ตั้งแต่เรียนจบมาเริ่มทำงาน เงินเดือน เดือนแรกก็ถูกแม่ยึดไปหมด จนกระทั่งถึงตอนนี้อายุ 31 ปี ได้เงินไปกินที่ทำงานวันละ 50 บาท เงินเดือนผมเองก็น้อยอยู่ได้แค่พอประทังชีวิตตัวคนเดียว ไม่มีลูกเมีย ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดที่ว่าจะไม่ให้พ่อแม่อดอยาก คือมีให้กินใช้จ่ายในชีวิตประจำวันก็น่าจะพอแล้ว กับคำที่เขาบอกกันว่าให้พ่อแม่แล้วชีวิตจะดี "ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะดีตรงไหน?" ให้เงินพ่อแม่แล้วจะเจริญ "ผมก็สงสัยว่าจะเจริญวันไหน? เจริญกี่โมง?" บางทีก็คิดไปว่าถ้าไม่มีพ่อแม่แล้ว ชีวิตคงจะดีขึ้น (ไปแช่งพ่อแม่ก็กลัวจะเป็นบาป) เผื่อได้ใช้เงินใรส่วนที่หามาได้ หรือแบ่งเก็บสำรองไว้ใช้ยามฉุกเฉินได้ พอไม่ให้ก็ทะเลาะ และ พ่อแม่ก็หา 108 เหตุผลยกมาสารพัด ผมควรจะต้องทำยังไงดี? หรือเป็นเพราะชาติที่แล้วไปไถเงินพ่อแม่ไว้ ชาตินี้ต้องมารับกรรม... คือให้พ่อแม่กินใช้ไม่อดอยาก ไม่มีปัญหาเลยนะ แต่เอาเงินเดือนไปหมดแบบนี้ คุณภาพชีวิตที่ดีอยู่ตรงไหน?
ศาสนาพุทธนี่ก็เสี้ยมดีจริงๆ ให้พ่อแม่แล้วจะไม่อดอยาก แต่ได้กินวันละ 50 บาท ขอเพิ่มก็ไม่ได้ เนี่ยหรอที่บอกว่าดี? บางทีก็อยากหนีไปให้พ้น ไปอยู่ตัวคนเดียวดีกว่า ไม่คิดมีเมียมีลูก อยู่คนเดียวหาเงินมาใช้คนเดียว แบ่งเก็บไว้สำรองยามฉุกเฉิน แบบนี้ผมว่าก็ไม่แย่นะ หรือผมควรจะทำยังไงดี?
ให้เงินพ่อแม่แล้วเจริญ... จริงหรอ?
ศาสนาพุทธนี่ก็เสี้ยมดีจริงๆ ให้พ่อแม่แล้วจะไม่อดอยาก แต่ได้กินวันละ 50 บาท ขอเพิ่มก็ไม่ได้ เนี่ยหรอที่บอกว่าดี? บางทีก็อยากหนีไปให้พ้น ไปอยู่ตัวคนเดียวดีกว่า ไม่คิดมีเมียมีลูก อยู่คนเดียวหาเงินมาใช้คนเดียว แบ่งเก็บไว้สำรองยามฉุกเฉิน แบบนี้ผมว่าก็ไม่แย่นะ หรือผมควรจะทำยังไงดี?