เหนื่อยกับความคิดตัวเอง

สวัสดีครับ ตามหัวข้อกระทู้ครับผมเหนื่อยกับความคิดตัวเองครับชอบคิดเยอะ เยอะเกินความจำเป็นมาก เมื่อก่อนไม่เป็นขนาดนี้ ไม่รู้ทำไหมผมชอบตั้งคำถามเล็กๆน้อยๆ เช่นคนอื่นจะคิดกับตัวเองยังไง ทำอะไรไปแล้วเค้าจะคิดกับตัวเองยังไง. หรือคอยตั้งคำถามถึงคุณค่าตัวเอง แต่ส่วนมากจะด้อยค่าตัวเองแหละแต่ก็ไม่ตลอดนะไม่ได้เกลียดตัวเองขนาดนั้น ไม่รู้สิ แล้วก็ชอบคิดอะไรเรื่อยไปแบบมันก็ไม่ได้มีสาระอะไรเป็นพิเศษหรอกก็อารมณ์เหมอลอยไม่ค่อยจดจ่อกับอะไรได้นานเมื่อก่อนไม่เป็นขนาดนี้ แต่ผมก็เข้าใจแหละส่วนนึงอาจเป็นเพราะผมอาจมีปมเรื่องครอบครัวนิดหน่อย แต่ผมว่าผมก็ทำความเข้าใจได้นะ. ผมว่าผมเป็นคนที่มีเหตุมีผลพอตัวเลย ก็พยายามทำความเข้าใจก็ผ่านมาได้ตลอด แต่พอมาถึงทุกวันนี่ผมว่าผมเริ่มคุมอารมณ์หรือความคิดตัวเองไม่ค่อยได้เท่าไหร่. ผมว่าผมเครียดเกินไปแล้วมันสะสมมานานจนตอนนี้ผมเลยรู้สึกเหนื่อย ไม่มีแรงจูงใจ แรงกายยังแทบไม่มี555 ผมเคยคิดอะไรอย่างการเข้ามีดมาแทงคอตัวเองด้วยนะหรืออะไรแนวๆนั้น แต่แค่ชั่ววูป แล้วก็เข้าใจได้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ควรจะทำ แล้วก็พออยู่คนเดียวเงียบๆจะชอบคิดเรื่องต่างๆบางทีก็ร้องไห้ดื้อๆก็นะ
เพราะงั้นแหละ ผมก็พยายามเปลี่ยนความคิดตัวเองแล้วละแต่มันคงไม่พอ ใจก็อยากตัดปัญหาใกล้ตัวเเล้วออกไปอยู่คนเดียวเงียบแต่ด้วยภาระตอนนีคงทำไม่ได้ เพราะงั้นผมเลยคิดว่าจะลองไปปรึกษาแพทย์ดีไหมนะ อาจจะหวังพึ่งยาบวกกับพยายามปรับความคิดตัวเองไปด้วย ใช่ผมมีปัญหากับการนอนมาก ต่อให้นอนมากนอนน้อยแค่ไหนก็ยังเพลีย ซึ่งนั้นแหละ ก็มาพิมพ์ๆไว้ไม่รู้จะเอาอะไรเหมือนกัน555 เหมือนแค่อยากพูดแหละ555 ขอบคุณที่อ่านครับ555