สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้พันทิพจะยังมีคนเล่นเยอะเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า ไม่รู้จะเรียกว่ากระทู้คำถามหรือกระทุ้ระบายเรื่องในใจดี
เริ่มจาก เราชอบเพื่อนคนหนึ่งของตัวเองมานานกว่า 13ปีแล้วค่ะ เรียกได้ว่าเขาคือเพื่อนผู้ชายที่สนิทด้วยที่สุด
เรารู้จักกันตอนมอ4ค่ะ เรียนห้องเดียวกัน เพื่อกลุ่มเดียวกัน แล้วเพราะเราเป็นผู้หญิงที่สุงที่สุดในห้อง เขาก็เป็นผู้ชายที่สุงที่สุดในห้อง เลยถูกจับคู่ด้วยกันบ่อยๆ ตอนแรกที่เพื่อนๆ แซวเราสองคนก็ขำๆ ค่ะ ไม่ได้คิดมาก แต่นานไปก็ขำไม่ออก... เราชอบเขาจริงๆ ค่ะ
ตอนนั้นเขามีแฟนที่คบกันมาตั้งแต่มอต้นด้วยกันแล้ว แต่อยู่คนละห้อง หลังจากที่ขึ้นมอ5 พวกเขาก็เลิกกัน เราเลยเริ่มขยับความสัมพันธ์กับเขาขึ้นมา จนทุกคนมองออกเลยค่ะว่าเราชอบเขา แล้วตอนนั้นเขาก็เริ่มตีตัวออกห่างเรา แล้วไปชอบเพื่อนอีกคนที่อยู่อีกห้องแทน แบบงงๆ เลยค่ะว่าชอบกันตอนไหน(ไม่ได้คบ) เราเลยห่างออกจากพวกเขา. พอขึ้นมอ6 เหมือนทุกอย่างจะเริ่มดีขึ้น ผู้หญิงคนนั้นที่เขาชอบหักอกเขา เราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันปกติ(มั้ง) เพราะอยู่ในเพื่อนกลุ่มเดียวกัน แล้วความสัมพันธ์เราทั้งสองก็เหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะคะ แต่ก็เหมือนจะ... เขามีแฟนใหม่ค่ะ เป็นเพื่อนของผู้หญิงคนนั้นที่เขาเคยชอบ และอยู่ต่างโรงเรียน ตอนนั้นเรานี่เหว่อเลย ก็ได้แต่คิดว่า เอ้อ มันคงไม่ชอบเราจริงๆ ก็คงจะเท่านี้นี่แหละ อะไรประมาณนี้
พอขึ้นมหาลัยต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปเรียน(ในกทม.เหมือนกันแต่คนละโซน) อย่างที่บอกว่าเรามีเพื่อนเป็นกลุ่มเดียวกัน เราเลยเจอกันตลอด แทบจะสัปดาห์ละ2-3ครั้ง ตอนนั้นแหละค่ะที่เขาทำท่าเหมือนจะชอบเรา(เลิกกับแฟนแล้ว) เริ่มมีคุยกันส่วนตัวมากขึ้น ไปไหนมาไหนกันสองคนบ่อยขึ้น ตอนนั้นเหมือนจะเป็นช่วงที่ดีมากๆ ของเราเลยค่ะ แต่พอเรียนมหาลัยจบ ต่างคนต่างแยกกันไปทำงาน เริ่มยุ่งกับงานที่ต้องรับผิดชอบ เจอกันน้อยลง คุยกันน้อยลง แต่ถึงแบบนั้นคนในที่ทำงานของเราทั้งสองคนต่างก็เข้าใจว่าเราคบกันนะคะ เขาไม่เคยปฏิเสธ เราเองก็เหมือนกัน
มาจนถึงตอนนี้ เหมือนจะดีแล้วใช่ไหมคะ
ยังค่ะ
หลังจากนั้นไม่นาน เขาไปเรียนต่อต่างประเทศ 3ปี
ในปีที่2 ของเขา เราได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศเหมือนกัน แต่คนละทวีปอีก 3ปี
นั่นแปลว่าเราห่างกันแบบไม่เจอเลยนอกจากแชทบ้างบางครั้งที่มีโอกาสนั้น รวมแล้ว 5ปี
เขากลับมาไทยหลังเรียนจบก่อนเรา และเขาก็มีแฟนใหม่ใรที่ทำงานใหม่ของเขา...
เรายินดีกับความรักครั้งใหม่ของเขาค่ะ ดีใจมากๆ
พอเราเรียนจบแล้วกลับมาที่ไทยแล้ว เราได้เจอกันอีก ไปดื่มด้วยกันตามประสา แต่โดนเพื่อนคนอื่นๆ เบี้ยวนัด เลยดื่มกันสองคน เราถามถึงเรื่องแฟนเขาว่าอายุเราขนาดนี้แล้ว จะแต่งงานกับคนนี้เลยไหม ปีไหนดี เขาแค่ยิ้มแล้วก็ดื่ม เราก็ไม่ซักไซร้
จนหลายวันผ่านไปเพื่อนผู้ชายอีกคนที่สนิทกับเราสองคน ก็แอบบอกเราว่าเขาเลิกกันแล้ว ผู้หญิงกลับไปคบกับแฟนเก่าและแต่งงานสายฟ้าแล่บ
เรารู้สึกผิดที่วันนั้นเผลอไปถามเรื่องเขากับแฟนเก่าจะแต่งงานกันไหมอะไรอย่างนั้น เลยนัดทานเข้า แล้วขอโทษเขา
คืนนั้นเราก็ดื่มกันอีกค่ะ เมาแล้วก็คุยกันคล่องคอ เราคุยเรื่องอดีตกันเหมือนคนแก่ เราเลยเผลอพูดเรื่องที่เราเคยชอบเขาสมัยเรียน แต่เขาน่ะไม่เคยชอบเราเลย เขาก็ขำ แล้วจู่ๆ ก็พูดว่า "รู้ได้ไงว่ากูไม่เคยชอบ เสยดายที่จังหวะเราไม่เคยตรงกัน" เราช้อคเขาช้อค แล้วก็เปลี่ยนเรื่อง สรุปวันนั้นก็จบลงแค่นั้น ส่วนใหญ่คุยเรื่องทั่วไป
แล้วเมื่อวาน เขาทักมาชวนไปวิ่งด้วยกัน...
เหมือนว่าช่วงนี้เขามีกิจกรรมที่ชอบทำคือการวิ่ง
ปกตินอกจากกินข้าว ดื่มเหล้า ชวนเที่ยว เขาแทบไม่เคยชวนเราไปไหน... แต่เขาชวนแล้ว
แล้วเราก็ตอบตกลงไปแล้ว แถมสมัครวิ่งมาราธอนรายการเดียวกัยเขาทันทีที่เขาชวนด้วย ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่า...
รวมแล้ว 13 จะ 14 ปีแล้วค่ะ
เราไม่รู้ว่ากระทู้นี้จะมีคนอื่นไหม แต่เราแค่อยากเล่า
หากมีอัพเดตอื่นๆ อีก เราจะมาเพิ่มอีก ให้เป็นไดอารี่ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบเพื่อตัวเองมาตลอด 13ปี เอาไว้อ่านขำๆ ในวันที่แก่
ป.ล 13ปีนั้นไม่ใช่ว่ามีแต่เขาที่มีแฟนนะคะ มีบางช่วงที่เราก็มีแฟนเหมือนกัน มีช่วงตกหลุมรัก อินเลิฟ อกหัก โสด วนอยู่แบบนี้เหมือนกัน แต่ที่บอกว่าชอบเพื่อนมา 13ปี เป็นเพราะช่วงครึ่งชีวิตมานี้ เราอยู่ด้วยกันทุกช่วงเวลาจริงๆค่ะ มีช่วงลดลง ช่วงเพิ่มขึ้น แต่ไม่เคยหายไป
อืม... พอพูดแบบนี้แล้วเหมอนเราเห็นแก่ตัวเลย มีแฟนแล้วก็ยังชอบเพื่อนตัวเอง... ค่ะ เราเห็นแก่ตัว ความรู้สึกระหว่างผูกพันธ์กับคนนี้มายาวนาน และไม่หายไปไหนแน่นอน กับแฟนที่เพิ่งรู้จัก เพิ่งคบ เพิ่งรู้สึกดี เราแยกออกค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ และ ขอบคุณตัวเองกล้าที่เขียนออกมาจนหมด 55555
ชอบเพื่อนสนิทตัวเองมา 13ปี
เริ่มจาก เราชอบเพื่อนคนหนึ่งของตัวเองมานานกว่า 13ปีแล้วค่ะ เรียกได้ว่าเขาคือเพื่อนผู้ชายที่สนิทด้วยที่สุด
เรารู้จักกันตอนมอ4ค่ะ เรียนห้องเดียวกัน เพื่อกลุ่มเดียวกัน แล้วเพราะเราเป็นผู้หญิงที่สุงที่สุดในห้อง เขาก็เป็นผู้ชายที่สุงที่สุดในห้อง เลยถูกจับคู่ด้วยกันบ่อยๆ ตอนแรกที่เพื่อนๆ แซวเราสองคนก็ขำๆ ค่ะ ไม่ได้คิดมาก แต่นานไปก็ขำไม่ออก... เราชอบเขาจริงๆ ค่ะ
ตอนนั้นเขามีแฟนที่คบกันมาตั้งแต่มอต้นด้วยกันแล้ว แต่อยู่คนละห้อง หลังจากที่ขึ้นมอ5 พวกเขาก็เลิกกัน เราเลยเริ่มขยับความสัมพันธ์กับเขาขึ้นมา จนทุกคนมองออกเลยค่ะว่าเราชอบเขา แล้วตอนนั้นเขาก็เริ่มตีตัวออกห่างเรา แล้วไปชอบเพื่อนอีกคนที่อยู่อีกห้องแทน แบบงงๆ เลยค่ะว่าชอบกันตอนไหน(ไม่ได้คบ) เราเลยห่างออกจากพวกเขา. พอขึ้นมอ6 เหมือนทุกอย่างจะเริ่มดีขึ้น ผู้หญิงคนนั้นที่เขาชอบหักอกเขา เราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันปกติ(มั้ง) เพราะอยู่ในเพื่อนกลุ่มเดียวกัน แล้วความสัมพันธ์เราทั้งสองก็เหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะคะ แต่ก็เหมือนจะ... เขามีแฟนใหม่ค่ะ เป็นเพื่อนของผู้หญิงคนนั้นที่เขาเคยชอบ และอยู่ต่างโรงเรียน ตอนนั้นเรานี่เหว่อเลย ก็ได้แต่คิดว่า เอ้อ มันคงไม่ชอบเราจริงๆ ก็คงจะเท่านี้นี่แหละ อะไรประมาณนี้
พอขึ้นมหาลัยต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปเรียน(ในกทม.เหมือนกันแต่คนละโซน) อย่างที่บอกว่าเรามีเพื่อนเป็นกลุ่มเดียวกัน เราเลยเจอกันตลอด แทบจะสัปดาห์ละ2-3ครั้ง ตอนนั้นแหละค่ะที่เขาทำท่าเหมือนจะชอบเรา(เลิกกับแฟนแล้ว) เริ่มมีคุยกันส่วนตัวมากขึ้น ไปไหนมาไหนกันสองคนบ่อยขึ้น ตอนนั้นเหมือนจะเป็นช่วงที่ดีมากๆ ของเราเลยค่ะ แต่พอเรียนมหาลัยจบ ต่างคนต่างแยกกันไปทำงาน เริ่มยุ่งกับงานที่ต้องรับผิดชอบ เจอกันน้อยลง คุยกันน้อยลง แต่ถึงแบบนั้นคนในที่ทำงานของเราทั้งสองคนต่างก็เข้าใจว่าเราคบกันนะคะ เขาไม่เคยปฏิเสธ เราเองก็เหมือนกัน
มาจนถึงตอนนี้ เหมือนจะดีแล้วใช่ไหมคะ
ยังค่ะ
หลังจากนั้นไม่นาน เขาไปเรียนต่อต่างประเทศ 3ปี
ในปีที่2 ของเขา เราได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศเหมือนกัน แต่คนละทวีปอีก 3ปี
นั่นแปลว่าเราห่างกันแบบไม่เจอเลยนอกจากแชทบ้างบางครั้งที่มีโอกาสนั้น รวมแล้ว 5ปี
เขากลับมาไทยหลังเรียนจบก่อนเรา และเขาก็มีแฟนใหม่ใรที่ทำงานใหม่ของเขา...
เรายินดีกับความรักครั้งใหม่ของเขาค่ะ ดีใจมากๆ
พอเราเรียนจบแล้วกลับมาที่ไทยแล้ว เราได้เจอกันอีก ไปดื่มด้วยกันตามประสา แต่โดนเพื่อนคนอื่นๆ เบี้ยวนัด เลยดื่มกันสองคน เราถามถึงเรื่องแฟนเขาว่าอายุเราขนาดนี้แล้ว จะแต่งงานกับคนนี้เลยไหม ปีไหนดี เขาแค่ยิ้มแล้วก็ดื่ม เราก็ไม่ซักไซร้
จนหลายวันผ่านไปเพื่อนผู้ชายอีกคนที่สนิทกับเราสองคน ก็แอบบอกเราว่าเขาเลิกกันแล้ว ผู้หญิงกลับไปคบกับแฟนเก่าและแต่งงานสายฟ้าแล่บ
เรารู้สึกผิดที่วันนั้นเผลอไปถามเรื่องเขากับแฟนเก่าจะแต่งงานกันไหมอะไรอย่างนั้น เลยนัดทานเข้า แล้วขอโทษเขา
คืนนั้นเราก็ดื่มกันอีกค่ะ เมาแล้วก็คุยกันคล่องคอ เราคุยเรื่องอดีตกันเหมือนคนแก่ เราเลยเผลอพูดเรื่องที่เราเคยชอบเขาสมัยเรียน แต่เขาน่ะไม่เคยชอบเราเลย เขาก็ขำ แล้วจู่ๆ ก็พูดว่า "รู้ได้ไงว่ากูไม่เคยชอบ เสยดายที่จังหวะเราไม่เคยตรงกัน" เราช้อคเขาช้อค แล้วก็เปลี่ยนเรื่อง สรุปวันนั้นก็จบลงแค่นั้น ส่วนใหญ่คุยเรื่องทั่วไป
แล้วเมื่อวาน เขาทักมาชวนไปวิ่งด้วยกัน...
เหมือนว่าช่วงนี้เขามีกิจกรรมที่ชอบทำคือการวิ่ง
ปกตินอกจากกินข้าว ดื่มเหล้า ชวนเที่ยว เขาแทบไม่เคยชวนเราไปไหน... แต่เขาชวนแล้ว
แล้วเราก็ตอบตกลงไปแล้ว แถมสมัครวิ่งมาราธอนรายการเดียวกัยเขาทันทีที่เขาชวนด้วย ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่า...
รวมแล้ว 13 จะ 14 ปีแล้วค่ะ
เราไม่รู้ว่ากระทู้นี้จะมีคนอื่นไหม แต่เราแค่อยากเล่า
หากมีอัพเดตอื่นๆ อีก เราจะมาเพิ่มอีก ให้เป็นไดอารี่ของผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบเพื่อตัวเองมาตลอด 13ปี เอาไว้อ่านขำๆ ในวันที่แก่
ป.ล 13ปีนั้นไม่ใช่ว่ามีแต่เขาที่มีแฟนนะคะ มีบางช่วงที่เราก็มีแฟนเหมือนกัน มีช่วงตกหลุมรัก อินเลิฟ อกหัก โสด วนอยู่แบบนี้เหมือนกัน แต่ที่บอกว่าชอบเพื่อนมา 13ปี เป็นเพราะช่วงครึ่งชีวิตมานี้ เราอยู่ด้วยกันทุกช่วงเวลาจริงๆค่ะ มีช่วงลดลง ช่วงเพิ่มขึ้น แต่ไม่เคยหายไป
อืม... พอพูดแบบนี้แล้วเหมอนเราเห็นแก่ตัวเลย มีแฟนแล้วก็ยังชอบเพื่อนตัวเอง... ค่ะ เราเห็นแก่ตัว ความรู้สึกระหว่างผูกพันธ์กับคนนี้มายาวนาน และไม่หายไปไหนแน่นอน กับแฟนที่เพิ่งรู้จัก เพิ่งคบ เพิ่งรู้สึกดี เราแยกออกค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ และ ขอบคุณตัวเองกล้าที่เขียนออกมาจนหมด 55555