สวัสดีค่ะ คือเราเริ่มท้อกับชีวิต ปัจจุบันเรากำลังเรียนมหาลัยค่ะแต่ว่าทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย ปลายเดือนสิงหาคมเราได้รู้ข่าวว่าเราอาจจะไม่ได้ทำงานที่นี่อีกแล้ว เขาไม่เชิงไล่ออกแต่ว่าเหมือนจะบีบให้ทำงานน้อยลง (ปัจจุบันยังทำอยู่เพราะเราก็พูดด้วยเหตุผลกับพี่ผู้จัดการว่าเราอยู่ไม่ได้ถ้าให้ทำงานแค่ 3 วันต่อสัปดาห์) แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงจะโดนให้ทำแค่ 3 วันไหม ทุกวันนี้ต้องรอลุ้น job อัพเดท ถ้าเรากลับบ้านแม่ก็บอกว่าส่งได้แต่ตอนที่เรายังไม่ทำงานแม่ก็ไม่ค่อยมี ถ้าเรากลับไปอยู่บ้านเฉยๆเรากลัวว่าจะต้องดร็อป ทำงานทุกวันก็เหนื่อยเวลานอนน้อยมากก 555 งานค่อนข้างหนัก เอนเอียงไปหนักใจกับสังคม เริ่มต้นเดือนด้วยการ บัตรประชาชนหายใบขับขี่ก็หายพร้อมกันเพราะว่าอยู่ในซองเดียวกัน ไม่รู้จะแก้ไขปัญหาอะไรก่อนดีเลยเพราะว่าทำงานก็ต้องตอกบัตรเข้างาน เช้ามาก็ต้องไปเรียนแล้วเลิกเรียนก็ต้องไปทำงานไม่มีเวลาเสาร์อาทิตย์ก็ทำงานเข้าบ่าย แล้ว
ไม่รู้ว่าควรเริ่มจากอะไรก่อนดีรู้สึกเริ่มท้อกับชีวิตนิดหน่อยตั้งแต่ที่ต้นทุนไม่มีเหมือนคนอื่นแต่เราก็อยากเรียนปริญญาเพราะรู้สึกว่าเหมือนเป็นใบเบิกทาง ไปเรียนม.รามก็กลัวว่าถ้าเรียนแล้วเราก็จะเอาแต่ทำงานแล้วทิ้งการเรียน แล้วก็ยังรู้สึกว่ายังอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นมหาลัยอยู่🥹 ช่วงนี้ใครมีปัญหาท้อแท้กับชีวิตไหมคะพูดคุยกันได้นะ
ในวันที่ท้อใจพวกคุณแก้ปัญหายังไง
ไม่รู้ว่าควรเริ่มจากอะไรก่อนดีรู้สึกเริ่มท้อกับชีวิตนิดหน่อยตั้งแต่ที่ต้นทุนไม่มีเหมือนคนอื่นแต่เราก็อยากเรียนปริญญาเพราะรู้สึกว่าเหมือนเป็นใบเบิกทาง ไปเรียนม.รามก็กลัวว่าถ้าเรียนแล้วเราก็จะเอาแต่ทำงานแล้วทิ้งการเรียน แล้วก็ยังรู้สึกว่ายังอยากใช้ชีวิตวัยรุ่นมหาลัยอยู่🥹 ช่วงนี้ใครมีปัญหาท้อแท้กับชีวิตไหมคะพูดคุยกันได้นะ