กระทู้นี้ เขียนขึ้นเพื่อแชร์ เพื่อขอกำลังใจนะคะ ในวัย 39 ย่าง 40 ปี เรากลายเป็นแม่หม้ายลูกติด 3 คน เหนื่อยมาก จนบรรยายความเหนื่อยไม่ได้ วันไหนไม่ไหว ทำอะไรไม่ได้ ก็นอนร้องไห้ นั่งร้องไห้คนเดียว ปัจจุบันลูกชาย อายุ 14,15 และ 17 ปี บ้านที่อยู่ พ่อของลูกเป็นคนจ่ายค่าเช่าให้ จ่ายค่าเลี้ยงดูอีก 7,000 บาท ทั้งสามคนรวมกัน ส่วนเราก็ทำงานประจำ รายได้เดือนหนึ่ง ไม่ถึง 2หมื่น พ่อของลูกเป็นผู้จัดการโรงงาน เงินเดือน เกือบแสน แต่มีภาระคือโดนบังคับคดี อายัดเงินเดือน เราที่อยู่กับลูกเลยรับบทเป็นเดอะแบก 7,000 บาท(โอนเข้าบัญชีลูก) ทุกคนคิดว่ามันโอเคไหมคะ ในมุมคนทั่วไป ส่วนในมุมของเราคือมันไม่พอจริงๆ บางเดือนก็ได้แค่ 4,000 บาท ค่ากับข้าว ค่าใช้จ่ายส่วนตัว ผง สบู่ ยาสีฟัน ครีมบำรุงผิว ค่ากิจกรรม โรงเรียนต่างๆ เราเป็นคนจ่าย เขามีครอบครัวใหม่เป็นหม้ายลูดติด 2 คน ส่วนเราก็มีคนที่คบๆอยู่ แต่มักจะติเราเรื่องวิธีการเลี้ยงลูก คือเราเป็นคนเลี้ยงลูกไม่ดุ เน้นคุยมากว่า ถ้าบอกไม่เชื่อฟัง ก็ให้เขารับผลการกระทำของเขาเอง ซึ่งสุดท้ายก็เรานี่แหละที่ต้องแบกรับทุกอย่าง เพราะเด็กก็ยังแบกรับปัญหาที่ตัวเองก่อยังไม่ได้ ตอนที่เขียนกระทู้นี้ คือเรารู้สึกไม่ไหวกับทุกอย่าง กับลูกแน่นอนว่า เราปล่อยวางไม่ได้ เพราะลูกยังเป็นผู้เยาว์ กับคนที่คบอยู่ เราอยากปล่อยเขาไป แต่ก็ยังรักเขาอยู่ แต่ก็รู้ว่ายังไง เขาก็คงไม่ไหว ภาระที่เราแบกอยู่มันหนักเกินไปสำหรับเขา ถ้าอยุ่กับเรา เขาไม่มีทางได้ใช้ชีวิตในแบบที่เขาต้องการแน่ๆสงสารเขา ส่วนกับพ่อของลูก เราก็รู้สึกว่าตัดเขาไม่ขาดสักที เราอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่แบบจริงจัง แต่ปัญหาเก่าๆที่สร้างร่วมกันมา มันก็ทำให้คาราคาซังกันอยู่อย่างนั้น เหมือนลึกๆ เรายังรักกันอยู่
แค่เดินต่อไปด้วยกันไม่ไหว ทุกคนแนะนำเราที ในมุมของคนนอก เราควรทำยังไงดีคะ รบกวนทุกคนด้วยค่ะ
ปิดฉากชีวิตคู่ 20 ปี แบบไม่สมบูรณ์
แค่เดินต่อไปด้วยกันไม่ไหว ทุกคนแนะนำเราที ในมุมของคนนอก เราควรทำยังไงดีคะ รบกวนทุกคนด้วยค่ะ