ผมควรทำยังไงดีคับผมคิดอะไรไม่ออกแล้วผมอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้แต่ผมไม่มีตังเก็บเลย ผมควรต้องทำยังไงหรอคับ

ผมจะเล่าเรื่องของผมนะคับ คือผมอะยอมเค้าทุกอย่างทำตามสิ่งที่เค้าอยากให้ทำที่เค้าวันมันดีอย่างนั้นอย่างงี้ ผมยอกทำมันหมดทุกอย่างทั้งที่ไม่ได้รู้สึดชอบเลยอะไรสักนิด แต่ผมก็ไม่เคยบ่นมันสักครั้ง ผมว่างแผนชีวิตไว้ว่า จะม.6 แล้วจะต่อมหาลัยไหน แล้วเรียนจบแล้วจะทำอะไร แต่ผมก็ยอมทิ้งทุกอย่างมาทำในสิ่งที่เค้าอยากจะให้ทำ แต่ก่อนผมเป็นเด็กที่ไม่มีอะไรดีเลยตอนอยูากับยายทำตามใจตัวเองทุกอย่าง แต่ตอนที่อย้ายมาอยู่กับเค้าผมก็ปรับปรุงตัวไม่ทำตามใจตัวเอาทำตามแต่สิ่งที่เค้าบอก อยากจะทำอะไรผมก็เก็บไว้ในใจ เพราะกลัวทำไมมันไม่ถูกใจเค้า ที่ผมกลัวเพราะว่าอะไรงั้นหรอเพราะผมรู้ไงว่าถ้ามันไม่ถูกใจเค้ามันจะเป็นยังไง เค้าก็จะด่าผมอะไรผมพูดแต่สิ่งที่ไม่ดีเกียวกับผมออกมาทำให้ผมรู้สึกด่อยค่าตัวเอง หรือที่เป็นแบบนี้เพราะผมเป็นลูกของผู้ชายคนนั้น ครอบครัวผมมีปัญหาคับ พ่อกับแม่ผมหย่ากันตั้งแต่ผมยังเล็ก เพราะพ่อผมมีชู้ พออย่ากัน เค้าก็ไม่เคยส่งค่าเลี้ยงดูบุตรเลย นั่นเป็นเหตุผมที่ผมไม่ค่อยจะชอบเค้า อีกอย่างผมก็ไม่เคยได้ติดต่ออะไรกับเค้าเลย แต่เวลามีอะไรมี่ผมเผลอทำอะไรให้เค้าไม่พอใจแม่เค้สก็เอาแต่พูดไม่ดีใส่ผม ว่าผมเป็นเหมือนพ่อบ้างนิสัยเหมือนพ่อบ้าง อะนนี้ผมก็ทนมาตลอดไม่ ตั้งแต่ผมย้ายมาผมก็ไม่เคยเถียงเค้าเลย ผมทนเอาตลอด และที่สำคัญที่สุดคับเค้าบอกว่าผมไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง แล้วจะให้ผมมำบังไงในเมื่อผมทำอะไรตามความคิดของผมมันก็ไม่ถูกใจเค้าก็เอาแต่ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ อันนี้ก็มีเหตุของมันคับที่ผมไม่กล้าตัดสินใจอะไรเองเวลาอยู่กับเค้า อันนี้ต้องย้อนไปเมื่อ4ปีที่แล้ว ตอนผมจะเข้าเรียนม.4ใหม่ แต่ก่อนผมเคยมาอยู่กีบเค้า1ปีเรียนป.6แล้วก็กลับไปอยู่กับยายช่วงม.1-ม.3 พอเรียนจบเค้าก็อยากให้ผมไปต่อม.4กับเค้าแต่ผมเลือกที่จะไม่ไปเลือกที่จะหนีมาเพราะจอนนั่นยังเด็กมั้งคับเลยไม่ค่อยได้คิดอะไรที่ผมหนีมาเพราะผมกลัวคับจอนอยู่ ป.6 ผมโดนเเกล้งบ่อยคับเลยไม่อยากจะไปเรียนที่นั่นเป็น1ปีมี่โดนหนักมากแต่เค้าก็ไม่เคยรับรู้หรอกว่าผมโดนแกล้งและอีกอย่างผมอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็ก จนผมคิกนะว่ายายนั่นแหละคือแม่แท้ๆของผม นั่นแหละเป็นเหตุผมว่าทำไมผมถึงหนีกลับไปอยูากับยายและรู้มั้ยคับว่าเค้าพูดว่าไงตอนที่ผมหนีไปอยู่กับยาย ถ้าเป็นแบบนี่ก็ไม่ต้องมาเป็นแม่ลูกกันไปเลยไม่ต้องเกียวข้องกับแล้วตัดขายกันไปเลย มันเป็นปมในใจผมเลยคับกับการตัดสิ่นใจด้วยตังเองครั้งนั้นที่เลือกที่จะหนีมา จนทุกวันนี้ผมแทบไม่กล้าตัดสินใจอะไรเองเวลาอยูากับเค้าเลยเพราะกลัวว่ามันจะไม่ถูกใจเค้า เพราะเค้าเป๋นคนเดียวที่เหลืออยู่ของคำว่าครอบครัวของผมไงแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วผมทนไม่ไหวแล้วไอ้ที่ผมอดทนมาตลอดผมทนไม่ไหวแล้ว จนตอนนี้ผมปล่อยตัวมาก ทำอะไรก็ไม่มีตวามสุขเลยรู้สึกเหมือนใช้ชีวิตแบบหายใจไปวันๆ ไม่มีเป้าหมายไม่มีอะไรเลย อยู่ไปวันๆเอื่ยเฉื่อยรอวันตาย เมื่อเดือนที่แล้วผมพยายามจะฆ่าตัวตายตั้ง3รอบแต่ไม่ไม่สำเร็จเพราะเจ็บกลัวว่าจะทรมารได้แต่ภางนาให้ผมนั้นตายๆไปตอนไหว้พระที่หิ้งตอนใส่บาตรผมก็ขอให้ผมตายแต่ทำไมลาะทำไมผมไม่ตายไปสักที ทำไมละผมแค่ต้องการอิสระแค่นั้นเอง ทำไมล่ะคับ ช่วยบอกผมทีว่าผมต้องทำยังไง อ๋อใช้คับผมมีน่องสาวด้วยแต่คนละพ่อนะแม่เค้ามีสามีใหม่น้องผมเป็นลูกครึางด้วยล่ะ แต่เห็นว่าตอนนี่เค้ามีปัญหาอะไรกับพ่อของน้องผมนี่แหละคับก็น่สจะดรื่องเงินๆทองๆเนีายแหละแต่ผมก็ไม่สนใจอะไรหรอกคับยังไงผมก็เป็นคนนอกอยู่แล้ว