ในโลกของผู้ใหญ่เป็นยังไงหนูไม่รู้ แต่หนูเกิดมา 20 ปี โดนกดดันเรื่องผลการเรียนมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ เขาไม่เคยสอนหนูให้ทำงานหนัก ไม่เคยสอนให้หนูทำอะไรอย่างอื่นเลยนอกจากตั้งใจเรียน หนูทำตามนั้นมาตลอด พยายามรักษาคะแนน ไม่ได้ออกไปเล่น ไม่ได้ไปเที่ยวใช้ชีวิตวัยเด็ก วัยรุ่น เหมือนคนอื่น มีกฎระเบียบชัดเจนในบ้าน ห้ามกลับบ้านเกิน 5 โมง ห้ามออกไปไหนมาไหนไกล แม้แต่ขอไปทำงานกลุ่มยังโดนโทรเช็คทุกชั่วโมง ทั้งที่ชีวิตเป็นอย่างนี้ ควรจะจบลงด้วยการเรียนต่อสูงๆทำงานดีๆ แต่เปล่าเลย เขาไม่มีปัญญาส่งหนูเรียนมหาลัยด้วยซ้ำ
แล้วที่ผ่านมาล่ะ ความพยายามทั้งหมดของหนูแรงกดดันมหาศาลจากรอบข้าง น้ำตาที่หนูเสียไปทุกหยด หนูได้อะไรตอบแทน ไม่โกรธเลยนะถ้าไม่มีเงินส่งไปเรียนดีๆ รู้ว่ามันเลือกเกิดไม่ได้ แต่ทำไมต้องกดดันหนูล่ะ ที่ผ่านมาความพยายามของหนูมันคืออะไร
หนูมองเห็นเพื่อนใส่ชุดนักศึกษา มีชีวิตวัยรุ่น และกำลังจะมีอนาคตที่ดี แล้วตัดภาพมาที่หนูล่ะ หนูไม่ได้เรียนต่อ จบแค่ม.6 หางานก็ไม่ได้
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ขอหนูใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนเพื่อนได้มั้ย ได้กิน เที่ยว เล่น สบายๆ ไม่ต้องมานั่งคิดให้เครียดอะไรแบบนี้ ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นจริงๆ หนูจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ จะได้มีแรงลุกไปหางานทำ
อยากฝากถึง ผู้ปกครองคนอื่นๆที่ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีมากพอ ถ้าคิดว่าตัวเองไม่มีศักยภาพมากพอที่จะส่งเสียลูก ได้โปรดอย่ากดดันให้เด็กตั้งใจเรียน อย่าให้ความหวังกับเด็ก
ถ้าไม่มีปัญญาส่งเรียน อย่ากดดันให้ชีวิตเด็กคนนึงมันพัง
แล้วที่ผ่านมาล่ะ ความพยายามทั้งหมดของหนูแรงกดดันมหาศาลจากรอบข้าง น้ำตาที่หนูเสียไปทุกหยด หนูได้อะไรตอบแทน ไม่โกรธเลยนะถ้าไม่มีเงินส่งไปเรียนดีๆ รู้ว่ามันเลือกเกิดไม่ได้ แต่ทำไมต้องกดดันหนูล่ะ ที่ผ่านมาความพยายามของหนูมันคืออะไร
หนูมองเห็นเพื่อนใส่ชุดนักศึกษา มีชีวิตวัยรุ่น และกำลังจะมีอนาคตที่ดี แล้วตัดภาพมาที่หนูล่ะ หนูไม่ได้เรียนต่อ จบแค่ม.6 หางานก็ไม่ได้
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ขอหนูใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนเพื่อนได้มั้ย ได้กิน เที่ยว เล่น สบายๆ ไม่ต้องมานั่งคิดให้เครียดอะไรแบบนี้ ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นจริงๆ หนูจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ จะได้มีแรงลุกไปหางานทำ
อยากฝากถึง ผู้ปกครองคนอื่นๆที่ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีมากพอ ถ้าคิดว่าตัวเองไม่มีศักยภาพมากพอที่จะส่งเสียลูก ได้โปรดอย่ากดดันให้เด็กตั้งใจเรียน อย่าให้ความหวังกับเด็ก