
👻👻👻
ในบรรดาหนังผีที่ออกมาแทบทุกปี หลายเรื่องก็วนเวียนอยู่กับการหลอกหลอน แค้นฝังใจ หรือคำสาปซ้ำซาก แต่ Baghead (ผีสิงผี) เลือกเล่าในแนวทางที่แตกต่างออกไป ด้วยการใช้คอนเซ็ปต์ “สิ่งที่เรายอมทำเพื่อได้เจอคนที่ตายไปแล้วอีกครั้ง” เป็นจุดตั้งต้น ความน่าสนใจของมันจึงไม่ได้อยู่ที่ผีโผล่มาหลอกตุ้งแช่เพียงอย่างเดียว แต่เป็นการชวนตั้งคำถามถึงความสัมพันธ์ของคนเป็นกับคนตาย ว่ามันควรถูกเชื่อมต่อหรือปล่อยให้ตัดขาดไปตลอดกาล

👻👻👻
หนังเล่าเรื่องของ ไอริส หญิงสาวที่เพิ่งสูญเสียคุณพ่อไป เธอต้องเดินทางไปจัดการมรดกในผับเก่าแก่ และนั่นทำให้เธอค้นพบ ความลับในห้องใต้ดินที่ซ่อน Baghead วิญญาณในร่างหญิงสาวซึ่งถูกครอบด้วยถุงผ้า เธอมีพลังในการ “สวมร่าง” ผู้ตาย ทำให้คนเป็นสามารถพูดคุยกับคนที่จากไปได้อีกครั้ง แต่ทุกการเรียกใช้พลังย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย ยิ่งนาน ยิ่งอันตราย … และความลับของ Baghead ก็ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะควบคุมได้ตลอดไป

👻👻👻
การดำเนินเรื่อง หนังเน้นให้เห็นถึง ความสัมพันธ์ ความลับ และความโหยหาสิ่งที่หนังทำได้ดีคือการค่อย ๆ คลายปมผ่านตัวละครหลัก ไอริส หญิงสาวที่โหยหาคำตอบและความผูกพันจากคนตาย โดยเฉพาะพ่อของเธอ ตัวของ Baghead ไม่ใช่เพียงผีเฮี้ยน แต่เป็น “สื่อกลาง” ที่สะท้อนความเปราะบางของมนุษย์ที่อยากเชื่อ อยากเห็น อยากสัมผัสคนที่รักอีกครั้ง และตัวละครรายรอบอื่น ๆ แต่ละคนที่เข้ามามีส่วนร่วมกับ Baghead ต่างก็มีบาดแผลในอดีต ทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่าง “สิ่งที่อยากได้” และ “สิ่งที่ควรปล่อยไป” และด้วยคอนเซ็ปต์นี้สดใหม่ เพราะแทนที่จะพาคนดูไปสู่การ “กลัว” เพียงอย่างเดียว หนังกลับเล่นกับ ความอยาก ความเศร้า และความผูกพัน ของมนุษย์ จนคนดูเข้าใจว่าผีในเรื่องนี้ไม่ได้มีแต่ความอาฆาต แต่ยังสะท้อนความทุกข์ที่ทั้งคนตายและคนเป็นต่างก็ไม่หลุดพ้น

👻👻👻
จุดด้อย แม้ไอเดียจะสดใหม่และน่าสนใจ แต่หนังยัง ไปไม่สุด ในหลายจังหวะ ความสัมพันธ์ตัวละครบางส่วนยังไม่เข้มข้นพอที่จะทำให้การตัดสินใจ “เรียกผี” ดูหนักแน่นอย่างที่ควรจะเป็น และยิ่งตอนท้ายที่พยายามจะหักมุม มันกลับไม่ว้าวเท่าที่ตั้งใจ เหมือนหนังพยายาม “เซอร์ไพรส์” แต่ดันออกมาเป็นความรู้สึกกลาง ๆ ไปไม่สุด และตอนจบที่แผ่ว และอีกเรื่องก็คือตัวบทของไอริส ที่หนังทำให้กลายเป็นตัวละครที่มีการตัดสินใจที่น่ารำคาญและขัดใจตลอดทั้งเรื่อง

👻👻👻
Baghead (ผีสิงผี) เป็นหนังที่ไม่ได้เน้นแค่ตุ้งแช่หรือบรรยากาศสยอง แต่พยายามหยิบ “ความสัมพันธ์ระหว่างคนเป็นกับคนตาย” มาขยายเป็นเรื่องราวเหนือธรรมชาติ ผลลัพธ์คือหนังที่มีไอเดียสดใหม่ แต่อาจยังไม่คมพอในชั้นการเล่าเรื่อง ถ้าคุณกำลังหาหนังผีที่ไม่ใช่แค่ “ผีมาหลอก” แต่ยังถามหาว่า เราจะยอมทำอะไรเพื่อได้เจอคนที่รักอีกครั้ง เรื่องนี้ตอบโจทย์ได้ แต่ถ้าหวังความระทึกและหักมุมแรง ๆ อาจจะรู้สึกขาดแรงส่งตอนท้ายไปหน่อย
ชอบอ่านรีวิวหนัง แวะมาพูดคุยกันได้นะครับ >>>
https://www.facebook.com/DooNangGunMai
[CR] [#Review]🎭 Baghead (ผีสิงผี) – เมื่อความตายไม่ใช่จุดจบ แต่คือการต่อรอง
👻👻👻
ในบรรดาหนังผีที่ออกมาแทบทุกปี หลายเรื่องก็วนเวียนอยู่กับการหลอกหลอน แค้นฝังใจ หรือคำสาปซ้ำซาก แต่ Baghead (ผีสิงผี) เลือกเล่าในแนวทางที่แตกต่างออกไป ด้วยการใช้คอนเซ็ปต์ “สิ่งที่เรายอมทำเพื่อได้เจอคนที่ตายไปแล้วอีกครั้ง” เป็นจุดตั้งต้น ความน่าสนใจของมันจึงไม่ได้อยู่ที่ผีโผล่มาหลอกตุ้งแช่เพียงอย่างเดียว แต่เป็นการชวนตั้งคำถามถึงความสัมพันธ์ของคนเป็นกับคนตาย ว่ามันควรถูกเชื่อมต่อหรือปล่อยให้ตัดขาดไปตลอดกาล
👻👻👻
หนังเล่าเรื่องของ ไอริส หญิงสาวที่เพิ่งสูญเสียคุณพ่อไป เธอต้องเดินทางไปจัดการมรดกในผับเก่าแก่ และนั่นทำให้เธอค้นพบ ความลับในห้องใต้ดินที่ซ่อน Baghead วิญญาณในร่างหญิงสาวซึ่งถูกครอบด้วยถุงผ้า เธอมีพลังในการ “สวมร่าง” ผู้ตาย ทำให้คนเป็นสามารถพูดคุยกับคนที่จากไปได้อีกครั้ง แต่ทุกการเรียกใช้พลังย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย ยิ่งนาน ยิ่งอันตราย … และความลับของ Baghead ก็ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะควบคุมได้ตลอดไป
👻👻👻
การดำเนินเรื่อง หนังเน้นให้เห็นถึง ความสัมพันธ์ ความลับ และความโหยหาสิ่งที่หนังทำได้ดีคือการค่อย ๆ คลายปมผ่านตัวละครหลัก ไอริส หญิงสาวที่โหยหาคำตอบและความผูกพันจากคนตาย โดยเฉพาะพ่อของเธอ ตัวของ Baghead ไม่ใช่เพียงผีเฮี้ยน แต่เป็น “สื่อกลาง” ที่สะท้อนความเปราะบางของมนุษย์ที่อยากเชื่อ อยากเห็น อยากสัมผัสคนที่รักอีกครั้ง และตัวละครรายรอบอื่น ๆ แต่ละคนที่เข้ามามีส่วนร่วมกับ Baghead ต่างก็มีบาดแผลในอดีต ทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่าง “สิ่งที่อยากได้” และ “สิ่งที่ควรปล่อยไป” และด้วยคอนเซ็ปต์นี้สดใหม่ เพราะแทนที่จะพาคนดูไปสู่การ “กลัว” เพียงอย่างเดียว หนังกลับเล่นกับ ความอยาก ความเศร้า และความผูกพัน ของมนุษย์ จนคนดูเข้าใจว่าผีในเรื่องนี้ไม่ได้มีแต่ความอาฆาต แต่ยังสะท้อนความทุกข์ที่ทั้งคนตายและคนเป็นต่างก็ไม่หลุดพ้น
จุดด้อย แม้ไอเดียจะสดใหม่และน่าสนใจ แต่หนังยัง ไปไม่สุด ในหลายจังหวะ ความสัมพันธ์ตัวละครบางส่วนยังไม่เข้มข้นพอที่จะทำให้การตัดสินใจ “เรียกผี” ดูหนักแน่นอย่างที่ควรจะเป็น และยิ่งตอนท้ายที่พยายามจะหักมุม มันกลับไม่ว้าวเท่าที่ตั้งใจ เหมือนหนังพยายาม “เซอร์ไพรส์” แต่ดันออกมาเป็นความรู้สึกกลาง ๆ ไปไม่สุด และตอนจบที่แผ่ว และอีกเรื่องก็คือตัวบทของไอริส ที่หนังทำให้กลายเป็นตัวละครที่มีการตัดสินใจที่น่ารำคาญและขัดใจตลอดทั้งเรื่อง
👻👻👻
Baghead (ผีสิงผี) เป็นหนังที่ไม่ได้เน้นแค่ตุ้งแช่หรือบรรยากาศสยอง แต่พยายามหยิบ “ความสัมพันธ์ระหว่างคนเป็นกับคนตาย” มาขยายเป็นเรื่องราวเหนือธรรมชาติ ผลลัพธ์คือหนังที่มีไอเดียสดใหม่ แต่อาจยังไม่คมพอในชั้นการเล่าเรื่อง ถ้าคุณกำลังหาหนังผีที่ไม่ใช่แค่ “ผีมาหลอก” แต่ยังถามหาว่า เราจะยอมทำอะไรเพื่อได้เจอคนที่รักอีกครั้ง เรื่องนี้ตอบโจทย์ได้ แต่ถ้าหวังความระทึกและหักมุมแรง ๆ อาจจะรู้สึกขาดแรงส่งตอนท้ายไปหน่อย
ชอบอ่านรีวิวหนัง แวะมาพูดคุยกันได้นะครับ >>> https://www.facebook.com/DooNangGunMai
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้