กินข้าว [ที่] บ้าน, ฝีมือวงศ์วานว่านเครือ [ญาติ]

พ่อ มีน้องชายหญิงที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่ไกลกัน 7 คน
แม่ มีน้องชายหญิงที่อยู่จังหวัดใกล้กัน 6 คน
ทำให้แทบจะทุกสุดสัปดาห์ ถ้าเครือญาติไม่เวียนวนกันมาเยือนบ้านแม่
ลูกชายหญิงของแม่, คือดิฉันกับน้องชาย ก็จะจูงแม่ (วัย 84) ขึ้นรถไปเรือนชานบ้านญาติแทนบ้าง

และไปทุกครั้ง ญาติ ๆ ก็เลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี, อย่างน้อย 1 มื้อเสมอมา
ตรงตามธรรมเนียมไทยแท้แต่โบราณ ใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับจริง ๆ ค่ะ
เท่านั้นยังไม่พอ ยังต้องหอบถุงข้าวแดงแกงร้อน (ที่ไม่ได้แปลว่า บุญคุณ) ซึ่งญาติเตรียมให้
เพื่อเอากลับมากินที่บ้านอีกด้วย

เรียกว่าอิ่มตังค์ เอ๊ย อิ่มจังตังค์อยู่ครบแบบอิ่มแปล้อย่างแท้ทรู
.
.
เมืองไทยนอกจากร้อนแล้ว, ยังอบอุ่นอย่างยิ่งเลยนะคะ

.
.
เย็นนี้นั่งทวนภาพมื้ออาหาร ได้คิดอะไรหลายอย่าง
เลยอยากนำมาฝากกันชมค่ะ
เผื่อว่าใคร [บางคน] จะกำลังคิดถึงบ้าน















^{แถมสำนวนไทยเป็นกับแกล้มมื้อกิน [ที่] บ้านญาติสักนิดนะคะ}

---

---

"อันธรรมเนียมไทยแท้แต่โบราณ ใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ"
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พุทธศักราช 2542  ให้ความหมายของคำว่า
"เลี้ยงดูปูเสื่อ" ว่าคือการต้อนรับเลี้ยงดูด้วยอาหารการกินอย่างดี

สำนวนแห่งวิถีที่คนบ้านเรายึดและทำ, คนฝรั่งไม่มีค่ะ