ผมกับภรรยา อยู่กันมา 16 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน (ก่อนหน้านี้เค้าก็เคยมีสามีและลูกมาก่อนแต่เลิกรากันไป และผมก็ไม่เคยถามเรื่องอดีตที่ผ่านมาอีกเลย)
อยู่กันไปเรื่อยๆ จนบางครั้ง ทะเลาะกัน มีปัญหากันบ้าง ผมยอมตลอด และทำทุกอย่างเพื่อเค้าตลอด ไม่ว่าจะซักผ้า ถูบ้าน ทำความสะอาดบ้าน รีดผ้า
ขับรถพาไปทำธุระต่างๆ (ซึ่งธุระของเธอ มันกวนเวลาทำงานของผมด้วย ก็ต้องลางานไป) จนให้ไปหัดขับรถ ก็พอขับได้มีใบขับขี่ แต่ก็นั่นแหละ
ไปแค่ที่ทำงานกับบ้าน (ระยะทางไม่ไกลมาก) แต่ถ้าไปไกลก็ต้องรอผม งานบ้านไม่เคยคิดจะแตะ รีดผ้า(ชุดเค้าเองยังไม่เคยรีดเองเลย) เวลาจะทำอะไรก็แล้วแต่
คือต้องรอผมอย่างเดียว ทำกับข้าว อุ่นกับข้าวก็ต้องรอผมมาก่อน เพื่อที่จะใช้ผมทำ (เหมือนเค้าจะทำเองแต่สุดท้ายผมก็ต้องทำเองอยู่ดี) อยากปลูกต้นไม้
ซื้ออุปกรณืมา ผมก็ต้องไปทำ ส่วนเค้านั่งดู งานในบ้านจุดไหนสกปรก เค้าเห็นแต่ไม่ทำ เก็บมาบอกเรา ให้เราทำ คือทุกอย่างเห็นแล้ว แต่ไม่ทำเลย
รอผมทำอย่างเดียว ถ้าเขาได้ทำฃเค้าจะพูด จะบ่นตลอด เวลาวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ถ้าเค้าไม่ติดต้องไปส่งลูกเรียนพิเศษ9-10 โมงกว่าจะตื่น บ่ายนอนต่อ
วันอาทิตย์ ผมก็ต้องตื่นเช้าไปส่งลูกเรียนพิเศษ งานบ้านไม่ค่อยได้ทำ บ้านเรื่มสกปรกพอรับลูกกลับมาบ้าน ก็ต้องพากันออกไปกินข้าวถ้าไม่ได้ไปไหน นั่นแหละคือเวลาทำความสะอาดบ้าน
แต่หน้าเค้าก็จะไม่ค่อยพอใจ เพราะอยากไปเที่ยวข้างนอก จนทุกวันนี้ผมอึดอัดแต่พูดไม่ได้ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ได้แต่พูดให้น้อยลง รับฟังอย่างเดียว
อย่าได้ออกความเห็น ถ้าไม่เข้าหูเเดี๋ยวเป็นเรื่องอีก
ส่วนเรื่องลูก ด้วยความที่เป็นลูกสาว กำลังโต ผมก็อยากให้เค้าอาบน้ำดูแลสุขลักษณะร่างกายลูกบ้าง เพราะเขาเรื่มโตเป็นสาว ตอนเขายังเด็กผมก็พาอาบน้ำให้บ้าง แต่พอเริ่มโตแม่เค้าก็จะบอกว่าลูกเริ่มโตแล้วนะ แต่ก้ไม่เคยดูแลสุขลักษณะลุกเลย ตัดเล็บก็รอผม เวลาไปข้างนอกลูกจะเข้าห้องน้ำ ก็ให้ผมพาไป ตั้งแต่เด็กๆ จนทุกวันนี้ ลูกจะนึกถึงผมคนแรก ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ แล้วลูกก็เคยพูดกับผมมาประโยคนึงว่า หนูไม่โทรหาแม่หรอก โทรไปแม่ก็จะบอกว่า ไม่ว่างตลอด โทรหาพ่อดีกว่า พอรับสายหนูเสมอ ในใจคิดมันก็ดี แต่นั่นคือแม่หนูนะ
จนมาวันนึงเมื่อเร็วๆนี้ ทะเลาะกันกับเเรื่องที่เค้าบอกผมแต่ผมยังไม่ทำ(มันคือเรื่งภายในบ้าน) ความในใจผมก็พูดออกมาแต่ไม่หมด
ผมบอกว่าเธอห่วงแต่คนข้างนอก ห่วงโรงเรียน เอาแต่งานตัวเอง เธอเคยมองคนใบ้านบ้างมั้ย เธอเคยถามบ้างมั้ยว่าทำงานเป็นไงบ้าง
แล้วเดค้าก็ตอบกลับมาว่า ชั้นผิด โอเคก็ได้ (แต่ลึกๆแล้วเค้าไม่ได้รู้สึกอะไรเลย) ก็เลิกกันเลยเอามั้ย (ในใจผมก็อยากจะบอกว่าก็ได้นะ แต่ผมห่วงลูกสาวผมคนเดียวที่กำลังโต)
เลยต้องยอมลดระดับลงมาอยู่ดี
จนตอนนี้ต้องกลับมาถามตัวเองว่า ตกลงเราเป็นอะไร
-สามี
-พ่อของลูก
-คนรับใช้
-ขีข้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ
อึดอัดใจ แต่พูดไม่ได้
อยู่กันไปเรื่อยๆ จนบางครั้ง ทะเลาะกัน มีปัญหากันบ้าง ผมยอมตลอด และทำทุกอย่างเพื่อเค้าตลอด ไม่ว่าจะซักผ้า ถูบ้าน ทำความสะอาดบ้าน รีดผ้า
ขับรถพาไปทำธุระต่างๆ (ซึ่งธุระของเธอ มันกวนเวลาทำงานของผมด้วย ก็ต้องลางานไป) จนให้ไปหัดขับรถ ก็พอขับได้มีใบขับขี่ แต่ก็นั่นแหละ
ไปแค่ที่ทำงานกับบ้าน (ระยะทางไม่ไกลมาก) แต่ถ้าไปไกลก็ต้องรอผม งานบ้านไม่เคยคิดจะแตะ รีดผ้า(ชุดเค้าเองยังไม่เคยรีดเองเลย) เวลาจะทำอะไรก็แล้วแต่
คือต้องรอผมอย่างเดียว ทำกับข้าว อุ่นกับข้าวก็ต้องรอผมมาก่อน เพื่อที่จะใช้ผมทำ (เหมือนเค้าจะทำเองแต่สุดท้ายผมก็ต้องทำเองอยู่ดี) อยากปลูกต้นไม้
ซื้ออุปกรณืมา ผมก็ต้องไปทำ ส่วนเค้านั่งดู งานในบ้านจุดไหนสกปรก เค้าเห็นแต่ไม่ทำ เก็บมาบอกเรา ให้เราทำ คือทุกอย่างเห็นแล้ว แต่ไม่ทำเลย
รอผมทำอย่างเดียว ถ้าเขาได้ทำฃเค้าจะพูด จะบ่นตลอด เวลาวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ถ้าเค้าไม่ติดต้องไปส่งลูกเรียนพิเศษ9-10 โมงกว่าจะตื่น บ่ายนอนต่อ
วันอาทิตย์ ผมก็ต้องตื่นเช้าไปส่งลูกเรียนพิเศษ งานบ้านไม่ค่อยได้ทำ บ้านเรื่มสกปรกพอรับลูกกลับมาบ้าน ก็ต้องพากันออกไปกินข้าวถ้าไม่ได้ไปไหน นั่นแหละคือเวลาทำความสะอาดบ้าน
แต่หน้าเค้าก็จะไม่ค่อยพอใจ เพราะอยากไปเที่ยวข้างนอก จนทุกวันนี้ผมอึดอัดแต่พูดไม่ได้ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ได้แต่พูดให้น้อยลง รับฟังอย่างเดียว
อย่าได้ออกความเห็น ถ้าไม่เข้าหูเเดี๋ยวเป็นเรื่องอีก
ส่วนเรื่องลูก ด้วยความที่เป็นลูกสาว กำลังโต ผมก็อยากให้เค้าอาบน้ำดูแลสุขลักษณะร่างกายลูกบ้าง เพราะเขาเรื่มโตเป็นสาว ตอนเขายังเด็กผมก็พาอาบน้ำให้บ้าง แต่พอเริ่มโตแม่เค้าก็จะบอกว่าลูกเริ่มโตแล้วนะ แต่ก้ไม่เคยดูแลสุขลักษณะลุกเลย ตัดเล็บก็รอผม เวลาไปข้างนอกลูกจะเข้าห้องน้ำ ก็ให้ผมพาไป ตั้งแต่เด็กๆ จนทุกวันนี้ ลูกจะนึกถึงผมคนแรก ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ แล้วลูกก็เคยพูดกับผมมาประโยคนึงว่า หนูไม่โทรหาแม่หรอก โทรไปแม่ก็จะบอกว่า ไม่ว่างตลอด โทรหาพ่อดีกว่า พอรับสายหนูเสมอ ในใจคิดมันก็ดี แต่นั่นคือแม่หนูนะ
จนมาวันนึงเมื่อเร็วๆนี้ ทะเลาะกันกับเเรื่องที่เค้าบอกผมแต่ผมยังไม่ทำ(มันคือเรื่งภายในบ้าน) ความในใจผมก็พูดออกมาแต่ไม่หมด
ผมบอกว่าเธอห่วงแต่คนข้างนอก ห่วงโรงเรียน เอาแต่งานตัวเอง เธอเคยมองคนใบ้านบ้างมั้ย เธอเคยถามบ้างมั้ยว่าทำงานเป็นไงบ้าง
แล้วเดค้าก็ตอบกลับมาว่า ชั้นผิด โอเคก็ได้ (แต่ลึกๆแล้วเค้าไม่ได้รู้สึกอะไรเลย) ก็เลิกกันเลยเอามั้ย (ในใจผมก็อยากจะบอกว่าก็ได้นะ แต่ผมห่วงลูกสาวผมคนเดียวที่กำลังโต)
เลยต้องยอมลดระดับลงมาอยู่ดี
จนตอนนี้ต้องกลับมาถามตัวเองว่า ตกลงเราเป็นอะไร
-สามี
-พ่อของลูก
-คนรับใช้
-ขีข้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ