่อนขับรถมารับเราประจำเลย ทางนี้ แต่เป็นคนมาคนเดียวนะ!!! เราก็ห๊ะ?? แม่ : ก็ขับมาคนเดียว พ่อไม่เคยมาส่งหรอ!!! (ในความเป็นจริง พ่อก็มาบ้างนะ ส่วนใหญ่คือก็มาด้วยกัน แต่มันจะมีบางช่วงที่แม่มาส่งคนเดียว) บรรยากาศในรถก็เริ่มอึมครึมละ
- ระหว่างขับรถ อยู่ก็ถามถึงเพื่อนสมัยมัธยมเรา คนหนึ่ง แล้วแกก็พูดว่า เนี้ย เมื่อก่อนเวลามีงานอะไร แม่ไปรับไปส่ง แล้วไอพวกนี้ก็พลอยไปด้วยตลอดเลย!!!(เพื่อนเราบ้านอยู่ห่างกันไม่ไกล ประมาณ 3-4 กิโล ชื่อ A B ละกัน) แม่ไปรับคนเดียวตลอด!! เรา (ก็รีบแย้ง ) : ไม่นะ เมื่อก่อนก็สลับๆกันนะ แม่ : ก็มีสลับบ้างแหละ แต่ไอ A อะ เห็นแก่ตัวมาก มันพลอยคนอื่นตลอด!!! เรา: ก็เลยบอก โอ้ยไม่ต้องพูดแล้ว!! แล้วคือเรื่องนี้มันตั้งแต่มัธยมอ่ะ เอากลับมาพูดทำไม?? แล้วเรื่องดีดีมันก็มีมีแต่แกอ่ะ จำแต่เรื่องที่ไม่ดี ทำแต่เรื่องที่แย่ๆ บางทีแม่เค้าเลี้ยงข้าวเราก็มีนะ อะไรแบบนี้ แต่แกชอบพูด ไอ้ พวกนี้นี้เห็นแก่ตัว พลอยแต่คนอื่นตลอด!! เราก็เตือนหลายรอบแล้วนะ ว่าจะคิดเล็กคิดน้อยทำไม?? แต่แม่ก็เหมือนเดิมอะ
- อันนี้ คือ ห๊ะ เรางงสุดๆอะ คือ พูดคุยกัยถึงเรื่องไปเที่ยว นู้นนี้ เออดีๆ อยู่แม่ก็พูด : ตอนนั้นไปเที่ยวภูกระดึงอะ ก็ซุ่มซ่าม ไปลืมสร้อยพระไว้บนนั้นอีก!!! โอ้ย เสียดายนะ เรางงมาก คือลืมไปแล้วนะ ตอนแรกเราเถียงว่ามั่วละ ไม่ใช่ละ แต่นั่งคิดคิด คิดไปคิดมา เออ ก็ใช่นั่นแหละ แต่คือมันนานมากๆ น่าจะประมาณ 11 ปีได้แล้วอะ ใครจะไปจำได้ คนเราไปเที่ยว ไปอะไรก็ต้องจำความสวยงาม ความประทับใจสิ เหนื่อยมาก แต่ข้างบนสวยนะ แต่แม่เรา จำเรื่องที่เราทำผิดพลาด แล้วแกก็เอากลับมาพูดเรื่อยๆ ซึ่งไม่ใช่แค่รอบเดียวนะ เราก็บอกแม่ไปหลายทีแล้วว่า ของที่มันหายไป มันไม่ใช่ของของเรา จะไปยึดติดกับมันทำไม?
- แล้วก็ยังมีที่แกพูดถึงคนอื่น เช่น ตอนไปเที่ยวมาเลเซีย (เมื่อ เกือบ 10 ที่แล้วนะ ) ยังเอามาพูดว่า พี่สาวเราไม่ระวัง ล้มทำกล้องถ่ายรูปหล่นแตกเลย
- มีเรื่องที่เราไปเที่ยวจีน แล้วลืมโทรศัพท์ไว้ที่โรงแรม ทำให้รถทัวร์ต้องวนกลับไปเอาอีก
แล้วบางทีเวลาเราคุยกันเรื่องที่ไปเที่ยวที่ต่างๆ ทุกคนกำลังคุยอย่างสนุกสนาน มีความสุข พูดถึงเรื่องมันดีอย่างโน้นอย่างนี้ ความสวยงาม ประสบการณ์ที่ดี อาหารอร่อย หรือบางทีก็เรื่องตลกๆ อยู่ๆแม่ก็ชอบพูดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา แล้วคือก็เงียบ (คือ แม่ พูดเป็นเชิง เหมือนตำหนิด้วยอะ) คือถ้าแม่พูดแบบขำๆ ก็อาจจะไม่อะไรมากนะ
แล้วเราสงสัยว่านี่มันปกติไหม? แต่ส่วนตัวเราว่ามันค่อนข้างแปลกเหมือนกันนะ และเราก็พยามบอกแม่หลายครั้งแล้วว่าให้คิดบวก หรือจดจำเรื่องราวดีๆบ้าง ทำไมต้องจำแต่ความทุกข์ต่างๆ จำเรื่องราวไม่ดีต่างๆเอาไว้ให้รกหัวด้วย? แต่แกก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย555 เรื่องตั้งแต่สมัย 20 ปีก่อน ก็จำได้แม่น
-คนนั้นมาด่าแกว่า... ?
-คนนี้มายืมเงินแก พอไปทวง กลับมาด่าแม่ว่า...? (มันชี้หน้าเลยนะ บลาๆ เล่าเป็นฉากๆเลย)
-แม่เราขายของเมื่อก่อน เล่าว่า คนข้างบ้านมาซื้อของ แม่บอก มันมาดูถูกแม่นะ ยังงี้ๆ โยน ตังใส่เลยนะ พูดว่ากูเป็นลูกค้า!! จะขายไม่ขาย!!
-ขับรถผ่านบ้านคนนี้ ก็นี่คนนี้ เมื่อก่อน ด่าแม่ ดูถูกแม่ พอตอนนี้แม่สบายมันมาทำดีด้วย ไม่สนใจมันหรอก เมื่อก่อนมันร้ายมากนะ บลาๆๆ
-พอบ้านนี้ รู้มั้ย อีนี่ เมื่อก่อนมันว่าแม่เลยนะ ว่าแอบชอบผัวมันหละ!! มันว่าผัวมันชอบมาซื้อของที่ร้าน ว่าแม่ไปอ่อยผัวมัน!! แม่เลยตอบว่า งั้นก็ล่ามผัวไว้ที่บ้านเถอะ!! กูขายของ ใครมาซื่อ กูก็ขายสิ!!
โอ้ย เยอะ จนเล่าไม่หมดอะ5555 ถ้านานนานพูดทีก็ไม่อะไรนะ แต่บางทีถ้าได้ฟังแกพูดบ่อยๆ เรารู้สึกว่ามันเป็นพลังงานลบ เป็นความคิดลบ แล้วมันเยอะเกินไปอะ คนที่ฟังอยู่รอบข้างก็รู้สึกไม่ดีไปด้วย จากบางทีคิดบวกมีความสุขกันอยู่ พอได้ฟังแม่พูดอะไรแบบนี้ มันก็ทำให้เรารู้สึกไม่ดี รู้สึกเศร้าหมองไปด้วยอ่ะ ใครมีวิธีทำยังไงได้บ้างไหม ทำให้แม่ดีขึ้น หรือว่าเราจัดการตัวเองยังไงดี🥹🥺
แม่ชอบจดจำเรื่องราวที่ไม่ดี เรื่องแย่ๆ เหตุการณ์แย่ๆ บางทีผ่านไปเป็น 10 ปี บางทีจากที่คุยกันสนุกๆ กลายเป็นกร่อยเลย 🥺🥺
- มีอยู่ทีนึงแล้วขับรถผ่านโรงเรียนเก่าที่เราเคยเรียน เราไม่ได้ผ่านนาน พ่อ : ก็พูด เออ เปลี่ยนไปเยอะนะ ดูวิวข้างทางไป เรา : ใช่ มีโรงงานใหญ่ เกิดขึ้นเติมเลย อยู่ๆ แม่ : ก็พูดว่า เนี่ยเมื่อก่อนขับรถมารับเราประจำเลย ทางนี้ แต่เป็นคนมาคนเดียวนะ!!! เราก็ห๊ะ?? แม่ : ก็ขับมาคนเดียว พ่อไม่เคยมาส่งหรอ!!! (ในความเป็นจริง พ่อก็มาบ้างนะ ส่วนใหญ่คือก็มาด้วยกัน แต่มันจะมีบางช่วงที่แม่มาส่งคนเดียว) บรรยากาศในรถก็เริ่มอึมครึมละ
- ระหว่างขับรถ อยู่ก็ถามถึงเพื่อนสมัยมัธยมเรา คนหนึ่ง แล้วแกก็พูดว่า เนี้ย เมื่อก่อนเวลามีงานอะไร แม่ไปรับไปส่ง แล้วไอพวกนี้ก็พลอยไปด้วยตลอดเลย!!!(เพื่อนเราบ้านอยู่ห่างกันไม่ไกล ประมาณ 3-4 กิโล ชื่อ A B ละกัน) แม่ไปรับคนเดียวตลอด!! เรา (ก็รีบแย้ง ) : ไม่นะ เมื่อก่อนก็สลับๆกันนะ แม่ : ก็มีสลับบ้างแหละ แต่ไอ A อะ เห็นแก่ตัวมาก มันพลอยคนอื่นตลอด!!! เรา: ก็เลยบอก โอ้ยไม่ต้องพูดแล้ว!! แล้วคือเรื่องนี้มันตั้งแต่มัธยมอ่ะ เอากลับมาพูดทำไม?? แล้วเรื่องดีดีมันก็มีมีแต่แกอ่ะ จำแต่เรื่องที่ไม่ดี ทำแต่เรื่องที่แย่ๆ บางทีแม่เค้าเลี้ยงข้าวเราก็มีนะ อะไรแบบนี้ แต่แกชอบพูด ไอ้ พวกนี้นี้เห็นแก่ตัว พลอยแต่คนอื่นตลอด!! เราก็เตือนหลายรอบแล้วนะ ว่าจะคิดเล็กคิดน้อยทำไม?? แต่แม่ก็เหมือนเดิมอะ
- อันนี้ คือ ห๊ะ เรางงสุดๆอะ คือ พูดคุยกัยถึงเรื่องไปเที่ยว นู้นนี้ เออดีๆ อยู่แม่ก็พูด : ตอนนั้นไปเที่ยวภูกระดึงอะ ก็ซุ่มซ่าม ไปลืมสร้อยพระไว้บนนั้นอีก!!! โอ้ย เสียดายนะ เรางงมาก คือลืมไปแล้วนะ ตอนแรกเราเถียงว่ามั่วละ ไม่ใช่ละ แต่นั่งคิดคิด คิดไปคิดมา เออ ก็ใช่นั่นแหละ แต่คือมันนานมากๆ น่าจะประมาณ 11 ปีได้แล้วอะ ใครจะไปจำได้ คนเราไปเที่ยว ไปอะไรก็ต้องจำความสวยงาม ความประทับใจสิ เหนื่อยมาก แต่ข้างบนสวยนะ แต่แม่เรา จำเรื่องที่เราทำผิดพลาด แล้วแกก็เอากลับมาพูดเรื่อยๆ ซึ่งไม่ใช่แค่รอบเดียวนะ เราก็บอกแม่ไปหลายทีแล้วว่า ของที่มันหายไป มันไม่ใช่ของของเรา จะไปยึดติดกับมันทำไม?
- แล้วก็ยังมีที่แกพูดถึงคนอื่น เช่น ตอนไปเที่ยวมาเลเซีย (เมื่อ เกือบ 10 ที่แล้วนะ ) ยังเอามาพูดว่า พี่สาวเราไม่ระวัง ล้มทำกล้องถ่ายรูปหล่นแตกเลย
- มีเรื่องที่เราไปเที่ยวจีน แล้วลืมโทรศัพท์ไว้ที่โรงแรม ทำให้รถทัวร์ต้องวนกลับไปเอาอีก
แล้วบางทีเวลาเราคุยกันเรื่องที่ไปเที่ยวที่ต่างๆ ทุกคนกำลังคุยอย่างสนุกสนาน มีความสุข พูดถึงเรื่องมันดีอย่างโน้นอย่างนี้ ความสวยงาม ประสบการณ์ที่ดี อาหารอร่อย หรือบางทีก็เรื่องตลกๆ อยู่ๆแม่ก็ชอบพูดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา แล้วคือก็เงียบ (คือ แม่ พูดเป็นเชิง เหมือนตำหนิด้วยอะ) คือถ้าแม่พูดแบบขำๆ ก็อาจจะไม่อะไรมากนะ
แล้วเราสงสัยว่านี่มันปกติไหม? แต่ส่วนตัวเราว่ามันค่อนข้างแปลกเหมือนกันนะ และเราก็พยามบอกแม่หลายครั้งแล้วว่าให้คิดบวก หรือจดจำเรื่องราวดีๆบ้าง ทำไมต้องจำแต่ความทุกข์ต่างๆ จำเรื่องราวไม่ดีต่างๆเอาไว้ให้รกหัวด้วย? แต่แกก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย555 เรื่องตั้งแต่สมัย 20 ปีก่อน ก็จำได้แม่น
-คนนั้นมาด่าแกว่า... ?
-คนนี้มายืมเงินแก พอไปทวง กลับมาด่าแม่ว่า...? (มันชี้หน้าเลยนะ บลาๆ เล่าเป็นฉากๆเลย)
-แม่เราขายของเมื่อก่อน เล่าว่า คนข้างบ้านมาซื้อของ แม่บอก มันมาดูถูกแม่นะ ยังงี้ๆ โยน ตังใส่เลยนะ พูดว่ากูเป็นลูกค้า!! จะขายไม่ขาย!!
-ขับรถผ่านบ้านคนนี้ ก็นี่คนนี้ เมื่อก่อน ด่าแม่ ดูถูกแม่ พอตอนนี้แม่สบายมันมาทำดีด้วย ไม่สนใจมันหรอก เมื่อก่อนมันร้ายมากนะ บลาๆๆ
-พอบ้านนี้ รู้มั้ย อีนี่ เมื่อก่อนมันว่าแม่เลยนะ ว่าแอบชอบผัวมันหละ!! มันว่าผัวมันชอบมาซื้อของที่ร้าน ว่าแม่ไปอ่อยผัวมัน!! แม่เลยตอบว่า งั้นก็ล่ามผัวไว้ที่บ้านเถอะ!! กูขายของ ใครมาซื่อ กูก็ขายสิ!!
โอ้ย เยอะ จนเล่าไม่หมดอะ5555 ถ้านานนานพูดทีก็ไม่อะไรนะ แต่บางทีถ้าได้ฟังแกพูดบ่อยๆ เรารู้สึกว่ามันเป็นพลังงานลบ เป็นความคิดลบ แล้วมันเยอะเกินไปอะ คนที่ฟังอยู่รอบข้างก็รู้สึกไม่ดีไปด้วย จากบางทีคิดบวกมีความสุขกันอยู่ พอได้ฟังแม่พูดอะไรแบบนี้ มันก็ทำให้เรารู้สึกไม่ดี รู้สึกเศร้าหมองไปด้วยอ่ะ ใครมีวิธีทำยังไงได้บ้างไหม ทำให้แม่ดีขึ้น หรือว่าเราจัดการตัวเองยังไงดี🥹🥺