ในที่สุด กระทู้ที่ผมรอคอยก็มาถึงแล้ว

หากใครที่ได้อ่านกระทู้ที่ผมตั้งก่อนหน้านี้ (กระทู้แนะนำพระอาจารย์ตะวัน) ผมได้พูดว่ามีเรื่องสำคัญที่ผมอยากจะบอก อาจจะไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับคนอื่นๆ แต่มันสำคัญสำหรับผม
 
หลายคนคงจำได้ว่า ผมเคยตั้งกระทู้ขออำลาเเพื่อนสมาชิกทุกท่านไปเมื่อน่าจะประมาณ 2 ปีที่แล้ว เหตุผลขอไม่พูดถึงเพราะผมจำไม่ได้ ไม่ได้จำ (แต่ย้อนไปค้นกระทู้เก่าอ่านกันได้) แต่จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ตอนนั้นผมตั้งใจว่าจะหยุดโพสต์ไปสักพัก ถ้าเป็นไปตามนั้น ตอนนี้ก็อาจจะกลับมาโพสต์เช่นเดิมแล้ว
 
แต่เนื่องจากหลังจากที่ผมไม่ได้เข้ามาพันทิปห้องศาสนาพุทธไม่นาน น่าจะเดือนเศษๆ สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น นั่นคือ มีกระทู้ของคึกฤทธิ์ถูกตั้งขึ้นมาเป็นจำนวนมาก วันละหลายกระทู้ จำได้ว่า แค่วันดียวก็มากกว่าที่เคยตั้งกันเป็นอาทิตย์ รวมทั้งเดือนอาจจะเท่ากับที่เคยตั้งกันทั้งปีสมัยที่ผมอยู่
 
ประกอบกับตอนนั้น มีข่าวพระอลัชชีเกิดขึ้นหลายราย และหมอปลาก็ออกมาปกป้องพระพุทธศาสนา จนผมรู้สึกละอายใจตัวเอง ผมเลยตัดสินใจว่า จะขอผิดคำสัญญา ยอมเป็นคนเสียสัจจะ กลับมาโพสต์เหมือนเดิมทั้งๆ ที่ผ่านไปแค่เดือนเดียว
 
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกครั้งที่มีการพูดถึงการผิดคำมั่นสัญญา ไม่ทำตามสัญญา เช่น บางคนบอกว่าไปบนเอาไว้ เมื่อได้ตามต้องการแล้วต้องทำตามที่บนไว้หรือไม่ ซึ่งผมจะบอกเสมอว่า แม้สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เกิดจากการบนบานศาลกล่าว หรือเกิดจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลอะไรให้เราก็ตาม แต่เมื่อเราไปให้คำมั่นสัญญาใครไว้ก็ควรทำตามนั้น ไม่อย่างนั้นต่อไปเราจะผิดคำสัญญาไปเรื่อยๆ
 
ซึ่งเมื่อผมพูดไป ใจลึกๆ ก็จะนึกถึงตัวเองทุกครั้ง
 
และมาถึงวันนี้ บุคคลที่ทำให้ผมต้องผิดคำสัญญาในวันนั้น ซึ่งพูดตรงๆ เลย ก็คือคึกฤทธิ์ ผมมั่นใจว่ามันจบแล้ว แม้จะยังมีขั้นตอนที่ต้องดำเนินการอยู่ก็ตาม ผมจึงคิดว่าถึงเวลาที่ผมจะขอทำตามคำมั่นสัญญาที่เคยพูดไว้สักที
 
ดังนั้น นับจากนี้เป็นต้นไป ผมจะไม่เข้ามาโพสต์หรือแสดงความเห็นใดๆ แม้ผมคิดว่าผมยังอยากทำสิ่งที่เป็นประโยชน์อยู่ก็ตาม อีกทั้งเป้ามหายที่ผมตั้งใจไว้จะยังไม่เสร็จสิ้น นั่นคือ ทำให้ศาสนาพุทธในประเทศไทยมีความเป็นเอกภาพ หรือมีความเป็นหนึ่งเดียว แต่ถึงวันนี้ถือว่าไปได้ไกลแล้ว คนที่เข้าใจศาสนาพุทธอย่างถูกต้องก็มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น แม้ว่าจะยังมีคนจำนวนมากที่ควรได้รับคำแนะนำก็ตาม
 
หลังจากนี้ อย่างน้อยก็ขอเป็น 1 ปีขึ้นไปหรือมากกว่า ผมถึงอาจจะได้กลับมาโพสต์ใหม่ เพราะเมื่อไม่มีธัมมชโย ไม่มีคึกฤทธิ์ ก็คงไม่มีอะไรที่จะน่ากังวลมากไปกว่านี้แล้ว
 
และเพื่อความสบายใจของผม ผมจึงได้ตั้งกระทู้ทิ้งท้าย ด้วยการแนะนำครูบาอาจารย์คือพระอาจารย์ตะวัน ปัญญาวัฒฑโก (ผมเขียนฉายาท่านผิด เป็น ปัญญาวัฒทโก ก็ขออภัย) ก่อนหน้านี้ก็มี หลวงพ่อปราโมทย์ ปราโมชโช, หลวงพ่อครรชิต สุทธิจิตโต และ พระอาจารย์กระสินธุ์ อนุภัทโท หากใครคิดถึงผมก็เข้าไปฟังเทศน์จากท่าน ขอให้มั่นใจว่ามีผมฟังอยู่ด้วยแน่นอน
 
ครูบาอาจารย์ที่ผมเอ่ยชื่อนั้น เป็นเพียงเสี้ยวเล็กๆ เท่านั้น ยังมีครูบาอาจารย์อื่นอีกหลายองค์ เช่น หลวงพ่ออินทร์ถวาย, พระมหาวิเชียร ชินวังโส เป็นต้น และอีกมากมาย ดังนั้น ต่อให้มีอลัชชีมากกว่านี้อีกร้อยเท่า พวกนี้มันไม่มีค่าอะไรเลย

สุดท้าย ศาสนาพุทธเปรียบเสมือนยารักษาโรคแบบครอบจักรวาล และวิธีนำมาใช้ก็มีเพียงอย่างเดียว คือ มรรคมีองค์แปด เริ่มต้นจากสัมมาทิฏฐิ ซึ่งสำคัญที่สุด

ดังนั้น ใครเจอกับความทุกข์ใดก็ตาม ตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ให้ใช้ยาขนานเดียวกันนี้ ไม่ต้องไปหาหนทางอื่น ครูบาอาจารย์ 100 องค์หรือกี่ล้านองค์ก็ตามท่านจะสอนเหมือนกัน ตัวผมจึงไม่ได้สำคัญอะไรเลย

หลายครั้งที่ผมเห็นคำถามจากคนที่เจอความทุกข์ แทบทุกครั้งผมพยายามเข้าไปตอบ ซึ่งหากสังเกตให้ดี คำถามทั้ง 100% ผมจะตอบเหมือนกันหมด คือเริ่มต้นจากสัมมาทิฏฐิ (เช่น ฟังคลิปเสียงอ่าน ชีวิตนี้น้อยนัก) หลังจากนี้ก็ขอให้เป็นแบบนั้น

การสอนธรรมะคนอื่น ครูบาอาจารย์ท่านเตือนไว้แล้วว่า ใครที่สอนผิดๆ ได้รับผลกรรมหนัก ดังนั้น หากเป็นไปได้ให้แนะนำครูบาอาจารย์ และต้องเป็นครูบาอาจารย์ที่เรามั่นใจจริงๆ มั่นใจ 100% ไม่ใช่ 99%

ไม่มีดราม่าอะไร ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม และช่วยกันดูแลปกป้องพระพุทธศาสนา เพื่อลูกหลานของเรา ขออนุโมทนาและขอลาทุกท่านชั่วคราว ส่วนใครที่กำลังเจอความทุกข์ ขอเป็นกำลังใจให้และไปฟังเทศน์จากครูบาอาจารย์ที่ผมแนะนำ ช่วยได้แน่นอน