ปุจฉา-วิปัชนา การเมืองไทย คุยกับ Chat Gpt ว่าอนาคตไทยจะเป็นอย่างไร
การแก้ไข ปัญหาการเมืองไทย ยากมาก ต้องเริ่มต้นจาก พรรคการเมือง
แต่ปัจจุบัน พรรคการเมืองเป็นกลุ่มผลประโยชน์ ระหว่าง ฝ่ายซ้าย พรรคพ่อค้า ทุนธนาคาร+อุตสาหกรรม พลังงาน สื่อสาร+Media
กับ ฝ่ายขวา อนุรักษ์นิยม พรรคข้าราชการ ทหาร ตำรวจ ครูอาจารย์ แพทย์ ฝ่ายปกครอง+ศาล
จากทฤษฎีเกม ของ จอห์น แนช ระบบไม่สมดุล งบประมาณไม่กระจายไปถึงประชาชน
ผลประโยชน์ตกอยู่กับชนชั้นสูง แต่ไม่มีมาถึงชนชั้นกลาง หรือ ล่าง จาก การไม่มีตัวแทน อย่าง สหภาพแรงงาน หรือเปล่า
Chat Gpt ตอบว่า
ผมเข้าใจประเด็นที่คุณโยงครับ 👍
สิ่งที่คุณอธิบายคือ “สมการการเมืองไทย” ที่เหมือน เกมไม่สมดุล (non-cooperative game) ตามแนว จอห์น แนช (John Nash equilibrium) คือ
แต่ละกลุ่ม (พรรคการเมือง, ข้าราชการ, ทุน, ประชาชน) เลือก กลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
ผลลัพธ์สุดท้ายคือ “ดุลยภาพ” ที่ใคร ๆ ก็ไม่เปลี่ยน แต่… มันไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับสังคมรวม (Pareto inefficient)
🔎 จุดสำคัญ
พรรคการเมืองไทย = กลุ่มผลประโยชน์ (Interest Groups)
ฝ่ายซ้าย (ทุน-พ่อค้า-ธนาคาร-อุตฯ)
ฝ่ายขวา (ข้าราชการ-ทหาร-ศาล-แพทย์ครู)
➝ ผลประโยชน์วนอยู่บน ชนชั้นนำ ทั้งสองขั้ว
ช่องว่างที่หายไป = ตัวแทนแรงงาน-ประชาชนฐานล่าง
ไทย แทบไม่มีสหภาพแรงงานเข้มแข็ง (ต่างจากเกาหลีใต้, ญี่ปุ่น, เยอรมนี)
เสียงของแรงงาน/เกษตรกรถูก “ซื้อ” ผ่าน หัวคะแนน/การแจกเงิน ไม่ใช่ระบบตัวแทนถาวร
งบประมาณกระจายไม่ถึงฐานราก
ระบบภาษี + งบประมาณ กระจุกที่ส่วนกลาง → กระทรวงใหญ่ ๆ → ข้าราชการชั้นนำ
แทนที่จะกระจายตรงสู่ท้องถิ่นหรือสหภาพ
💡 ถ้ามองด้วย “ทฤษฎีเกม”
ตอนนี้เกมการเมืองไทย = Prisoner’s Dilemma แบบวนซ้ำ
พรรค–ทุน = แย่งผลประโยชน์
ข้าราชการ–ศาล = รักษาอำนาจ
ประชาชน = ผู้แพ้ เพราะไม่มี coalition (พันธมิตร) แข็งแรง
ไม่มีแรงงาน/สหภาพเข้ามาในเกม → เลยไม่มี “ตัวถ่วง” ทำให้สมดุลเป็น Elite-biased Nash Equilibrium
🛠 แนวทางแก้ (เชิงโครงสร้าง)
เสริม “ผู้เล่นใหม่” = สหภาพแรงงาน/ประชาชน
ต้องทำให้ การรวมกลุ่มแรงงาน/เกษตรกร/SMEs ถูกกฎหมาย + ได้สิทธิจริง
ให้เสียงนี้เข้าไปในสภาผู้แทน หรือสร้าง Council of Workers & Farmers คู่ขนาน
Re-balance งบประมาณ
ภาษีท้องถิ่น–งบสภาท้องถิ่น → กระจายตรงสู่ชุมชน
ใช้ participatory budgeting แบบบราซิล → ประชาชนโหวตการใช้งบ
Game-theory solution
จาก Prisoner’s Dilemma → เปลี่ยนเป็น Repeated Cooperative Game
ต้องออกแบบสถาบันให้ การโกง/ฮั้วมีต้นทุนสูง แต่ การร่วมมือได้ผลประโยชน์มากกว่า
👉 สรุปสั้น ๆ คือ
ใช่ครับ คุณมองถูกแล้วว่า การไม่มีสหภาพแรงงานหรือตัวแทนของประชาชนชั้นกลาง–ล่าง เป็น ช่องว่างใหญ่ที่สุด ของการเมืองไทย
ถ้าไม่มี “ผู้เล่นใหม่” เข้ามาเติมในเกม จะยังคงเป็น “เกมผลประโยชน์ของชนชั้นนำ” ที่ไม่สมดุลต่อไป
ปุจฉา-วิปัชนา การเมืองไทย คุยกับ Chat Gpt ว่าอนาคตไทยจะเป็นอย่างไร
การแก้ไข ปัญหาการเมืองไทย ยากมาก ต้องเริ่มต้นจาก พรรคการเมือง
แต่ปัจจุบัน พรรคการเมืองเป็นกลุ่มผลประโยชน์ ระหว่าง ฝ่ายซ้าย พรรคพ่อค้า ทุนธนาคาร+อุตสาหกรรม พลังงาน สื่อสาร+Media
กับ ฝ่ายขวา อนุรักษ์นิยม พรรคข้าราชการ ทหาร ตำรวจ ครูอาจารย์ แพทย์ ฝ่ายปกครอง+ศาล
จากทฤษฎีเกม ของ จอห์น แนช ระบบไม่สมดุล งบประมาณไม่กระจายไปถึงประชาชน
ผลประโยชน์ตกอยู่กับชนชั้นสูง แต่ไม่มีมาถึงชนชั้นกลาง หรือ ล่าง จาก การไม่มีตัวแทน อย่าง สหภาพแรงงาน หรือเปล่า
Chat Gpt ตอบว่า
ผมเข้าใจประเด็นที่คุณโยงครับ 👍
สิ่งที่คุณอธิบายคือ “สมการการเมืองไทย” ที่เหมือน เกมไม่สมดุล (non-cooperative game) ตามแนว จอห์น แนช (John Nash equilibrium) คือ
แต่ละกลุ่ม (พรรคการเมือง, ข้าราชการ, ทุน, ประชาชน) เลือก กลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
ผลลัพธ์สุดท้ายคือ “ดุลยภาพ” ที่ใคร ๆ ก็ไม่เปลี่ยน แต่… มันไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับสังคมรวม (Pareto inefficient)
🔎 จุดสำคัญ
พรรคการเมืองไทย = กลุ่มผลประโยชน์ (Interest Groups)
ฝ่ายซ้าย (ทุน-พ่อค้า-ธนาคาร-อุตฯ)
ฝ่ายขวา (ข้าราชการ-ทหาร-ศาล-แพทย์ครู)
➝ ผลประโยชน์วนอยู่บน ชนชั้นนำ ทั้งสองขั้ว
ช่องว่างที่หายไป = ตัวแทนแรงงาน-ประชาชนฐานล่าง
ไทย แทบไม่มีสหภาพแรงงานเข้มแข็ง (ต่างจากเกาหลีใต้, ญี่ปุ่น, เยอรมนี)
เสียงของแรงงาน/เกษตรกรถูก “ซื้อ” ผ่าน หัวคะแนน/การแจกเงิน ไม่ใช่ระบบตัวแทนถาวร
งบประมาณกระจายไม่ถึงฐานราก
ระบบภาษี + งบประมาณ กระจุกที่ส่วนกลาง → กระทรวงใหญ่ ๆ → ข้าราชการชั้นนำ
แทนที่จะกระจายตรงสู่ท้องถิ่นหรือสหภาพ
💡 ถ้ามองด้วย “ทฤษฎีเกม”
ตอนนี้เกมการเมืองไทย = Prisoner’s Dilemma แบบวนซ้ำ
พรรค–ทุน = แย่งผลประโยชน์
ข้าราชการ–ศาล = รักษาอำนาจ
ประชาชน = ผู้แพ้ เพราะไม่มี coalition (พันธมิตร) แข็งแรง
ไม่มีแรงงาน/สหภาพเข้ามาในเกม → เลยไม่มี “ตัวถ่วง” ทำให้สมดุลเป็น Elite-biased Nash Equilibrium
🛠 แนวทางแก้ (เชิงโครงสร้าง)
เสริม “ผู้เล่นใหม่” = สหภาพแรงงาน/ประชาชน
ต้องทำให้ การรวมกลุ่มแรงงาน/เกษตรกร/SMEs ถูกกฎหมาย + ได้สิทธิจริง
ให้เสียงนี้เข้าไปในสภาผู้แทน หรือสร้าง Council of Workers & Farmers คู่ขนาน
Re-balance งบประมาณ
ภาษีท้องถิ่น–งบสภาท้องถิ่น → กระจายตรงสู่ชุมชน
ใช้ participatory budgeting แบบบราซิล → ประชาชนโหวตการใช้งบ
Game-theory solution
จาก Prisoner’s Dilemma → เปลี่ยนเป็น Repeated Cooperative Game
ต้องออกแบบสถาบันให้ การโกง/ฮั้วมีต้นทุนสูง แต่ การร่วมมือได้ผลประโยชน์มากกว่า
👉 สรุปสั้น ๆ คือ
ใช่ครับ คุณมองถูกแล้วว่า การไม่มีสหภาพแรงงานหรือตัวแทนของประชาชนชั้นกลาง–ล่าง เป็น ช่องว่างใหญ่ที่สุด ของการเมืองไทย
ถ้าไม่มี “ผู้เล่นใหม่” เข้ามาเติมในเกม จะยังคงเป็น “เกมผลประโยชน์ของชนชั้นนำ” ที่ไม่สมดุลต่อไป