สวัสดีครับเพื่อนๆ ชาวพันทิป 🙏
นี่เป็นกระทู้แรกของผม อยากมาแบ่งประสบการณ์ที่เจอมาเกี่ยวกับเรื่องการทำงานและมุมมองเพื่อนสนิทครับ
ผมมีเพื่อนคนนึงที่สนิทกันมาก เวลาเจอปัญหาที่ทำงาน ผมก็มักจะเล่าให้เขาฟังเสมอ ซึ่งเพื่อนก็มักจะบอกว่า “ไม่เป็นไร ลาออกเลย กลับมาอยู่บ้านเรา” ฟังแล้วก็เหมือนให้กำลังใจครับ
จนช่วงหลัง ผมเองก็คิดจริงๆ ว่าควรลาออก เพราะงานมันหนัก และเพื่อนก็กำลังคิดจะลาออกเหมือนกัน แต่ก่อนที่ผมจะตัดสินใจ ผมก็หางานสำรองไว้เสมอ ซึ่งเป็นงานที่ดีกว่าทั้งบริษัท ตำแหน่ง และเงินเดือน (แต่ผมไม่ได้เล่าให้เพื่อนฟัง)
พอถึงเวลาผมยื่นใบลาออก ผมก็บอกเพื่อนว่า “ลาออกแล้วนะ” เพื่อนก็ดีใจที่เห็นผมกล้าตัดสินใจ แต่พอถามกลับว่าเพื่อนลาออกหรือยัง เขาตอบว่า “ไม่แล้ว ตอนนี้ทีมดีมาก” ซึ่งผมก็ดีใจกับเขาด้วยที่ปรับตัวได้
ต่อมาเพื่อนถามผมว่า “แล้วเอ็งไปไหนต่อ?”
ผมเลยบอกว่าได้งานใหม่แล้ว เป็น รัฐวิสาหกิจ
จากนั้นเอง น้ำเสียงเพื่อนที่ตอนแรกดีใจ กลับเปลี่ยนไปทันที ไม่เหมือนเดิม ซึ่งทำให้ผมแอบคิดในใจว่า…
ที่เพื่อนเคยพูดให้ผมลาออก มันเป็นการ “ปลุกปั่น” รึเปล่า?
แต่ก็มานั่งทบทวนอีกที อาจเป็นเพราะผมคิดแง่ลบเกินไปเองก็ได้ หรือจริงๆ แล้วมันแค่อารมณ์ของเพื่อนที่เปรียบเทียบกับตัวเองตอนนั้น
คำถามที่อยากชวนคุยครับ
เพื่อนผมเขาคิดไม่ดีกับผมหรือเปล่า?
หรือมันเป็นเรื่องธรรมดาของอารมณ์คน ที่พอเห็นเราได้ดีกว่า ก็เลยไม่ค่อยดีใจ?
ผมเองคิดลบไปหรือเปล่า?
เพื่อนที่คอยปั่นให้เราตกต่ำ
นี่เป็นกระทู้แรกของผม อยากมาแบ่งประสบการณ์ที่เจอมาเกี่ยวกับเรื่องการทำงานและมุมมองเพื่อนสนิทครับ
ผมมีเพื่อนคนนึงที่สนิทกันมาก เวลาเจอปัญหาที่ทำงาน ผมก็มักจะเล่าให้เขาฟังเสมอ ซึ่งเพื่อนก็มักจะบอกว่า “ไม่เป็นไร ลาออกเลย กลับมาอยู่บ้านเรา” ฟังแล้วก็เหมือนให้กำลังใจครับ
จนช่วงหลัง ผมเองก็คิดจริงๆ ว่าควรลาออก เพราะงานมันหนัก และเพื่อนก็กำลังคิดจะลาออกเหมือนกัน แต่ก่อนที่ผมจะตัดสินใจ ผมก็หางานสำรองไว้เสมอ ซึ่งเป็นงานที่ดีกว่าทั้งบริษัท ตำแหน่ง และเงินเดือน (แต่ผมไม่ได้เล่าให้เพื่อนฟัง)
พอถึงเวลาผมยื่นใบลาออก ผมก็บอกเพื่อนว่า “ลาออกแล้วนะ” เพื่อนก็ดีใจที่เห็นผมกล้าตัดสินใจ แต่พอถามกลับว่าเพื่อนลาออกหรือยัง เขาตอบว่า “ไม่แล้ว ตอนนี้ทีมดีมาก” ซึ่งผมก็ดีใจกับเขาด้วยที่ปรับตัวได้
ต่อมาเพื่อนถามผมว่า “แล้วเอ็งไปไหนต่อ?”
ผมเลยบอกว่าได้งานใหม่แล้ว เป็น รัฐวิสาหกิจ
จากนั้นเอง น้ำเสียงเพื่อนที่ตอนแรกดีใจ กลับเปลี่ยนไปทันที ไม่เหมือนเดิม ซึ่งทำให้ผมแอบคิดในใจว่า…
ที่เพื่อนเคยพูดให้ผมลาออก มันเป็นการ “ปลุกปั่น” รึเปล่า?
แต่ก็มานั่งทบทวนอีกที อาจเป็นเพราะผมคิดแง่ลบเกินไปเองก็ได้ หรือจริงๆ แล้วมันแค่อารมณ์ของเพื่อนที่เปรียบเทียบกับตัวเองตอนนั้น
คำถามที่อยากชวนคุยครับ
เพื่อนผมเขาคิดไม่ดีกับผมหรือเปล่า?
หรือมันเป็นเรื่องธรรมดาของอารมณ์คน ที่พอเห็นเราได้ดีกว่า ก็เลยไม่ค่อยดีใจ?
ผมเองคิดลบไปหรือเปล่า?