ขอนิยาม หรือคำจำกัดความของคำว่า "มั่นคง" คำ ๆ นี้ของแต่ละคน หน่อยครับ แชร์กันได้
ขอเล่าต้นเรื่อง ของสาเหตุที่ทำให้สร้างกระทู้นี้ขึ้นมานิดหนึ่งครับ
พอดี มีโอกาสไปเยี่ยมเยียนญาติ ๆ แล้วแน่นอนว่า ก็ต้องมีการพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันเป็นเรื่องปกติ
แล้วก็มีญาติ ๆ ทำผมว่า ตอนนี้ทำงานอะไรอยู่ ซึ่งผมก็ตอบไปตามตรงว่า ออกจากงานประจำมานานแล้ว ตอนนี้ขี่มอเตอร์ไซค์ส่งของ
ญาติ ๆ ก็บอกผมว่า มันไม่มั่นคง อายุ 40 แล้ว (ปัจจุบัน ผมอายุ 40 ปี) ไม่อยากมีชีวิต มีอนาคตที่มั่นคงหรือ ?
ทำไมไม่หางานทำดี ๆ บลาๆๆ...
แต่คือ ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปมากมายนัก แค่ยิ้มขำ ๆ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องพูดคุยกันไป
ทว่า สิ่งที่ติดอยู่ในใจของผม (เน้นว่า เป็นความคิดของผมนะครับ) คือ "มั่นคง" ของแต่ละคน มันเหมือนกันรึเปล่า ?
หรือคำว่า "มั่นคง" มันมีรูปธรรมที่สามารถอธิบายได้
แล้วทุกคนจะต้องสร้างชีวิต/สร้างอนาคต ให้ไปสู่ความมั่นคงนั้น ที่ถูกตั้งธงไว้เป็นแบบแผนหรือพิมพ์เขียวนั้นให้ได้ทุกคนอย่างนั้นหรือ ?
.
ผมขอยกตัวอย่าง เผื่อได้คิดตาม ขำ ๆ นะครับอย่าไปจริงจัง
ตัวอย่างที่ 1
- สมมติมีพนักงานประจำ อายุสัก 30-40 ปี เป็นวัยที่กำลังทำงานเต็มที่ มีหน้าที่การงานที่โอเค เงินเดือน 30-40 K ขึ้นไป
- อยู่บ้านพ่อแม่ตัวเอง ยังไม่มีแฟน ยังไม่คิดจะสร้างครอบครัว ขอใช้ชีวิตให้เต็มที่
- แต่ตัวเอง มีผ่อนรถเก๋ง มีบัตรเครดิต ที่ต้องชำระ มีค่าใช้จ่ายส่วนตัว แต่ก็หมุนเงินได้ทุกเดือน หากว่ายังทำงานประจำอยู่
.
ตัวอย่างที่ 2
- หนุ่มสาวโรงงานเป็นแฟนกัน เลือกที่จะเข้ามาทำงานโรงงานในกรุงเทพฯ เพราะวุฒิการศึกษาไม่ได้สูง
- ทำโรงงานได้เงินเดือนรวม OT. คนละไม่เกิน 20,000 บาท (สองคนรวมกัน 40 K)
- เช่าหอพักอยู่ , ดาวน์รถเก๋ง ผ่อนยาว ๆ กันไป กินเที่ยวกันไป ไม่คิดอะไรมาก มีเงินใช้จ่ายเหลือกินเหลือเก็บนิด ๆ หน่อย ๆ
- แต่บ้านเกิดที่อยู่ ตจว.ก็ยังมีที่ดิน ที่นาอยู่บ้าง ซึ่งให้พ่อแม่ , ญาติพักอาศัยอยู่ คือ ฐานะไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้ยากจน
.
ตัวอย่างที่ 3
- วินมอเตอร์ไซค์ หรือไรเดอร์ขี่รถรับส่งอาหาร/ส่งพัสดุ อาชีพอิสระ ที่เหนื่อย แบกรับความเสี่ยงหลายอย่าง ไม่มีสวัสดิการใด ๆ
- แต่ข้อดีคือ มีความอิสระสูง หากขยันวิ่งรับงาน รายได้ต่อเดือนเฉลี่ย ๆ 20 - 30 K. หากไม่มีภาระที่เกินตัว ก็พออยู่ได้
.
คำถามของผมคือ จาก 3 ตัวอย่างข้างบน คุณคิดว่า ใครมั่นคง ? หรือ ไม่มีใครมั่นคงเลยสักคน..
ขอเหตุผลด้วยนะครับ อยากรู้มุมมองและความคิดเห็นจากแต่ละท่านครับ
ส่วนตัวผม มองว่า ความมั่นคง ของแต่ละคน มันมีเหตุไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน แตกต่างกัน มันขึ้นอยู่กับว่า แต่ละคนตั้งเป้าตัวเอง หรือตั้งหมุดหมายชีวิตของตัวเองว่าจะเป็นอะไร บั้นปลายชีวิตจะต้องมีอะไร (ให้ได้) บ้าง มากกว่า..
- พ่อค้าแม่ค้าที่ทำมาค้าขายตามตลาดนัดบางคน อาจมองว่า ตัวเองพอใจในอาชีพค้าขาย ไม่ได้ต้องการจะขยับขยายไปเป็นเถ้าแก่
- วิน จยย.รับจ้าง หรือพี่ ๆ ไรเดอร์หลายคน อาจมองว่า ขี่รถรับจ้างสบายกว่า เพราะลงทุนแค่ แรงกาย น้ำมันรถ ซ่อมรถนิดหน่อย ดีกว่าลงทุนค้าขายหรือทำธุรกิจ ซึ่งบางคนอาจไม่มีเงินทุน หรือมองว่า ใช้เงินทุนเยอะ ถ้าเจ๊งมาไม่คุ้ม
- หนุ่มสาวโรงงาน ดูเหมือนจะมั่นคง ถ้าได้โรงงานที่มีสวัสดิการดี ๆ แต่ถ้าหากไม่ได้บรรจุ หรือไม่มี OT. ก็อยู่ยาก ก็อาจไม่มั่นคงรึเปล่า ?
- พนง.หนุ่มสาวออฟฟิศ ทำงานดี ๆ เงินเดือนดี ๆ ดูเหมือนมั่นคงจริงอยู่ แต่หากใครก็ตามที่ไม่พัฒนาตัวเอง ไม่มีผลงาน หรือหา KPI. ไม่เจอ ก็ยากที่จะเติบโตก้าวหน้า และอาจถูกบีบคั้น หรือ กดดันให้ลาออกก็เป็นไปได้หรือไม่ ?
.
เจตนาของกระทู้นี้ ของผมคือ "มั่นคง" นิยามความหมาย หรือคำจำกัดความ มันต้องหน้าตาเป็นอย่างไร มันต้องทำให้สำเร็จในเรื่องอะไรบ้าง ในด้านใดบ้าง หรือต้องปฏิบัติตัวอย่างไร..
ต้องรวยมั้ย ต้องมีรถหรูหลายคัน (ต้องไม่ขับรถญี่ปุ่นมั้ย) ต้องเล่นหุ้น ต้องค้าทองมั้ย
คนอื่น ๆ ถึงจะเรียกคุณว่า "คุณเป็นคนที่มีความมั่นคง"
คือ.. ผมเป็นคนที่ก็คงจะไม่มั่นคงหรอกครับ ถ้าหากมองตามมุมมองของคนไทยโดยส่วนใหญ่หรือค่านิยมทางสังคม
ปัจจุบันผมอายุ 40 ปี
ลาออกจากงานประจำตั้งแต่ช่วงโควิดฯ ระบาดหนัก
เลือกที่จะออกมาทำอาชีพอิสระ ขายของกินออนไลน์ , ไปขายของตามตลาดนัดบ้าง และเป็นไรเดอร์ขี่รถส่งของ
มีผ่อนทาวน์เฮ้าส์เล็ก ๆ ผ่อนรถเก๋งมือสองรุ่นเก่า ๆ
ไม่มีเมีย ไม่มีลูก เลิกกับแฟนเก่าไปนานล่ะ ไม่มีพี่น้อง อยู่กับแม่สองคนแบบเรียบง่าย
มีสิทธิ์รักษาบัตรทองทั่วไป , มีทำประกันอุบัติเหตุทั่วไป
มีหนี้ในระบบ ที่ก็ผ่อนยาว ๆ กันไป
ใช้ชีวิตแบบครอบครัวเล็ก ๆ อยู่แบบกินใช้สมถะ แต่ก็แค่.. "ไม่มั่นคง"
.
ชีวิตที่มั่นคง หน้าตาเป็นอย่างไร ความหมายคือยังไง ???
ขอเล่าต้นเรื่อง ของสาเหตุที่ทำให้สร้างกระทู้นี้ขึ้นมานิดหนึ่งครับ
พอดี มีโอกาสไปเยี่ยมเยียนญาติ ๆ แล้วแน่นอนว่า ก็ต้องมีการพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันเป็นเรื่องปกติ
แล้วก็มีญาติ ๆ ทำผมว่า ตอนนี้ทำงานอะไรอยู่ ซึ่งผมก็ตอบไปตามตรงว่า ออกจากงานประจำมานานแล้ว ตอนนี้ขี่มอเตอร์ไซค์ส่งของ
ญาติ ๆ ก็บอกผมว่า มันไม่มั่นคง อายุ 40 แล้ว (ปัจจุบัน ผมอายุ 40 ปี) ไม่อยากมีชีวิต มีอนาคตที่มั่นคงหรือ ?
ทำไมไม่หางานทำดี ๆ บลาๆๆ...
แต่คือ ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปมากมายนัก แค่ยิ้มขำ ๆ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องพูดคุยกันไป
ทว่า สิ่งที่ติดอยู่ในใจของผม (เน้นว่า เป็นความคิดของผมนะครับ) คือ "มั่นคง" ของแต่ละคน มันเหมือนกันรึเปล่า ?
หรือคำว่า "มั่นคง" มันมีรูปธรรมที่สามารถอธิบายได้
แล้วทุกคนจะต้องสร้างชีวิต/สร้างอนาคต ให้ไปสู่ความมั่นคงนั้น ที่ถูกตั้งธงไว้เป็นแบบแผนหรือพิมพ์เขียวนั้นให้ได้ทุกคนอย่างนั้นหรือ ?
.
ผมขอยกตัวอย่าง เผื่อได้คิดตาม ขำ ๆ นะครับอย่าไปจริงจัง
ตัวอย่างที่ 1
- สมมติมีพนักงานประจำ อายุสัก 30-40 ปี เป็นวัยที่กำลังทำงานเต็มที่ มีหน้าที่การงานที่โอเค เงินเดือน 30-40 K ขึ้นไป
- อยู่บ้านพ่อแม่ตัวเอง ยังไม่มีแฟน ยังไม่คิดจะสร้างครอบครัว ขอใช้ชีวิตให้เต็มที่
- แต่ตัวเอง มีผ่อนรถเก๋ง มีบัตรเครดิต ที่ต้องชำระ มีค่าใช้จ่ายส่วนตัว แต่ก็หมุนเงินได้ทุกเดือน หากว่ายังทำงานประจำอยู่
.
ตัวอย่างที่ 2
- หนุ่มสาวโรงงานเป็นแฟนกัน เลือกที่จะเข้ามาทำงานโรงงานในกรุงเทพฯ เพราะวุฒิการศึกษาไม่ได้สูง
- ทำโรงงานได้เงินเดือนรวม OT. คนละไม่เกิน 20,000 บาท (สองคนรวมกัน 40 K)
- เช่าหอพักอยู่ , ดาวน์รถเก๋ง ผ่อนยาว ๆ กันไป กินเที่ยวกันไป ไม่คิดอะไรมาก มีเงินใช้จ่ายเหลือกินเหลือเก็บนิด ๆ หน่อย ๆ
- แต่บ้านเกิดที่อยู่ ตจว.ก็ยังมีที่ดิน ที่นาอยู่บ้าง ซึ่งให้พ่อแม่ , ญาติพักอาศัยอยู่ คือ ฐานะไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้ยากจน
.
ตัวอย่างที่ 3
- วินมอเตอร์ไซค์ หรือไรเดอร์ขี่รถรับส่งอาหาร/ส่งพัสดุ อาชีพอิสระ ที่เหนื่อย แบกรับความเสี่ยงหลายอย่าง ไม่มีสวัสดิการใด ๆ
- แต่ข้อดีคือ มีความอิสระสูง หากขยันวิ่งรับงาน รายได้ต่อเดือนเฉลี่ย ๆ 20 - 30 K. หากไม่มีภาระที่เกินตัว ก็พออยู่ได้
.
คำถามของผมคือ จาก 3 ตัวอย่างข้างบน คุณคิดว่า ใครมั่นคง ? หรือ ไม่มีใครมั่นคงเลยสักคน..
ขอเหตุผลด้วยนะครับ อยากรู้มุมมองและความคิดเห็นจากแต่ละท่านครับ
ส่วนตัวผม มองว่า ความมั่นคง ของแต่ละคน มันมีเหตุไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน แตกต่างกัน มันขึ้นอยู่กับว่า แต่ละคนตั้งเป้าตัวเอง หรือตั้งหมุดหมายชีวิตของตัวเองว่าจะเป็นอะไร บั้นปลายชีวิตจะต้องมีอะไร (ให้ได้) บ้าง มากกว่า..
- พ่อค้าแม่ค้าที่ทำมาค้าขายตามตลาดนัดบางคน อาจมองว่า ตัวเองพอใจในอาชีพค้าขาย ไม่ได้ต้องการจะขยับขยายไปเป็นเถ้าแก่
- วิน จยย.รับจ้าง หรือพี่ ๆ ไรเดอร์หลายคน อาจมองว่า ขี่รถรับจ้างสบายกว่า เพราะลงทุนแค่ แรงกาย น้ำมันรถ ซ่อมรถนิดหน่อย ดีกว่าลงทุนค้าขายหรือทำธุรกิจ ซึ่งบางคนอาจไม่มีเงินทุน หรือมองว่า ใช้เงินทุนเยอะ ถ้าเจ๊งมาไม่คุ้ม
- หนุ่มสาวโรงงาน ดูเหมือนจะมั่นคง ถ้าได้โรงงานที่มีสวัสดิการดี ๆ แต่ถ้าหากไม่ได้บรรจุ หรือไม่มี OT. ก็อยู่ยาก ก็อาจไม่มั่นคงรึเปล่า ?
- พนง.หนุ่มสาวออฟฟิศ ทำงานดี ๆ เงินเดือนดี ๆ ดูเหมือนมั่นคงจริงอยู่ แต่หากใครก็ตามที่ไม่พัฒนาตัวเอง ไม่มีผลงาน หรือหา KPI. ไม่เจอ ก็ยากที่จะเติบโตก้าวหน้า และอาจถูกบีบคั้น หรือ กดดันให้ลาออกก็เป็นไปได้หรือไม่ ?
.
เจตนาของกระทู้นี้ ของผมคือ "มั่นคง" นิยามความหมาย หรือคำจำกัดความ มันต้องหน้าตาเป็นอย่างไร มันต้องทำให้สำเร็จในเรื่องอะไรบ้าง ในด้านใดบ้าง หรือต้องปฏิบัติตัวอย่างไร..
ต้องรวยมั้ย ต้องมีรถหรูหลายคัน (ต้องไม่ขับรถญี่ปุ่นมั้ย) ต้องเล่นหุ้น ต้องค้าทองมั้ย
คนอื่น ๆ ถึงจะเรียกคุณว่า "คุณเป็นคนที่มีความมั่นคง"
คือ.. ผมเป็นคนที่ก็คงจะไม่มั่นคงหรอกครับ ถ้าหากมองตามมุมมองของคนไทยโดยส่วนใหญ่หรือค่านิยมทางสังคม
ปัจจุบันผมอายุ 40 ปี
ลาออกจากงานประจำตั้งแต่ช่วงโควิดฯ ระบาดหนัก
เลือกที่จะออกมาทำอาชีพอิสระ ขายของกินออนไลน์ , ไปขายของตามตลาดนัดบ้าง และเป็นไรเดอร์ขี่รถส่งของ
มีผ่อนทาวน์เฮ้าส์เล็ก ๆ ผ่อนรถเก๋งมือสองรุ่นเก่า ๆ
ไม่มีเมีย ไม่มีลูก เลิกกับแฟนเก่าไปนานล่ะ ไม่มีพี่น้อง อยู่กับแม่สองคนแบบเรียบง่าย
มีสิทธิ์รักษาบัตรทองทั่วไป , มีทำประกันอุบัติเหตุทั่วไป
มีหนี้ในระบบ ที่ก็ผ่อนยาว ๆ กันไป
ใช้ชีวิตแบบครอบครัวเล็ก ๆ อยู่แบบกินใช้สมถะ แต่ก็แค่.. "ไม่มั่นคง"
.