มีใครช่วยบอกวิธีคลี่คลายปัญหานี้ได้บ้างคะ

ต้องเล่าก่อนตอนนี้เราอายุ21แล้วนะคะเรียนมหาวิทยาลัย ย้อนกลับไปช่วงปี1เราเฟรชชี่ใสๆ ปกติเลยค่ะแล้วที่บ้านเราค่อนข้างมีปัญหากันได้ไม่เว้นวัน น้องๆในบ้านไม่มีใครสนิทสนมกับพ่อแม่จากใจจริงเลย พูดง่ายๆคือไม่กล้าที่จะเล่าเรื่องราวส่วนตัวของตัวเองหรือพูดความจริงกับพ่อแม่เลยค่ะ ตอนเราเรียนมัธยมพ่อแม่เรากะเกณฑ์ทุกอย่างห้ามกลับบ้านเย็นคือออกจากรร.บึ่งกลับบ้านเลยค่ะ ห้ามไปเที่ยวบ้านเพื่อนห้ามเที่ยวเสาร์อาทิตย์เลยค่ะ เรากลับมาจากเรียนทุกวันต้องทำงานบ้านที่บ้านทุกวันเสาร์อาทิตย์ออกไปช่วงานพ่อพอขึ้นปี1เราก็แอบไปเที่ยวบ้างเพราะมาเรียน ตจว.เที่ยวทะเลเขื่อนปี1ปลายๆจะขึ้นปี2 ก็มีไปกินเหล้าแต่สติครบกลับพร้อมกันทุกคน พอขึ้นมาปี2ช่วงครึ่งเทอมแรกไปกินเหล้าเกือบทุกวันเลยค่ะค่อนข้างเละ ยอมรับเลยค่ะว่าแย่จนเกิดเหตุให้เลิกคบกับเพื่อนช่วงปี2เทอม2เราแทบไม่เข้าเรียนเกือบเดือนเลยค่ะเพราะไม่มีเพื่อนไปแต่พอฮึดขึ้นมา เราก็ไปเรียนคนเดียลและเริ่มไปเรียนกับเพื่อนคนอื่นค่ะ และไม่ได้ทำอะไรพวกนั้นอีกแต่ประเด็นคือเรามีแฟนค่ะเราไม่ได้บอกพ่อแม่ว่ามีแฟนค่ะ เรามีไปค้างบ้านแฟนบ้างอะไรบ้าง จนคบกันมาได้1ปีเมื่อไม่กี่วันก่อนพ่อเราได้โทรมาพูดทำนองว่า มีอะไรจะบอกกูมั้ย เราเลยถามว่าเรื่องอะไร เขาบอกเรื่องในไอจีเรา ซึ่งตอนนั้นเรายืมเงินน้องชายเลยคิดว่าเรื่องนั้นเลยพูดไป เขาเลยถามว่าถ่ายรูปกับใคร เราเลยตอบว่าแฟน เขาถามเราว่าทำไมไม่บอกเราจึงบอกว่า เราไม่พร้อมบอกเขาถามคบมานานแค่ไหนแล้วเราเลยบอกว่า1ปี ซึ่งเรื่องแฟนเราเป็นญาติเราที่เอาไปพูดตอนมีงานศพตาค่ะ ต่อหน้าญาติพ่อเราทำดีกับเรามากเสมือนไม่ได้โกรธ แต่กลับบ้านมาพ่อเราพูดกับเราว่าจะเอายังไงไปคิดมา รร.จะลาออกมั้ยซึ่งทุกครั้งที่เรามีแฟนมักจะพูดว่าจะให้เราออกจากรร.ตลอด เราเลยตัดสินใจเลิกกับแฟนเพราะบ้านเราดูถูกเขาและคิดว่าเขาไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ซึ่งเราโดนพ่อเราด่าทอด้วยคำหยาบคายค่อนข้างเยอะ ซึ่งตอนนี้เราปี3แล้ว แล้วปัญหาไม่จบค่ะ พ่อเราได้ทำการติดต่อเพื่อนเก่าเราเพื่อถามพฤติกรรมเก่าๆเราแล้วมาด่าเราค่ะ ด้วยคำพูดอะไรบ้างขอไม่ลงดีเทลนะคะ แล้วถามเรื่องหอของเราซึ่งปัจจุบันเราอยู่หอในค่ะ มาตลอดแต่ปี2เ.ทอม1เคยออกไปอยู่หอนอกกับเพื่อนสนิทเก่าเรา2เดือนค่ะ เค้ากเค้รนเราเราไม่ยอมพูดเค้าจึงขอดูทรศ.เราค่ะเราแย้งไปว่านี่คือของส่วนตัวเราและเขาโมโหมากไล่เราออกจากบ้าน พอเราขึ้นไปจะเก็บกระเป๋าเขามาถามหาไอแพดเราพูดเชิงว่านี่ของส่วนตัวอยู่ไหม ซึ่งเราตอบว่าใช่เพราะเป็นเงินกยศ.เดือนละ300ที่เราโอนใหเเ้เขาทุกเดือนโดยตกลงว่าจะนำมาซื้อไอแพดให้เราและมีช่วงที่เราไม่โอนให้ด้วยค่ะแต่ที่โอนให้เกิดค่าไอแพดมากและไม่คิดจะให้เขาช่วยใช้หนี้ค่ะ พอเราไม่พูดอะไรบอกจะพาเราตรวจภายใน เรารู้สึกไม่โอเครค่ะเพราะเราเป็นลูกจริงแต่นี่มันเรื่องส่วนตัวของเรา จนมาวันนี้พ่อเราก็ไปหาเอาเลขนศ.ของเราไม่รู้ว่าจะนำไปทำอะไร และพยายามล้ำเส้นเราตลอดจนเราเหนื่อย ทั้งๆที่เรื่องควรจบแล้วเราได้ทำการขอโทษไปแล้ว ปล.พ่อเราชอบใช้ความรุนแรงกับลูกโดยใช้เหตุผลว่าที่โดนน้อยไปแต่ปัจจุบันไม่ได้โดนแล้วแต่ฝังใจค่ะ ขอความเห็นทุกคนว่าเราควรจะเอายังไงกับเรื่องนี้ดี และเรากลับบ้านทุกอาทิตย์เพื่อไปทำงานบ้านด้วยนะคะ