สวัสดีค่ะ เราค่อนข้างมือใหม่เกี่ยวกับการเขียนpantip ถ้าเขียนอะไรที่เเปลกๆหรืออะไรที่จับใจความไม่ได้ขออภัยด้วยนะคะ:>
เราอายุ13จะ14ค่ะ มีเพื่อนสนิทจริงๆ4คน เเต่ก่อนหน้านั้นมี3 อีกคนหนึ่งมาทีหลังนิดหน่อย จะเริ่มจากตอนที่มีสามคนก่อนนะคะ เราสามคนค่อนข้างจะสนิทกันมากเลยค่ะ เล่นอะไรเเปลกๆด้วยกันได้ตามประสาวัยรุ่นเเต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีค่ะ เราเป็นเด็กบ้านนอกเข้ามาเรียนในเมือง เลยต้องปรับตัวค่อนข้างเยอะ ไม่มีเพื่อนที่อยู่ตั้งเเต่ประถมเหมือนคนอื่นค่ะ เลยต้องหาเพื่อนให้ได้ เราไม่มีเพื่อนเก่าที่โรงเรียน จนกระทั่งเจอa(นามสมมุติ)คนเเรก พอนานๆไป ก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มประมาณ4คนรวมเราด้วย เเต่มีเพื่อนอีกสองคนเข้ามา เป็นb(นามสมมุติ)เเละเพื่อนผู้ชายอีกคนหนึ่ง รวมเป็นหญิง5ชาย1 พอนานๆเข้ามีปัญหาค่ะ กลุ่มเลยเเตกเป็น3-3 เราอยู่กับa,dค่ะ เเล้วa,dเกลียดผู้ชายคนนั้นมาก เราก็ไม่ค่อยอยากเเสดงความคิดเห็นเท่าไหร่ พอนานมาเรื่อยๆ จนขึ้นม.2 c(นามสมมุติ)ก็เข้ามาในกลุ่มเราอีกค่ะ เป็นหนึ่งในสามคนนั้นที่เเยกออกไปค่ะ
นานวันเข้า เราสนิทกับcที่สุดค่ะ ตามความรู้สึก เพราะcเป็นเด็กเรียนมากๆ ส่วนa,bไม่ค่อยเท่าไหร่ เราค่อนข้างซีเรียสเรื่องเกรดค่ะ เพราะถ้าเกรดไม่ถึงจะไม่ได้โควต้าเรียนต่อ มันเป็นสิ่งที่เรากลัวมาก เราเลยพยายามเกาะcที่เรียนเก่งที่สุดในห้องค่ะ ถึงเราจะไม่ค่อยได้ส่งงานตรงเวลา,ไม่ได้เก่งทุกวิชาขนาดนั้น เเต่ก็คิดว่าพึ่งcในบางเรื่องได้ค่ะ (ขอโทษที่ออกนอกเรื่องนะคะ เเพ้เสียงในหัว)
พอเวลาผ่านไป เราก็เหมือนใช้ชีวิตคนละสไตล์กับa,bเลยค่ะ เพราะพวกเขาเข้ากันได้ดีกว่าเรา เราเลยอยู่กับc มันมีอยู่ช่วงหนึ่ง cลาป่วย ประมาณ4-5วัน เราเลยได้อยู่กับa,b พวกเขาก็คุยกันปกติเลยค่ะ เราปกติไม่ค่อยพูดอยู่เเล้วเลยฟังๆไป เพื่อนเขาค่อนข้างจะเเซวเเรงค่ะ เราเป็นคนวันง่าย เลยไม่ค่อยอยากตอบโต้ เราเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรนะคะ เเต่พอมาคิดๆดู มันก็นอยมากเลยเวลาเพื่อนพูดเเซว บางครั้งเพื่อนก็คุยกันอยู่เเค่สองคนค่ะทั้งที่เรานั่งข้างๆด้วย เวลาเดินไปเรียนพวกเขาก็เหมือนเดินคู่กันค่ะ จะเดินนำเราไปตลอด หรือไม่ก็ให้เราเดินนำไป เเล้วเพื่อนไปทำอะไรสักอย่างก็ไม่เรียกเราเลยค่ะ ไปกันเเค่สองคน a,b เขาค่อนข้างจะมีอะไรเหมือนๆกันมากเลยค่ะ มันทำให้เราคิดถึงcมาก เพราะเราไปไหนก็ไปกับcตลอด มันเหงาเเบบไม่ค่อยอยากไปเรียนเลยค่ะ
ที่เล่ามานี่อาจจะอ่านไม่รู้เรื่องเเละดูงี่เง่านะคะ เเต่มันมาจากใจเราจริงๆ เเต่ก็ไม่กล้าบอกเพื่อน เลยอยากพูดให้ใครสักคนฟังค่ะ เเละเราก็อยากได้รับคำปรึกษาจากพี่ๆว่าควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี
ปัญหากลุ่มเพื่อน3คน(เเหละมั้ง)
เราอายุ13จะ14ค่ะ มีเพื่อนสนิทจริงๆ4คน เเต่ก่อนหน้านั้นมี3 อีกคนหนึ่งมาทีหลังนิดหน่อย จะเริ่มจากตอนที่มีสามคนก่อนนะคะ เราสามคนค่อนข้างจะสนิทกันมากเลยค่ะ เล่นอะไรเเปลกๆด้วยกันได้ตามประสาวัยรุ่นเเต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีค่ะ เราเป็นเด็กบ้านนอกเข้ามาเรียนในเมือง เลยต้องปรับตัวค่อนข้างเยอะ ไม่มีเพื่อนที่อยู่ตั้งเเต่ประถมเหมือนคนอื่นค่ะ เลยต้องหาเพื่อนให้ได้ เราไม่มีเพื่อนเก่าที่โรงเรียน จนกระทั่งเจอa(นามสมมุติ)คนเเรก พอนานๆไป ก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มประมาณ4คนรวมเราด้วย เเต่มีเพื่อนอีกสองคนเข้ามา เป็นb(นามสมมุติ)เเละเพื่อนผู้ชายอีกคนหนึ่ง รวมเป็นหญิง5ชาย1 พอนานๆเข้ามีปัญหาค่ะ กลุ่มเลยเเตกเป็น3-3 เราอยู่กับa,dค่ะ เเล้วa,dเกลียดผู้ชายคนนั้นมาก เราก็ไม่ค่อยอยากเเสดงความคิดเห็นเท่าไหร่ พอนานมาเรื่อยๆ จนขึ้นม.2 c(นามสมมุติ)ก็เข้ามาในกลุ่มเราอีกค่ะ เป็นหนึ่งในสามคนนั้นที่เเยกออกไปค่ะ
นานวันเข้า เราสนิทกับcที่สุดค่ะ ตามความรู้สึก เพราะcเป็นเด็กเรียนมากๆ ส่วนa,bไม่ค่อยเท่าไหร่ เราค่อนข้างซีเรียสเรื่องเกรดค่ะ เพราะถ้าเกรดไม่ถึงจะไม่ได้โควต้าเรียนต่อ มันเป็นสิ่งที่เรากลัวมาก เราเลยพยายามเกาะcที่เรียนเก่งที่สุดในห้องค่ะ ถึงเราจะไม่ค่อยได้ส่งงานตรงเวลา,ไม่ได้เก่งทุกวิชาขนาดนั้น เเต่ก็คิดว่าพึ่งcในบางเรื่องได้ค่ะ (ขอโทษที่ออกนอกเรื่องนะคะ เเพ้เสียงในหัว)
พอเวลาผ่านไป เราก็เหมือนใช้ชีวิตคนละสไตล์กับa,bเลยค่ะ เพราะพวกเขาเข้ากันได้ดีกว่าเรา เราเลยอยู่กับc มันมีอยู่ช่วงหนึ่ง cลาป่วย ประมาณ4-5วัน เราเลยได้อยู่กับa,b พวกเขาก็คุยกันปกติเลยค่ะ เราปกติไม่ค่อยพูดอยู่เเล้วเลยฟังๆไป เพื่อนเขาค่อนข้างจะเเซวเเรงค่ะ เราเป็นคนวันง่าย เลยไม่ค่อยอยากตอบโต้ เราเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรนะคะ เเต่พอมาคิดๆดู มันก็นอยมากเลยเวลาเพื่อนพูดเเซว บางครั้งเพื่อนก็คุยกันอยู่เเค่สองคนค่ะทั้งที่เรานั่งข้างๆด้วย เวลาเดินไปเรียนพวกเขาก็เหมือนเดินคู่กันค่ะ จะเดินนำเราไปตลอด หรือไม่ก็ให้เราเดินนำไป เเล้วเพื่อนไปทำอะไรสักอย่างก็ไม่เรียกเราเลยค่ะ ไปกันเเค่สองคน a,b เขาค่อนข้างจะมีอะไรเหมือนๆกันมากเลยค่ะ มันทำให้เราคิดถึงcมาก เพราะเราไปไหนก็ไปกับcตลอด มันเหงาเเบบไม่ค่อยอยากไปเรียนเลยค่ะ
ที่เล่ามานี่อาจจะอ่านไม่รู้เรื่องเเละดูงี่เง่านะคะ เเต่มันมาจากใจเราจริงๆ เเต่ก็ไม่กล้าบอกเพื่อน เลยอยากพูดให้ใครสักคนฟังค่ะ เเละเราก็อยากได้รับคำปรึกษาจากพี่ๆว่าควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี