ถ้าวันใดรู้สึกเหนื่อยล้า >>>>จงกลับคืนรังบ้านเรา<<<<

ผมอายุ 24 ทั้งชีวิตไม่เคยทำงานหนักหรือเหนื่อยเลยครับ เหตุผลต่างๆนาๆทำให้ชีวิตพลิกผัน​ วันนี้ต้องออกมาใช้ชีวิต​ตัวคนเดียว ทำงานหาเงินเอง ไม่ได้ทำงานที่อย่างหวังไว้ เป็นงานที่เหนื่อยมากๆ เกิดมาไม่คิดว่า

ลูกผู้ชายชื่อ หงา คาราวาน อาจาร์ยใหญ่เพลงเพื่อชีวิต...ผู้ชัดเจนถ่องแท้แก่ตน เขาเป็นคนแรกๆ ที่ไปยืนอยู่ข้างสนธิ ลิ้ม อย่างชัดเจน ตอนที่สนธิถูกกดดันออกจากผังช่องเก้า ต่อมาเขาก็พาวงคาราวานขึ้นเวทีพันธมิ

ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วครับ ชีวิตจะเดินไปต่อยังไง ท้อแท้ เหนื่อยล้า มืดมน สู้มาจนหมดทุกห่นทาง พังทุกอย่าง ตกงาน ปันหาโถมเข้ามา หันมองทางไหนก็ไม่เห็นสักทาง จากเคยเป็นคนที่เข้มแข็ง ตอนนี้ อ่อนแอมาก หมด

แสงสุรีย์ฉายทาบระนาบฟ้า ลมอุษาพาใจให้ปลุกฝัน ก้าวออกบ้านด้วยจิตมุ่งสร้างวัน แม้ทางนั้นมีขวากก็ยิ้มเดิน งานคือครูสอนคนให้รู้ค่า ทุกหยาดเหงื่อคือฟ้าอีกขั้นเขิน อย่าท้อแท้ต่อแรงที่เผชิญ เพียงใจเกินเหนื่