เมื่อฉันคบกับแฟนที่มีลูกติด แล้วลูกติดแฟนจะมาอยู่ด้วย จะจัดการความรู้สึกตัวเองอย่างไรดี??

ผมขอเล่าเรื่องของผม จากมุมมองของคนที่โตมาจากการเป็นลูกเลี้ยงละกันครับ เพราะแลดูคุณน่าจะจำเป็นต้องจำยอมเป็นแม่เลี้ยง เพราะไม่ต้องการจะเลิกกับแฟน และแฟนก็เป็นพ่อที่รักลูก

(ผมชอบที่คุณบอกรายละเอียดแวดล้อม เช่น อายุ คบกันมานานแค่ไหน อาชีพการงาน มันทำให้เข้าใจบริบทชีวิตคุณ)

ผมอายุ 40+ กว่าแล้ว แม่เสียตั้งแต่ผม 4 ขวบ และพ่อแต่งงานใหม่ตอนผมประมาณ 7 ขวบ ผมมีพี่ชายคนนึงครับ
ผมกับพี่โตมากับบ้านที่พ่อ/แม่เลี้ยง ทะเลาะกันแทบตลอดเวลา 7 วันจะทะเลาะกัน มีปากเสียงกันไม่ต่ำกว่า 4-5 วัน บ้านจะมีของเสียหายให้เห็นเรื่อยๆ จากความรุนแรง บางครั้งประตูเป็นรู บางวันประตูมุ้งลวดทะลุ ซึ่งส่วนหนึ่ง ต้นเหตุของการทะเลาะ มันก็มาจากการที่แม่เลี้ยงไม่สามารถเข้ากับพวกผมได้และพ่อรับไม่ได้

ผมเองก็เป็นเด็กมีปัญหาครับ ดื้อเงียบ และมันคงทำให้เกิดความหงุดหงิดอึดอัดกับแม่เลี้ยงไม่น้อย คือเค้าไม่ใช่แม่แท้ๆ ดังนั้น มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เค้าจะรักผมแบบแม่แท้ๆ แต่นั่นคือสภาพที่ผมต้องเจอ เรื่องทั้งหมด ไม่มีใครผิด และไม่มีใครไม่ดี และไม่แม้กระทั่งจะมองว่าใครเห็นแก่ตัว ไม่มีประโยชน์

พ่อ/แม่เลี้ยงผม เลี้ยงด้วยการ ดุ ลงโทษ และน้อยมากๆ ที่ผมจะได้ยินคำชม หลายครั้งผมถูกดุด่า ลงโทษรุนแรงกับเรื่องขี้หมา ขี้ประติ๋ว ผ่านไปไม่นาน ไม่กี่ปีหลังพ่อผมแต่งงานใหม่ ผมรู้สึกอยากตาย และใช้ชีวิตไปวันๆ รอให้เราไม่ต้องอยู่ที่นี่ ซึ่งมันไม่ดีเลยครับ ผมไม่อยากเรียน ไม่อยากทำอะไรเลย นอกจากอยู่ไปวันๆ รู้สึกตัวเองไร้ค่ามาก เป็นเด็กที่เรียนไม่เอา ขี้เกียจ ติดเพื่อน ติดเกม ดีที่ไม่ไปคบพวกเล่นยา ซิ่งรถ ไม่งั้นคงเสียคนไปแล้ว ชอบออกไปใช้เวลากับเพื่อน ซึ่งแม่เลี้ยงไม่ชอบเพราะแม่เค้าเป็นคนอยู่ติดบ้าน

ผมรู้สึกชีวิตผมมีค่าขึ้นมา ก็ตอนมีแฟนสมัยเรียน ม. ปลาย ชีวิตผมพลิกขึ้นมาดีก็ตอนนี้ เรียนดี กิจกรรมดี เล่นกีฬา ครูชม เข้ามหาลัยจนเรียนจบ ทำงานทำการ แต่ก็ผ่านการเปลี่ยนแปลงอะไรมาเยอะ

ในฐานะที่คุณน่าจะกำลังได้กลายเป็นแม่เลี้ยง ที่ต้องปกครองลูกคนอื่น คุณเห็นแพทเทิร์นอะไรบางอย่าง จากชีวิตวัยเด็กที่ผมเล่ามั้ยครับ

ถ้าให้สรุปสั้นๆ คือ คนเราทุกคนต้องการ "ความรัก" ครับ มันทำให้คนคนนึงตระหนักถึงคุณค่าในตนเองเมื่อได้รับความรักมากพอ มันเป็นพื้นฐานจิตใจที่ทำให้คนคนนึงมีแรงมีกำลังจะใช้ชีวิตไปในทางที่ดีครับ ที่คุณคิดยอมเป็นแม่เลี้ยงให้ลูกของแฟน ก็เชื่อว่าเพราะแฟนรักคุณ คุณได้รับความรักจากแฟนมากพอจนคุณยอมที่จะเป็นแม่เลี้ยงลูกคนอื่นที่ไม่ใช่ลูกตัวเอง ถ้าลองคิดว่าแฟนคุณไม่ดีขนาดนี้ มันไม่แปลกเลยถ้าคุณจะไม่เอา

ขอให้คุณตระหนักให้มากในเรื่องนี้ ยิ่งคนเป็นเด็ก ยิ่งต้องการความรักครับ และที่สำคัญมากที่สุดคือสิ่งที่เรียกว่า "unconditional love" คือรักแบบไม่มีเงื่อนไข คำนี้คนไม่เข้าใจกันเยอะมาก และตีความแบบผิดๆกันว่าผิดก็ต้องรัก ห้ามลงโทษ ซึ่งไม่ใช่แบบนั้น

รักแบบไม่มีเงื่อนไข มันคือรักที่ควรมาจากคนเป็นพ่อแม่ที่มีให้ลูก ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง ยกตัวอย่าง เช่น ลูกทำอะไรผิดมาซักอย่าง แล้วพ่อแม่ลงโทษด้วยการตบตีรุนแรง ไล่ออกจากบ้าน ไม่ให้ข้าวกิน มันคือการลงโทษที่กระทบถึงความรู้สึกปลอดภัย ทำให้ลูกรู้สึกว่าความผิดของเค้าจะไม่ได้รับความรัก มันจะทำให้เด็กคนนั้นสามารถโตขึ้นมาเป็นคนกลัวทำคนอื่นเสียใจ ทำให้เค้ารู้สึกตัวเองไร้ค่า

คนเป็นพ่อแม่ไม่ควรลงโทษด้วยการ "ไม่ให้ความรัก" ความรักที่เป็นพื้นฐานชีวิต เช่น การรับฟัง ความเข้าอกเข้าใจ การให้ความปลอดภัยในชีวิต แม้เค้าทำผิดมาคุณก็ควรทำความเข้าใจด้วยความรักและเมตตา แต่ก็ต้องพาเค้าไปแก้ไข สั่งสอนให้เค้ารู้ดีรู้ชั่ว รู้ถึงผลที่ตามมา แต่ไม่ใช่การลิดรอนความรัก คุณควรสอนให้เค้ารู้สึกถึงคุณค่าของตัวเองเป็นพื้นฐานที่มีประจำตัว ไม่ใช่มีคุณค่าเมื่อเป็นคนดีเท่านั้น แบบนั้นเค้าจะโตมาเป็นคนไม่เห็นคุณค่าตัวเอง และทำทุกอย่างให้คนอื่นให้คุณค่าเค้า แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีค่าเลยตลอดชีวิต

สิ่งหนึ่งที่ผมเชื่อว่ามันอยู่ในใจของลูกเลี้ยงสองคนนี้ที่คุณกำลังจะกลายเป็นแม่เลี้ยงเค้า คือความกังวลครับ เค้าต้องเผชิญการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีอะไรแน่นอนและน่ากลัวอยู่หลายครั้ง ตั้งแต่พ่อแม่เค้าเลิกกัน ต้องไปอยู่กับใคร สุดท้ายอยู่กับแม่ สามีแม่เป็นยังไงก็ไม่รู้ แม่มีลูกใหม่ ความรู้สึกเปรียบเทียบในใจยังไงก็มีครับ ไม่แปลกถ้าเค้าจะรู้สึกว่าแม่แท้ๆ ไม่รัก เพราะพอแม่มีลูกใหม่กับผู้ชายใหม่ ก็ให้เค้ามาอยู่กับพ่อ เด็กมีสิทธิ์ที่จะรู้สึกแบบนี้ เพราะเค้าถูกผลักไปผลักมา พอมาอยู่กับพ่อ พ่อก็มีแฟนใหม่ แฟนใหม่พอจะดีมั้ย ดีจริงมั้ย จะมีลูกอีกมั้ย ถ้าเกิดพ่อกับแม่ใหม่มีลูกขึ้นมา เค้าจะโดนขับไล่ไปอยู่ไหนอีกมั้ย ต่อให้คุณคิดว่าจะไม่มีลูกแน่ๆ แต่จากเรื่องที่เด็กสองคนนี้เจอมา เค้ากังวลและกลัวครับ ในฐานะที่คุณกำลังจะทำหน้าที่แม่ให้เค้า สิ่งที่คุณต้องทำ คือแสดงให้เค้าเห็นว่าคุณจะรักและไม่ทอดทิ้งเค้า ทำให้เค้ามั่นใจและเชื่อว่าเค้าจะเป็นที่รัก มันสำคัญมากสำหรับเด็กต้องมีเพื่อจะเติบโตอย่างมีคุณค่าและรู้คุณค่าในตัวเองครับ

แสดงความรัก ชื่นชม โอบกอด ให้อิสระ และอย่าทำให้เค้ารู้สึกไม่ปลอดภัย ขอบคุณ ขอโทษ ต้องพูดให้เป็น ให้ความเท่าเทียมในความเป็นมนุษย์ แล้วคุณจะสอนเค้ายังไงก็ได้ครับในแบบที่สมเหตุสมผล

ขอบให้โชคดีครับ