ตอนเศร้าร้องไห้หรืออยู่คนเดียวชอบคิดอยาก ฆตต

ต้องเล่าว่าเราอยู่กับแม่แค่2คน(แม่เลี้ยงเดี่ยว) จำได้เสมอแม่เป็นคนอารมณ์ร้อนมากนิดหน่อยตีโมโหคนอื่นก็ตีเรา และไม่เคยตีแบบเบาๆเลยบางครั้งใช้สายไฟบางครั้ใช้ขวดเหล้าตี ทำแบบนี้จนเราอายุได้14 เราก็ย้ายมาอยู่กับญาติเพราะเราไม่เคยชอบที่อยู่กับแม่เลย จนเริ่มโตมาก็รู้สึกแปลกๆเวลามีเรื่องเศร้หแล้วร้องไห้ง่ายตลอด ในใจคิดแต่จะฆตต คิดว่าถ้าตายคนอื่นจะมาสนใจมานั่งร้องไห้ยังไงมาขอโทษเรายังไงนะ คิดแบบนี้มาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้แต่เราคิดตลอดตอนรู้สึกเศร้า จนตอนนี้อาตลอดเลยก็ยังเป็นแบบนี้ เราพยามคิดเรื่องอื่นเวลาร้องไห้แต่มันก็วนมาคิดเรื่องนี้ตลอด แต่เรารู้สึกว่าคนที่ทำให้เราเป็นแบบนี้คือแม่ แล้วไม่มีใครเป็นที่ระบายให้เราได้เลยไม่มี ใครเป็นที่พึ่งให้ได้เลย ในตอนนี้เราอยู่กับแฟน แต่ยังไม่เป็นที่พึ่งคอยระบายความในใจไม่ได้เแลลทำได้แค่ลงในเฟสปรึกษา แต่ก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย ที่เราไม่ไปหาหมอเพราะกลัวญาติหรือแฟนเราว่า เรากลัวทุกอย่างเลย มีบางครั้งทะเลาะกับแฟนแล้วคิดในใจว่าถ้าแฟนไล่เรากลับบ้านหรือบอกเลิกเราก็จะตายเลย คิดแบบนี้มาพักใหญ่แล้ว ในความคิดเราแม่หรตอนนี้หรือแฟน ไม่ได้อยู่ในสมองเราเลย เพราะตอนนี้เราออกมาอยู่บ้านแฟน เรียนก็ไม่จบ งานก็ไม่มีก่อนออกมาอยู่กับแฟนก็ทะเลาะกับญาติ ส่วนแม่ก็ไม่ได้สนใจอะไรกันอยู่แล้วความรู้สึกเลยถ้ตายเลยรู้สึกว่าตายเลยก็จะสบายกว่า แต่ก็อยากเป็นแม่มาร้องไห้ญาติมางานศพ เพื่อนมางานศพเราคงจะรู้สึกดีมากเลย ตอนนี้ความคิดเราเป็นแบบนี้เลย เราไม่รจะทำยังไงดี