อุทาหรณ์หนี้นอกระบบ

สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป วันนี้ผมได้เขียนกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อเป็นอุทาหรณ์ ให้กับเพื่อนๆจะได้ไม่มาเจอกับเรื่องเลวร้ายแบบผม ซึ่งผมไม่ได้เขียนกระทู้มานานแล้ว แต่ก็แวะเวียนมาอ่านกระทู้ที่เพื่อนๆตั้งมาอยู่เรื่อยๆได้ ​เข้าเรื่องเลยก็คือ ผมยอมรับก่อนว่าผมมีการจัดการทางการเงินที่ไม่ดี ทำให้ต้องไปกู้ยืมจากสถาบันต่างๆ มาใช้จ่ายในชีวิต ครับด้วยผมทำงานบริษัทเอกชน จึงทำให้ผมมีเครดิต ที่ว่าสามารถกู้ยืมได้ คำว่าของต้องมี ไม่อยากน้อยหน้าสังคม ทำให้การกู้ยืม เป็นทางเลือกของมนุษย์เงินเดือนอย่างผม
​เลือกมาเติมเต็มให้กับชีวิต การที่มีเครดิตดีในช่วงแรกนั้นทำให้ผมเนื้อหอมต่อสถาบันการเงินต่างๆเป็นอย่างมาก เพียงสลิปเงินเดือนและสเตทเม้นธนาคาร
​ผมสามารถกู้ได้อย่างง่ายดาย โดยไม่ต้องมีหลักประกันใดๆ ผมกู้มาเรื่อยๆ ครับ แทบทุกสถาบันในระบบ จนก่อหนี้มหาศาล  ผมรู้ตัวอีกทีคือ ผมเริ่มกู้ไม่ผ่านแล้ว นั่นแหละครับ คำว่าไม่รู้จักพอ  ทำให้ผมเดินเข้าสู่วังวนของหนี้นอกระบบ และนั่นคือจุดเริ่มต้นแห่งหายนะ  เพื่อนๆคงเคยเห็นใช่ไหมครับ แผ่นกระดาษที่มันติดอยู่ตามข้างทาง ตามสะพานลอย
ที่มักเขียนว่า รับปรึกษาปัญหาการเงิน  เงินด่วน กู้ได้ทุกอาชีพ นั่นแหละครับ มันคือใบเบิกทางสู่หายนะ
ผมตัดสินใจโทรไปเลยครับ แล้วเสียงของมัจจุราชก็ตอบกลับมา อ๋ออันนี้คือ ต้องไปออกมอร์เตอร์ไซด์นะ
แล้วก็เอามาแลกเงินสดได้เลย  ด้วยความหูมืดตามัว
ดั่งต้องมนต์มัจจุราช ผมดำเนินการตามที่มันบอกทุกอย่าง ครับมันบอกว่า จำนำได้นะ มีเงินเมื่อไหร่มาไถ่คืนได้ ผมตกลง รับเงินสด และให้มอร์เตอร์ไซค์ป้ายแดงที่พึ่งออกจากศูนย์หมาดๆไป ผมคิดว่า แค่จำนำ

เดี๋ยวมีเงินมาไถ่คืนได้ และนั่นแหละครับ เมื่ออ้อยเข้าปากช้างแล้ว คุณอย่าคิดว่าจะดึงกลับออกมาได้สุดท้ายมันหายเข้ากลีบเมฆ แล้วผมก็ต้องมาผ่อนลมอย่างทุกข์ทรมาน ครับเท่านี้แหละครับ อุทาหรณ์ของผม