ไม่มีโอกาส สำหรับคนที่เคยทำผิดพลาดไปแล้วจริงๆหรือ ?

เริ่มต้นมาจากตอนสมัยเรียน ปวช. (10+ปีที่แล้ว) ที่ วิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ช่วงนั้นผมติดเพื่อนมากๆ ตอนหลังเลิกเรียน เราจะจับกลุ่มตั้งวงกินเหล้า กินเบียร์ เสพกัญชา กันเป็นประจำ (ช่วงนั้นผมติดกัญชามาก พ่อกับแม่เตือนเท่าไหร่ก็ไม่ฟังครับ) จนมีวันนึง เราต้องเข้าเรียนตอนเช้า ผมเลยได้ฝากกัญชาไว้กับเพื่อนที่ไม่ได้เข้าเรียน แต่เพื่อนกลุ่มนั้นกับเล่นไพ่กันอยู่ข้างวิทยาลัย ฝ่ายปกครองเห็น จึงลงไปจับและสอบถาม แต่กลุ่มเพื่อนไม่มีใครยอมรับว่าเล่นไพ่ ฝ่ายปกครองเลยค้นตัวเพื่อนกลุ่มนั้น แล้วเจอกัญชาที่ผมได้ฝากเพื่อนไว้ ฝ่ายปกครองกดดันเพื่อนผมทุกๆอย่าง ว่า ถ้าไม่มีใครยอมรับ จะส่งให้ตำรวจทุกคน เพื่อนผมเลยยอมรับว่าเป็นของผม ฝ่ายปกครองก็โทรมาหาผมขณะที่ผมเรียนอยู่ ว่า ให้ไปพบอาจารย์ ที่ห้องปกครอง พอผมไปถึงอาจารย์ถามว่ากัญชาของเอ็งใข่ไหม ผมตอบว่าใช่ครับ เขาเลยบอกว่าจะส่งผมไปอบรมสถานีตำรวจ ผมก็นั่งรถปกครองไปที่สถานีตำรวจ ตำรวจพาผมไปที่ห้องเพื่อลงบันทึกคำสารภาพ หลังจากลงบันทึกเสร็จแล้ว ตำรวจบอกวันนี้ มึ_นอนนี่แหระ โทรบอกพ่อกับแม่ให้เรียบร้อย ผมถามเขากลับไปว่า ครูบอกว่าส่งผมมาแค่อบรมสั่งสอนไม่ใช่หรอครับ เขาตอบผมว่า หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ จะปล่อยกลับไปได้ยังไง ครูมึ_ใช้อะไรคิด ผมก็เริ่มขาดสติ ไม่คิดว่าคุณครูจะส่งผมมาเข้าคุก ผมโทรหาพ่อ บอกว่าผมอยู่ที่ไหน โดนคดีอะไรบ้าง สรุป วันนั้นผมนอนคุก 1 คืน และช่วงบ่ายของวันต่อมา ผมถึงถูกส่งขึ้นศาลดำเนินคดี เจ้าหน้าที่ในศาลช่วยค้ำประกันให้ผมออกมาได้ พ่อกับแม่เลยพาผมไปที่ ฝ่ายปกครอง เพื่อจะสอบถามคุณครูท่านนั้น ว่า ทำไมไม่ติดต่อผู้ปกครองก่อน ทำไมถึงส่งผมไปแบบนั้นเลย แต่คุณครูท่านนั้นไม่ยอมมาพบ ผมกับพ่อ และแม่ เลยเดินทางกลับบ้าน แล้วหลังจากวันนั้นผมก็มาเรียนได้ตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังวันนั้น ไม่เคยยุ่งกับกัญชาอีกเลย ผมเปลี่ยนตัวเอง พยายามเข้าเรียนมากขึ้น จนได้เกรดเฉลี่ยที่ดีขึ้น และผมได้รู้สึกว่าตัวผมก็ทำได้เหมือนคนอื่นๆ จนผมจบ ปวส. ผมได้เกรดเฉลี่ย 3.00 กว่าๆ ผมมั่นใจมากกับความรู้ที่ได้จากวิทยาลัยแห่งนี้ ผมจึงไปสมัครงาน โรงงานในฝันที่ผมอยากจะเป็นส่วนหนึ่งในองค์กรของเขา (ผมเคยฝึกงานที่นี่ ผมชอบสังคมที่นี่มากๆครับ) และสิ่งที่ผมพยายามมาก็ไม่ศูนย์เปล่า ผมสามารถสอบเข้าที่นี่ได้ ผมตั้งน่าตั้งตารอวันเริ่มงานที่กำลังจะมาถึง แต่แล้วข่าวร้ายที่เป็นปมในชีวิตผมก็เข้ามา ทางบริษัทตรวจพบว่าผมเคยมีประวัติขึ้นศาล เรื่องคดีมีกัญชาไว้ในครอบครอง ผมตกใจมากและพยายามอธิบายกับเขาไปว่า ตอนนั้น ผมไม่คิดให้ดีทำผิดพลาดไปจริงๆครับ แต่หลังจากนั้น ผมไม่เคยกลับไปยุ่งกับกัญชาอีก (จนถึงตอนนี้ กัญชาเสรีผมก็ไม่เคยกลับไปลองอีก) เขาบอกว่าตามกฎของบริษัทไม่รับคนมีคดีพวกนี้ ผมถามเขาว่า แค่กัญชาเองนะครับพี่ และบริษัทพี่ก็มีสุ่มตรวจปัจสวะเป็นประจำอยู่แล้ว ถ้าผมไม่บริสุทธิใจจริงๆ พี่ตรวจเจอผมยินดีเซ็นใบลาออกเลยก็ได้ครับ พี่เขาตอบว่า น้องยาเสพติดไม่ว่าจะเป็นอะไรก็คือยาเสพติด ผมเลยถามไปต่อว่า ผมไม่มีโอกาสได้ร่วมงานกับบริษัทแห่งนี้ได้เลยใช่ไหมครับ พี่เขาตอบว่า ประวัติมันจะติดตัวน้องไปจนตาย ไม่มีทางลบได้ ขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ ผมก็ตอบขอบคุณครับพี่ แล้วก็วางสายไป หลังจากนั้น คำถามในหัวผมก็มีมากมาย น้ำตาผมค่อยๆไหล ผมถามกับตัวเองว่า ผมรู้ว่าไม่มีใครเชื่อสิ่งที่ผมพูด แต่ช่วยให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหม ผมเป็นคนที่เคยเดินพลาด ผมกลับมาเดินให้ถูกต้องได้แล้ว ทำไมถึงไม่มีโอกาสให้กับผมบ้าง ผมรู้ตัวว่าตอนนั้นผมผิดจริงๆ แต่ผมต้องตายแล้วเกิดใหม่อีกครั้งถึงจะได้โอกาสใช่ไหม ผมเสียใจมากๆจนถึงทุกวันนี้ ผมเสียใจกับวิทยาลัย ที่ให้ทุกๆอย่างกับผมให้มีวันนี้ แต่ในใจผมลึกๆ ที่แห่งนี้ก็ทำลายความฝันของผมเช่นกัน สุดท้ายนี้ ผมก็พยายามที่จะเข้าบริษัทแห่งอยู่ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับใดๆจากที่นั่น ผมก็เสียใจมากๆจนถึงวันนี้ ปล. ไม่มีโอกาสอีกสักครั้ง ให้กับคนที่เคยทำผิดพลาดจริงๆใช่ไหมครับ.