“ถ้าไม่ช่วยกันก็ไปอยู่ที่อื่นที่คิดว่าไม่ต้องทำอะไร”

สวัสดีดีครับผม…..(ขอไม่เปิดเผยแล้วกันนะครับ) ลงบันทึก 11/09/68 ซึ่งตอนนี้ผมอายุ 23ปี ผมมีน้องต่างพ่อ1คน ปัจจุบันผมอาศัยอยู่ชลบุรี คือตามหัวข้อข้างต้นเลยครับว่าพ่อแม่รักลูกเท่ากันไหม ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อนครับ ผมอาศัยอยู่กับตายายที่ ตจว. หลังจากผมเรียนจบม.3 แม่ได้ตัดสินใจพาผมและน้องขึ้นมาชลบุรีเพื่อศึกษาต่อ แรกๆก็ดูปกติดีครับ แต่หลังๆมาเหมือนผมไม่ใช่คนในครอบครัวยังไงไม่รู้ (หรือเพราะผมโตขึ้นเลยมีโลกส่วนตัวมากขึ้น?) ตอนนั้นผมเรียนอย่างเดียว ไม่ได้ทำงานเสริมหรืออะไร วันหยุดก็อยู่บ้านปกตินี่แหละครับ แต่ละเดือนมีปู่กับย่าและพ่อแท้ๆของผมคอยซัพพอร์ต งานบ้านผมก็ช่วยบ้างไรบ้างตามประสาเด็กอายุ16-17 พอผมอายุย่างเข้า18-20 ปัญหาต่างๆก็เริ่มตามมาครับ ผมรู้สึกได้ว่าผมไม่ได้ถูกรักเหมือนเมื่อก่อน ผมดูผิดไปหมดในสายตาของแม่ ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยได้อะไรจากแม่เลย ต่างจากน้องผมที่ได้ทุกอย่างที่อยากได้ ผมยอมทิ้งสิ่งที่ผมอยากได้ที่สุด เพื่อให้แม่ได้เอาเงิน17,000ก้อนนั้นไปหมุนใช้ ทุกวันนี้ผมยังไม่ได้สิ่งนั้นเลยครับ แต่ผมไม่ได้ต้องการให้เขาเอามาคืนผม ผมรอตั้งแต่อายุ17จนผมเรียนจบ ตลอดระยะเวลาสามปีผมรอคำพูดของแม่ตลอด ผมล้มเหลวมาตลอด ผมไม่มีคอมพิวเตอร์ทำงานส่ง ต้องนั่งพิมพ์งานในโทรศัพท์เครื่องละ 2,500 เป็นแบบนั้นจนผมเรียนจบปวส. ซึ่งมันต่างจากน้องผมครับ อะไรพักอะไรขาดแม่สามารถซื้อให้น้องได้หมด เอาง่ายๆคือซับทุกอย่าง ต่างจากผม มันแปลกนะที่ผมโดนบ่นแบบไม่มีเหตุผลทุกวัน55555 เรียนจบมาได้3เดือนเองครับ แม่บังคับให้ทำงาน คือก็เข้าใจแหละ ภาระเยอะ ผมก็พยายามหางานเต็มที่นั่นแหละครับ สมัครไปตั้งหลายที่แต่เขาก็ไม่ติดต่อกลับ แต่แม่กับมองว่า ผมไม่ช่วยเขา ไม้ช่วยในที่นี้คือผมอยู่บ้านเฉยๆไม่คิดจะหางานช่วยแบ่งเบาภาระ ซึ่งผมเองก็ไปหาสมัครตั้งตลอดทั้งออนไลน์บ้างหน้างานบ้าง ผมจบได้แค่สามเดือนมันยากมากครับที่เขาจะรับผม และสิ่งที่ผมได้รับจากแม่คือคำว่า “ถ้าไม่ช่วยกันก็ไปอยู่ที่อื่นที่คิดว่าไม่ต้องทำอะไร” คำพูดนี้เอาผมไปไม่เป็นเลยครับ ผมไม่เข้าใจผมไม่พยายามตรงไหน ผมไม่เต็มที่ตรงไหน หรือแม่เกลียดผม ตั้งแต่วันนั้นมาผมรู้สึกว่าตัวเองคือส่วนเกินตลอด ทุกวันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่า ผมอยู่บ้านหลังนี้ ในฐานะอะไร ลูกไหม หรือแค่คนอื่น แม่รักผัวใหม่กับน้อง มากกว่าผมอีก น้องไม่ทำอะไรสักอย่างแม่ไม่เคยบ่น ผมทำทุกอย่าง ผมโดนบ่นตลอด มีอะไรแม่ก็ให้แต่เขากับน้อง ชาตินี้แม่เลือกเขา ชาติหน้าแม่อย่าลืมเลือกผมนะ😢

ผมอาจจะพูดงงๆ นั่นแหละครับผมไม่รู้จะอธิบายแบบไหนให้ทุกคนเข้าใจ แต่ผมอยากรู้ว่าแม่เคยรักผมบ้างไหม