อยากจะระบายนิดนึง

ผมไม่เข้าใจทำไมคนแก่หรือคนที่เริ่มมีอายุบางคนถึงชอบเปรียบเทียบลูกหลานตัวเองกับคนอื่น บางคนก็ใช้เกรดขอเด็กเป็นเกณฑ์มั่ง บ้างก็ใช้พรสวรรค์หรือความสามารถเฉพาะบุคคลมาเป็นเกณฑ์มั่ง เขาไม่กลัวลูกหลานเกลียดเอาเหรอแต่ละคนก็มีความเฉพาะเป็นของตัวเองรึป่าวแล้วเกรดในระบบการศึกษาไทยมันใช้วัดผลกันได้ขนาดนั้นเลยเหรอโรงเรียนทั่วไปแค่ทำงานส่งก็ได้เกรดดีๆได้แล้วไม่จำเป็นต้องเรียนเก่งด้วย แต่ถ้าเป็นมหาวิทยาลัยก็พอเข้าใจได้ ผมไม่ชอบเลยทำไมต้องเปรียบเทียบแค่ความลำบาก ความเครียดในปัจจุบันยังไม่พอเหรอหรือแค่เค้าไม่เชื่อใจ หรืออาจจะแค่ต้องการให้เดินตามรอยเค้า ติดอยู่ในลูปที่ไม่มีแม้แต่โอกาศเพียงน้อยนิดที่จะรวยได้ ใช้ชีวิตไปวันๆค่าใช้จ่ายตัวเองยังเอาไม่รอด ผมพยายามจะก้าวข้ามลูปนี้แต่เค้าก็พยายามดึงผมกลับที่เห็นได้ชัดเลยคือตากับยายผมเค้าพยายามจะขัดขวางการเรียนของผมกับน้องเค้าพยายามเปรียบเทียบผมกับคนไม่กี่คนที่เค้าก็ประสปความสำเร็จในชีวิตในแบบของตัวเองอะแค่ช่วยพ่อแม่ปู่ย่าตายายได้ก็พอบางคนถึงขั้นยอมทิ้งการเรียน เค้าพยายามจะดึงผมกับน้องลงมาจุดนี้ให้ได้อะไม่เข้าใจเลยจริงๆ เค้าเอาแต่ใจหรือผมแค่ตั้งเป้าหมายสูงเกินไป อนาคต ความฝันของผมมันดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอในสายตาของเค้า การเรียนสูงเพื่องานดีๆความรู้และประสบการณ์ใหม่และใบปริญญา มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ

ผมอยากรู้นะว่าความพยายามของผมที่จะออกจากลูปนี้มันไม่มีประโยชน์แล้วมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ เพียงแค่ผมไม่ได้อยากทำแค่เลี้ยงตัวเองเลี้ยงครอบครัวให้ผ่านไปวันๆโดยที่ไม่มีอะไรดีขึ้นชีวิตติดลูปเดิมซํ้าวนไปวนมา