สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากมาระบายและอยากถามว่าเราตัดสินใจถูกไหม....
เรี่องมีอยู่ว่า เรากับสามีแต่งงานกันได้2ปีและมีลูกด้วยกัน1คน ก่อนแต่งเราอยู่ด้วยกันก่อนและมีแม่สามีอยู่ด้วยค่ะ แรกๆที่คบกันเขาไม่ค่อยมาก้าวก่ายเรี่องส่วนตัวเรามาก เว้นระยะห่างไม่ล้ำเส้นค่ะแต่พอหลังแต่งเขาเริ่มเยอะขึ้นมากเช่น บอกให้เราไปเกาะคนนั้นคนนี้หรือเกาะน้องชายของอดีตสามีของแม่ค่ะ เพราะฐานะทางบ้านเขารวยมาก เขาบอกให้เราไปพูดจาออเซาะเอาใจคนอื่นแถมบางทีก็ให้เราซื้อของให้คนอื่นเพื่ออยากได้หน้าค่ะ ช่วงแรกเราไม่คิดอะไรมากมันเป็นเรี่องที่เราคิดว่า ฟังแต่ไม่ทำก็จบค่ะหรือบางเรี่องก็ทำให้มันจบๆถ้าเราไม่ได้เสียหายอะไรมาก แต่พอนานๆเข้า เรากับสามีทะเลาะกันเรี่องผู้หญิงค่ะ ไม่รู้ว่าแม่สามีรู้ได้ยังไงว่าทะเลาะกันแต่ไม่แน่ใจว่ารู้เรี่องที่ทะเลาะกันไหม เขาก็เลยทักหาสามีทางแชทส่วนตัวว่า *อย่าไปตามใจมันมากอย่าไปยอมมันมาก* ประมาณนี้ค่ะ พอเราเห็นก็งงอยู่ว่าตามใจเรี่องอะไรยอมเรี่องอะไรในเมื่อเราทะเลาะกันเรี่องผู้หญิงที่สามีไปตามๆเขาอยู่ทุกวัน หลังจากนั้นก็มีเรี่องจุกจิกเล็กๆน้อยๆของแม่สามีที่ให้เราตามเอาอกเอาใจคนอื่นค่ะ พอเราท้องไกล้คลอด วันนั้นเราไม่มีแรงทำอะไรเลยเราเหนื่อยมากเพราะทำงานที่บ้าน12ชั่วโมงทุกวันจนไกล้คลอด เราให้สามีพาไปหาหมอ เราสั่งของกินมาไว้ค่ะ ที่บ้านมีงานเขาตั้งวงกันเขาเอาของกินที่เราซื้อมาไปเป็นกับแก้มให้คนในงานวงเหล้า เรารู้สึกเฟลและนอยด์มาก ทั้งที่เราไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันเขาก็รู้ว่าเราป่วยอยู่ แต่เขาบอกว่ามันเป็นเรี่องเล็กน้อยทำไมถึงเอามามีปัญหาได้ เราก็เลยตัดสินใจกลับบ้านตัวเองค่ะ หลังจากนั้นสามีกับแม่ของเขาก็คุยกันไม่รู้ว่าอะไรบ้างแต่สามีของเราบอกว่า แม่เขาฝากมาให้ห่างกันก่อน ทั้งที่เราท้องแก่ไกล้คลอดแล้ว เขาบอกว่า ถ้าเราจะคลอดแล้วก็ให้ทางบ้านเรารับผิดชอบไปส่งเองที่โรงบาล ถ้าคลอดแล้วเขาจะมาดูลูกประมาณนั้นค่ะ เราเสียใจมาก เราก็เลยคุยกับเขาตรงๆว่าจะเอายังไงไม่ได้รักกันแล้วหรอ เขาบอกยังรักอยู่เคลียร์ไปเคลียร์มาเขาก็บอกว่าไปอยู่รอคลอดข้างนอกแบบเช่าหออยู่ค่ะ ถ้าไม่สบายใจที่จะอยู่บ้าน
หลังจากนั้น เราคลอดแม่สามีก็มาเฝ้าที่โรงบาล วันแรกเพื่อนๆของเรามาจากเชียงราย มาเยี่ยมเราที่โรงบาล เขาซื้อพวกขนมของกินต่างๆผลไม้ซื้อข้าวมาให้แต่ลืมซื้อกับเข้ามาด้วยค่ะ หลังจากเพื่อนเรากลับไปบ้าน เราก็หลับแต่ไม่สนิทเราได้ยินแม่สามี โทรคุยกับญาติว่า *เมื่อกี้เพื่อนมันมาเยี่ยม วุ่นวายเสียงดังมากซิ้อแต่ของพวกนี้มาให้ ไม่รู้จะซื้อมาทำไมถ้าจะซื้อมาแบบนี้ ถ้าญาติฝั่งเรามาเห็นคงไม่พอใจ** เขาพูดประมาณนี้ค่ะ หนูไม่เข้าใจเขาทั้งที่ค่าใช้จ่ายค่าห้องทุกอย่างเราจ่ายเองหมด มันเกื่ยวอะไรกับญาติของเขา หลังจากนั้นเรามองแม่สามีของเราไม่เหมือนเดิมอีกเลยค่ะ สามีเราป่วยหรือเป็นอะไร แม่สามีไม่เคยออกค่าใช้จ่ายช่วยสักบาทตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่แต่งแล้วหรือ แม้แต่ลูกชายของเขาป่วยรักษาวัณโรคครั้งที่สอง เราหมดตังไปเยอะมากและไม่ได้ไช้สิทบัตรทอง หมดไปหลายหมื่นเลยยังไม่รวมกับค่าเดินทางไปโรงบาล เราไม่เคยทิ้งเขาในวันที่ยากลำบาก เขาขายรถตัวเองเอาเงินตัวเองไปใช้จ่ายคนเดียวแล้วมาใช้รถของเราแทนเราไม่ว่าอะไรสักคำสุดท้ายรถเราโดนยืดเพราะเขา เราก็ไม่ว่าอะไรด้วยช้ำ เราเสียใจมาก
หลังจากนั้นก็กลับไปอยู่บ้านตัวเองสามีก็ตามกลับมาอยู่ด้วย เราอยู่ที่บ้านเราเกืยบปีแต่มีเหตุที่ต้องกลับไปอยู่บ้านสามีเพราะต้องกลับไปทำงาน เรากลับไปอยู่ที่นั่นเดือนแรกก็ทะเลาะกันเพราะจับได้ว่าเขาแอบซื้อบริการผู้หญิง เราไม่ได้เลิกกันเขาบอกว่าจะปรับตัวและเห็นแก่ลูกค่ะ สามีของเราไม่ได้ทำงานมาจะ1ปีกว่าแล้ว เราให้เขามาช่วยงานเขาก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง หรือบางทีก็มาเกี่ยงงานกับเราทั้งที่เราทำงานควบกะ เราหางานไว้สองที่เราให้เขาทำด้วยเพราะเขาว่างงานค่ะ หลังจากนั้นมีปัญหาเรี่องแบบนี้เราก็ไม่ได้ให้เขามาช่วยงานแล้วเลี้ยงลูกแทนค่ะ อีกเหตุผลเพราะแม่สามีจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับสามีใหม่ ก่อนหน้านั้นเขาเคยมีปัญหากันเรี่องสามีใหม่ของแม่แฟน เล่นชู้ แม่ของแฟนกลัวว่าจะเขาจะทำแบบนั้นอีกก็เลยจะขอตามกลับไปอยู่ด้วย เราก็กลัวว่าเหตุการแบบนั้นจะเกิดขึ้นกับเขาอีก ก็เลยบอกเขาว่าไปเถอะ เรี่องหลานหรือลูกของเรา เราจะเลี้ยงเองค่ะ หลังจากนั้นแม่สามีก็ติดต่อมาบ้าง ชอบให้เราสั่งของให้โดยการเก็บปลายทางค่ะ โดยที่เจ้าตัวไม่อยู่บ้าน เราต้องเอาเงินไปหมุนค่าของให้แม่แฟนตลอด แล้วเขาให้เราสั่งอีก เราก็เลยไม่ได้สั้งให้แล้วค่ะเพราะไม่มีเงินหลังจากนั้นแม่ของแฟนก็กลับมาบ้าน เขามองเราแปลกๆ ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ทุกวันนี้เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ทั้งค่านมลูกค่ากินค่าใช้ค่ะ แถมยังมีรถที่ต้องผ่อน เราไม่คิดว่าช่วงอายุวัย21 ของเรามันจะมีค่าอะไรที่ต้องรับผิดชอบเยอะขนาดนี้ บางทีสามีชอบมาทะเลาะกับเราเรี่องเงิน เขาบอกว่าเขาเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ถ้าหากเราจะซื้อเสื้อ1ตัว เขาก็ต้องได้เหมือนกัน ทุกอย่างต้องแฟร์ๆเขาพูดมาแบบนี้ค่ะ บางวันก็มาเกี่ยงงานบ้านกับเรา หลังจากที่เราต้องเข้าออฟฟิศทำงาน12ชั่วโมงสลับกะแล้ว เขาอยู่บ้านเลี้ยงลูก กับข้าวไม่ได้ทำ เขาล้างขวดนมกับบางวันตากผ้าให้เราค่ะ บางวันกลับจากที่ทำงานก็มาเกี่ยงงานกับเราเรี่องล้างขวดนมลูก เราเหนื่อยมากค่ะ หลังจากนั้นตั้งแต่เราไม่ได้สั่งของให้แม่สามี เขาสองคนไปคุยอะไรกันบ้างไม่รู้ แล้วสามีก็เลยทะเลาะกับเราแล้วพูดว่า** ไม่คุยกับแม่กูเลยทั้งที่แม่กุกลับบ้านมา** หนูไม่เข้าใจว่าหนูไม่ได้คุยกับเขาตรงไหนบางทีเขาเมินหนูด้วยช้ำ หนูบอกทุกอย่างที่แม่สามีพูดกับหนู เรี่องเอาไปเรียบกับสะไภ้คนอื่นหรือเรี่องต่างๆที่ผ่านมาเขารู้เรี่องมาตลอดแต่ก็ทำไรไม่ได้ค่ะ จนวันนี้เขาฟังแม่เขาแล้วไล่หนุออกจากบ้าน หนูบอกให้เขากลับไปส่งหนูที่บ้านตัวเอง ตอนนั้นมันดึกมากแล้ว แม่ของเขาทักมาในเฟสว่า อย่าไปส่งมันให้มันหาทางกลับเองหรือให้จ้างรถกลับไปเอง โดยที่ไม่ห่วงว่าเรากับลูกจะเป็นยังไง เราก็เลยบอกให้เขาไปส่งบ้านเพื่อนเราแทนค่ะ หลังจากผ่านคืนนั้นไปเรากลับมาเคลียร์กัน เราบอกว่าเราจะไม่กลับไปอยู่บ้านเธอแล้ว เราจะอยู่หอแทน หรือไม่ก็กลับไปอยู่บ้านเรา เขาไม่ยอมกลับบ้านเราค่ะ ซึ้งต่างคนต่างไม่อยากอยู่บ้านใครหนูเลือกทางที่มันแฟร์ที่สุดก็คือหอ หลังจากนั้นหนูได้จ่ายค่ามัดจำค่าหอซื้อของเข้าหอทุกอย่างคือตังของหนูค่ะ เราย้ายเข้าหอไม่ถึง5วัน แม่สามีโทรมาคุยกับเขาพูดเรี่องหอ ตัดเพ้อต่างๆน้อยใจที่เขามาอยู่กับเราที่หอพักค่ะ สามีไม่สบายใจที่แม่เขารู้สึกแบบนั้นก็เอาเรี่องนี้มาทะเลาะกับเรา แล้วพูดขึ้นมาว่า เธอจะไปอยู่หอทำไมอยู่บ้านก็จบ เราก็เลยบอกเหตุผลกับเขาไปว่า เราไม่อยากกลับบ้านเทอเดียวทะเลาะกันโดนไล่ออกมาอีก เขาบอกว่าให้เราเช่าหอทิ้งไว้แล้วกลับไปอยู่บ้านถ้าเกิดทะเลาะกันแล้วเขาเกิดไล่เราอีก ก็ค่อยกลับไปอยู่หอ เขาพูดมาแบบนี้ค่ะ เราบอกว่ามันมากเกินไปแล้ว เขาบอกว่าไม่งั้นก็ต่างคนต่างอยู่เขาจะอยู่บ้านแล้วให้เราเช่าหออยู่เอง ซึ้งเรารู้สึกว่ามันไม่แฟร์สำหรับเราเลย ที่จะไม่ได้เจอลูกทุกวัน ทั้งที่เราจ่ายค่านมลูก ไหนจะพี่เลี้ยงที่เขาเพิ่งรับมาตอนต้นเดือนเราก็ต้องจ่าย ค่าน้ำค่าไฟค่าหอค่ากินค่าใช้อีกเราไม่ไหวค่ะ พี่เลี้ยงที่จ้างมาก็อยู่บ้านเขาไม่ได้อยู่หอกับเราก็เหมือนกับว่าเราจ้างแม่บ้านดูแลบ้านเขาเราคิดเยอะเกินไปไหมคะ *เราเคยบอกกับเขานะคะ ว่าให้รีบหางานทำได้แล้ว เธอไม่ต้องมาช่วยจ่ายค่าหอค่าอะไรก็ได้ ขอแค่เธอทำงานเลี้ยงตัวเองได้และช่วยเลี้ยงลูกก็พอ ไม่ต้องมาเลี้ยงเราหรอก** แต่เขาก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหางานทำ จนสุดท้ายเราตัดสินใจหย่าค่ะ เขามองว่าเราอคติกับแม่เขาเกินไป เขาบอกว่าเรี่องที่แม่เขานินทาว่าร้ายเราเป็นเรี่องปกติของทุกคนที่จะต้องเจอเขาบอกว่าเราแคร์คำพูดแม่ของเขามากเกินไป เราก็เลยต้องจบกันค่ะ หนูเสียใจมากค่ะ สุดท้ายนี้หนูไม่ได้อะไรเลยนอกจากลูก หนูไม่เคยคิดจะทิ้งเขาในวันที่ลำบากยากแค่ไหนแต่เขาเลือกที่จะทิ้งหนูไว้ ทุกวันนี้เขาก็ยังโทษว่าเป็นความผิดของหนูอยู่ดีค่ะ
หย่ากับสามีเพราะไม่แยกบ้าน
เรี่องมีอยู่ว่า เรากับสามีแต่งงานกันได้2ปีและมีลูกด้วยกัน1คน ก่อนแต่งเราอยู่ด้วยกันก่อนและมีแม่สามีอยู่ด้วยค่ะ แรกๆที่คบกันเขาไม่ค่อยมาก้าวก่ายเรี่องส่วนตัวเรามาก เว้นระยะห่างไม่ล้ำเส้นค่ะแต่พอหลังแต่งเขาเริ่มเยอะขึ้นมากเช่น บอกให้เราไปเกาะคนนั้นคนนี้หรือเกาะน้องชายของอดีตสามีของแม่ค่ะ เพราะฐานะทางบ้านเขารวยมาก เขาบอกให้เราไปพูดจาออเซาะเอาใจคนอื่นแถมบางทีก็ให้เราซื้อของให้คนอื่นเพื่ออยากได้หน้าค่ะ ช่วงแรกเราไม่คิดอะไรมากมันเป็นเรี่องที่เราคิดว่า ฟังแต่ไม่ทำก็จบค่ะหรือบางเรี่องก็ทำให้มันจบๆถ้าเราไม่ได้เสียหายอะไรมาก แต่พอนานๆเข้า เรากับสามีทะเลาะกันเรี่องผู้หญิงค่ะ ไม่รู้ว่าแม่สามีรู้ได้ยังไงว่าทะเลาะกันแต่ไม่แน่ใจว่ารู้เรี่องที่ทะเลาะกันไหม เขาก็เลยทักหาสามีทางแชทส่วนตัวว่า *อย่าไปตามใจมันมากอย่าไปยอมมันมาก* ประมาณนี้ค่ะ พอเราเห็นก็งงอยู่ว่าตามใจเรี่องอะไรยอมเรี่องอะไรในเมื่อเราทะเลาะกันเรี่องผู้หญิงที่สามีไปตามๆเขาอยู่ทุกวัน หลังจากนั้นก็มีเรี่องจุกจิกเล็กๆน้อยๆของแม่สามีที่ให้เราตามเอาอกเอาใจคนอื่นค่ะ พอเราท้องไกล้คลอด วันนั้นเราไม่มีแรงทำอะไรเลยเราเหนื่อยมากเพราะทำงานที่บ้าน12ชั่วโมงทุกวันจนไกล้คลอด เราให้สามีพาไปหาหมอ เราสั่งของกินมาไว้ค่ะ ที่บ้านมีงานเขาตั้งวงกันเขาเอาของกินที่เราซื้อมาไปเป็นกับแก้มให้คนในงานวงเหล้า เรารู้สึกเฟลและนอยด์มาก ทั้งที่เราไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันเขาก็รู้ว่าเราป่วยอยู่ แต่เขาบอกว่ามันเป็นเรี่องเล็กน้อยทำไมถึงเอามามีปัญหาได้ เราก็เลยตัดสินใจกลับบ้านตัวเองค่ะ หลังจากนั้นสามีกับแม่ของเขาก็คุยกันไม่รู้ว่าอะไรบ้างแต่สามีของเราบอกว่า แม่เขาฝากมาให้ห่างกันก่อน ทั้งที่เราท้องแก่ไกล้คลอดแล้ว เขาบอกว่า ถ้าเราจะคลอดแล้วก็ให้ทางบ้านเรารับผิดชอบไปส่งเองที่โรงบาล ถ้าคลอดแล้วเขาจะมาดูลูกประมาณนั้นค่ะ เราเสียใจมาก เราก็เลยคุยกับเขาตรงๆว่าจะเอายังไงไม่ได้รักกันแล้วหรอ เขาบอกยังรักอยู่เคลียร์ไปเคลียร์มาเขาก็บอกว่าไปอยู่รอคลอดข้างนอกแบบเช่าหออยู่ค่ะ ถ้าไม่สบายใจที่จะอยู่บ้าน
หลังจากนั้น เราคลอดแม่สามีก็มาเฝ้าที่โรงบาล วันแรกเพื่อนๆของเรามาจากเชียงราย มาเยี่ยมเราที่โรงบาล เขาซื้อพวกขนมของกินต่างๆผลไม้ซื้อข้าวมาให้แต่ลืมซื้อกับเข้ามาด้วยค่ะ หลังจากเพื่อนเรากลับไปบ้าน เราก็หลับแต่ไม่สนิทเราได้ยินแม่สามี โทรคุยกับญาติว่า *เมื่อกี้เพื่อนมันมาเยี่ยม วุ่นวายเสียงดังมากซิ้อแต่ของพวกนี้มาให้ ไม่รู้จะซื้อมาทำไมถ้าจะซื้อมาแบบนี้ ถ้าญาติฝั่งเรามาเห็นคงไม่พอใจ** เขาพูดประมาณนี้ค่ะ หนูไม่เข้าใจเขาทั้งที่ค่าใช้จ่ายค่าห้องทุกอย่างเราจ่ายเองหมด มันเกื่ยวอะไรกับญาติของเขา หลังจากนั้นเรามองแม่สามีของเราไม่เหมือนเดิมอีกเลยค่ะ สามีเราป่วยหรือเป็นอะไร แม่สามีไม่เคยออกค่าใช้จ่ายช่วยสักบาทตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่แต่งแล้วหรือ แม้แต่ลูกชายของเขาป่วยรักษาวัณโรคครั้งที่สอง เราหมดตังไปเยอะมากและไม่ได้ไช้สิทบัตรทอง หมดไปหลายหมื่นเลยยังไม่รวมกับค่าเดินทางไปโรงบาล เราไม่เคยทิ้งเขาในวันที่ยากลำบาก เขาขายรถตัวเองเอาเงินตัวเองไปใช้จ่ายคนเดียวแล้วมาใช้รถของเราแทนเราไม่ว่าอะไรสักคำสุดท้ายรถเราโดนยืดเพราะเขา เราก็ไม่ว่าอะไรด้วยช้ำ เราเสียใจมาก
หลังจากนั้นก็กลับไปอยู่บ้านตัวเองสามีก็ตามกลับมาอยู่ด้วย เราอยู่ที่บ้านเราเกืยบปีแต่มีเหตุที่ต้องกลับไปอยู่บ้านสามีเพราะต้องกลับไปทำงาน เรากลับไปอยู่ที่นั่นเดือนแรกก็ทะเลาะกันเพราะจับได้ว่าเขาแอบซื้อบริการผู้หญิง เราไม่ได้เลิกกันเขาบอกว่าจะปรับตัวและเห็นแก่ลูกค่ะ สามีของเราไม่ได้ทำงานมาจะ1ปีกว่าแล้ว เราให้เขามาช่วยงานเขาก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง หรือบางทีก็มาเกี่ยงงานกับเราทั้งที่เราทำงานควบกะ เราหางานไว้สองที่เราให้เขาทำด้วยเพราะเขาว่างงานค่ะ หลังจากนั้นมีปัญหาเรี่องแบบนี้เราก็ไม่ได้ให้เขามาช่วยงานแล้วเลี้ยงลูกแทนค่ะ อีกเหตุผลเพราะแม่สามีจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับสามีใหม่ ก่อนหน้านั้นเขาเคยมีปัญหากันเรี่องสามีใหม่ของแม่แฟน เล่นชู้ แม่ของแฟนกลัวว่าจะเขาจะทำแบบนั้นอีกก็เลยจะขอตามกลับไปอยู่ด้วย เราก็กลัวว่าเหตุการแบบนั้นจะเกิดขึ้นกับเขาอีก ก็เลยบอกเขาว่าไปเถอะ เรี่องหลานหรือลูกของเรา เราจะเลี้ยงเองค่ะ หลังจากนั้นแม่สามีก็ติดต่อมาบ้าง ชอบให้เราสั่งของให้โดยการเก็บปลายทางค่ะ โดยที่เจ้าตัวไม่อยู่บ้าน เราต้องเอาเงินไปหมุนค่าของให้แม่แฟนตลอด แล้วเขาให้เราสั่งอีก เราก็เลยไม่ได้สั้งให้แล้วค่ะเพราะไม่มีเงินหลังจากนั้นแม่ของแฟนก็กลับมาบ้าน เขามองเราแปลกๆ ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ทุกวันนี้เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ทั้งค่านมลูกค่ากินค่าใช้ค่ะ แถมยังมีรถที่ต้องผ่อน เราไม่คิดว่าช่วงอายุวัย21 ของเรามันจะมีค่าอะไรที่ต้องรับผิดชอบเยอะขนาดนี้ บางทีสามีชอบมาทะเลาะกับเราเรี่องเงิน เขาบอกว่าเขาเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ถ้าหากเราจะซื้อเสื้อ1ตัว เขาก็ต้องได้เหมือนกัน ทุกอย่างต้องแฟร์ๆเขาพูดมาแบบนี้ค่ะ บางวันก็มาเกี่ยงงานบ้านกับเรา หลังจากที่เราต้องเข้าออฟฟิศทำงาน12ชั่วโมงสลับกะแล้ว เขาอยู่บ้านเลี้ยงลูก กับข้าวไม่ได้ทำ เขาล้างขวดนมกับบางวันตากผ้าให้เราค่ะ บางวันกลับจากที่ทำงานก็มาเกี่ยงงานกับเราเรี่องล้างขวดนมลูก เราเหนื่อยมากค่ะ หลังจากนั้นตั้งแต่เราไม่ได้สั่งของให้แม่สามี เขาสองคนไปคุยอะไรกันบ้างไม่รู้ แล้วสามีก็เลยทะเลาะกับเราแล้วพูดว่า** ไม่คุยกับแม่กูเลยทั้งที่แม่กุกลับบ้านมา** หนูไม่เข้าใจว่าหนูไม่ได้คุยกับเขาตรงไหนบางทีเขาเมินหนูด้วยช้ำ หนูบอกทุกอย่างที่แม่สามีพูดกับหนู เรี่องเอาไปเรียบกับสะไภ้คนอื่นหรือเรี่องต่างๆที่ผ่านมาเขารู้เรี่องมาตลอดแต่ก็ทำไรไม่ได้ค่ะ จนวันนี้เขาฟังแม่เขาแล้วไล่หนุออกจากบ้าน หนูบอกให้เขากลับไปส่งหนูที่บ้านตัวเอง ตอนนั้นมันดึกมากแล้ว แม่ของเขาทักมาในเฟสว่า อย่าไปส่งมันให้มันหาทางกลับเองหรือให้จ้างรถกลับไปเอง โดยที่ไม่ห่วงว่าเรากับลูกจะเป็นยังไง เราก็เลยบอกให้เขาไปส่งบ้านเพื่อนเราแทนค่ะ หลังจากผ่านคืนนั้นไปเรากลับมาเคลียร์กัน เราบอกว่าเราจะไม่กลับไปอยู่บ้านเธอแล้ว เราจะอยู่หอแทน หรือไม่ก็กลับไปอยู่บ้านเรา เขาไม่ยอมกลับบ้านเราค่ะ ซึ้งต่างคนต่างไม่อยากอยู่บ้านใครหนูเลือกทางที่มันแฟร์ที่สุดก็คือหอ หลังจากนั้นหนูได้จ่ายค่ามัดจำค่าหอซื้อของเข้าหอทุกอย่างคือตังของหนูค่ะ เราย้ายเข้าหอไม่ถึง5วัน แม่สามีโทรมาคุยกับเขาพูดเรี่องหอ ตัดเพ้อต่างๆน้อยใจที่เขามาอยู่กับเราที่หอพักค่ะ สามีไม่สบายใจที่แม่เขารู้สึกแบบนั้นก็เอาเรี่องนี้มาทะเลาะกับเรา แล้วพูดขึ้นมาว่า เธอจะไปอยู่หอทำไมอยู่บ้านก็จบ เราก็เลยบอกเหตุผลกับเขาไปว่า เราไม่อยากกลับบ้านเทอเดียวทะเลาะกันโดนไล่ออกมาอีก เขาบอกว่าให้เราเช่าหอทิ้งไว้แล้วกลับไปอยู่บ้านถ้าเกิดทะเลาะกันแล้วเขาเกิดไล่เราอีก ก็ค่อยกลับไปอยู่หอ เขาพูดมาแบบนี้ค่ะ เราบอกว่ามันมากเกินไปแล้ว เขาบอกว่าไม่งั้นก็ต่างคนต่างอยู่เขาจะอยู่บ้านแล้วให้เราเช่าหออยู่เอง ซึ้งเรารู้สึกว่ามันไม่แฟร์สำหรับเราเลย ที่จะไม่ได้เจอลูกทุกวัน ทั้งที่เราจ่ายค่านมลูก ไหนจะพี่เลี้ยงที่เขาเพิ่งรับมาตอนต้นเดือนเราก็ต้องจ่าย ค่าน้ำค่าไฟค่าหอค่ากินค่าใช้อีกเราไม่ไหวค่ะ พี่เลี้ยงที่จ้างมาก็อยู่บ้านเขาไม่ได้อยู่หอกับเราก็เหมือนกับว่าเราจ้างแม่บ้านดูแลบ้านเขาเราคิดเยอะเกินไปไหมคะ *เราเคยบอกกับเขานะคะ ว่าให้รีบหางานทำได้แล้ว เธอไม่ต้องมาช่วยจ่ายค่าหอค่าอะไรก็ได้ ขอแค่เธอทำงานเลี้ยงตัวเองได้และช่วยเลี้ยงลูกก็พอ ไม่ต้องมาเลี้ยงเราหรอก** แต่เขาก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหางานทำ จนสุดท้ายเราตัดสินใจหย่าค่ะ เขามองว่าเราอคติกับแม่เขาเกินไป เขาบอกว่าเรี่องที่แม่เขานินทาว่าร้ายเราเป็นเรี่องปกติของทุกคนที่จะต้องเจอเขาบอกว่าเราแคร์คำพูดแม่ของเขามากเกินไป เราก็เลยต้องจบกันค่ะ หนูเสียใจมากค่ะ สุดท้ายนี้หนูไม่ได้อะไรเลยนอกจากลูก หนูไม่เคยคิดจะทิ้งเขาในวันที่ลำบากยากแค่ไหนแต่เขาเลือกที่จะทิ้งหนูไว้ ทุกวันนี้เขาก็ยังโทษว่าเป็นความผิดของหนูอยู่ดีค่ะ