สงสัยด้วยความสัตย์จริงไม่มีเจตนาไม่ดีอะไรค่ะแต่อยากทราบว่าบ้านอื่นเป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ ที่แม่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเราเลย
รู้สึกเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวันที่ พอเริ่มมองคนอื่นตอนอยู่กับแม่ก็รู้สึกเอ้ะค่ะ แม่เขาน่ารักจังดูใส่ใจรักลูกสุดๆเลย เพราะตัวเรามีหลายครั้งที่ทะเลาะกับแม่เพราะคุยกันไม่รู้เรื่องค่ะ แม่มักจะตอบกลับ,ทำกับตัวเรา เหมือนไม่รู้จักเราเลยค่ะ ทั้งนิสัย หรือแม้กระทั่งสิ่งที่เราชอบและทำเป็นปกติในชีวิตประจำวันที่เขาแทบไม่เคยสนใจ ของตัวเรา เลยค่ะ ตัวเราเป็นคนที่เวลาจะบอกอะไรกับพ่อหรือแม่คือจะตัดสินใจไตร่ตรองมาดีแล้วว่าควรมั้ย ถึงจะมาปรึกษาหรือบอกพ่อกับแม่ แต่แม่เหมือนไม่รู้ว่าเราคิดมาดีแล้วค่ะ เลยตอบกลับด้วยอะไรที่ฟังไม่ขึ้นด้วยเหตุผลที่ไม่ตรงประเด็นและถ้าเป็นแม่คนอื่นไม่น่าจะยกเหตุผลนี้มาพูดค่ะ เช่นเราเคยปรึกษากับแม่ว่าจะลองตรวจสุขภาพ เช่น ตรวจสุขภาพภายใน ที่โรงพยาบาลค่ะเพราะกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของตัวเอง เรานำเรื่องนี้ไปปรึกษากับคุณแม่แต่คุณแม่ตอบกลับว่าเป็นเพราะตัวเราดูแลตัวเองไม่ดีเช่น กินข้าวดึก นอนดึก ไม่อาบน้ำทันทีหลังกลับถึงบ้าน ทำให้ร่างกายเป็นแบบนี้ค่ะ ซึ่งความจริงคือเราไม่ได้ไม่รักสุขภาพตัวเองขนาดตามที่แม่พูดค่ะ แต่เขาคงติดภาพจำแต่ช่วงที่เราโหมงานค่ะ แล้วส่วนตัวเราว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องค่ะแต่ไม่ทั้งหมด เพราะมีอีกหลายปัจจัย เช่นความเครียด ฮอร์โมน ขาดสารอาหารบางอย่าง ซึ่งทำให้ป่วยได้เช่นกันแต่แม่ก็ยังคงพูดแบบเดิมซ้ำๆประมาณคนไม่รู้แต่ยังพูดจี้แบบคนไม่รู้อีก ว่าเราคิดมาดีแล้วค่ะ เหมือนแม่ไม่รู้นิสัยเราเลยค่ะว่าเราเป็นคนที่ต้องสุดจริงๆถึงจะบอก ไม่ใช่คนที่เอะอะก็กังวลเกินเหตุ และมีอีกหลายครั้งที่กระทบกระทั่งกันเพราะ คุณแม่คิดแทนเรา แบบที่เราไม่เคยคิดแบบที่แม่คิดเลยค่ะ และแม้กระทั่งสิ่งที่เราชอบไม่ชอบแม่จำไม่ได้เลยค่ะทั้งๆที่พ่อก็รู้ค่ะ ใช้ชีวิตอยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ จริงๆเราก็เข้าใจค่ะว่าแม่กับพ่อกลับบ้านดึกและเป็นพ่อมากกว่าที่มักจะอยู่กับเราตอนเด็กๆค่ะ แต่เราเกิดคำถามว่าคนเป็นแม่ทั้งคนจะ ไม่ใส่ใจสิ่งที่ลูกชอบเลยได้หรือคะ ทั้งๆที่ตัวเราก็พยายามพัฒนาความสัมพันธ์กับแม่ ชวนคุยอะไรต่างๆเมื่อโตขึ้นแล้วรู้สึกได้ถึงระยะห่างทางความสัมพันธ์แล้วแท้ๆ
มาแลกเปลี่ยนเรื่องระหว่างแม่กับตัวคุณผ่านคอมเม้นได้นะคะ เราอยากทราบค่ะว่าบ้านอื่น อยู่กันยังไงบ้าง พ่อแม่อ่อนโยนน่ารักกันมั้ย❤️
แม่ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลูกเลย?
รู้สึกเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวันที่ พอเริ่มมองคนอื่นตอนอยู่กับแม่ก็รู้สึกเอ้ะค่ะ แม่เขาน่ารักจังดูใส่ใจรักลูกสุดๆเลย เพราะตัวเรามีหลายครั้งที่ทะเลาะกับแม่เพราะคุยกันไม่รู้เรื่องค่ะ แม่มักจะตอบกลับ,ทำกับตัวเรา เหมือนไม่รู้จักเราเลยค่ะ ทั้งนิสัย หรือแม้กระทั่งสิ่งที่เราชอบและทำเป็นปกติในชีวิตประจำวันที่เขาแทบไม่เคยสนใจ ของตัวเรา เลยค่ะ ตัวเราเป็นคนที่เวลาจะบอกอะไรกับพ่อหรือแม่คือจะตัดสินใจไตร่ตรองมาดีแล้วว่าควรมั้ย ถึงจะมาปรึกษาหรือบอกพ่อกับแม่ แต่แม่เหมือนไม่รู้ว่าเราคิดมาดีแล้วค่ะ เลยตอบกลับด้วยอะไรที่ฟังไม่ขึ้นด้วยเหตุผลที่ไม่ตรงประเด็นและถ้าเป็นแม่คนอื่นไม่น่าจะยกเหตุผลนี้มาพูดค่ะ เช่นเราเคยปรึกษากับแม่ว่าจะลองตรวจสุขภาพ เช่น ตรวจสุขภาพภายใน ที่โรงพยาบาลค่ะเพราะกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของตัวเอง เรานำเรื่องนี้ไปปรึกษากับคุณแม่แต่คุณแม่ตอบกลับว่าเป็นเพราะตัวเราดูแลตัวเองไม่ดีเช่น กินข้าวดึก นอนดึก ไม่อาบน้ำทันทีหลังกลับถึงบ้าน ทำให้ร่างกายเป็นแบบนี้ค่ะ ซึ่งความจริงคือเราไม่ได้ไม่รักสุขภาพตัวเองขนาดตามที่แม่พูดค่ะ แต่เขาคงติดภาพจำแต่ช่วงที่เราโหมงานค่ะ แล้วส่วนตัวเราว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องค่ะแต่ไม่ทั้งหมด เพราะมีอีกหลายปัจจัย เช่นความเครียด ฮอร์โมน ขาดสารอาหารบางอย่าง ซึ่งทำให้ป่วยได้เช่นกันแต่แม่ก็ยังคงพูดแบบเดิมซ้ำๆประมาณคนไม่รู้แต่ยังพูดจี้แบบคนไม่รู้อีก ว่าเราคิดมาดีแล้วค่ะ เหมือนแม่ไม่รู้นิสัยเราเลยค่ะว่าเราเป็นคนที่ต้องสุดจริงๆถึงจะบอก ไม่ใช่คนที่เอะอะก็กังวลเกินเหตุ และมีอีกหลายครั้งที่กระทบกระทั่งกันเพราะ คุณแม่คิดแทนเรา แบบที่เราไม่เคยคิดแบบที่แม่คิดเลยค่ะ และแม้กระทั่งสิ่งที่เราชอบไม่ชอบแม่จำไม่ได้เลยค่ะทั้งๆที่พ่อก็รู้ค่ะ ใช้ชีวิตอยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ จริงๆเราก็เข้าใจค่ะว่าแม่กับพ่อกลับบ้านดึกและเป็นพ่อมากกว่าที่มักจะอยู่กับเราตอนเด็กๆค่ะ แต่เราเกิดคำถามว่าคนเป็นแม่ทั้งคนจะ ไม่ใส่ใจสิ่งที่ลูกชอบเลยได้หรือคะ ทั้งๆที่ตัวเราก็พยายามพัฒนาความสัมพันธ์กับแม่ ชวนคุยอะไรต่างๆเมื่อโตขึ้นแล้วรู้สึกได้ถึงระยะห่างทางความสัมพันธ์แล้วแท้ๆ
มาแลกเปลี่ยนเรื่องระหว่างแม่กับตัวคุณผ่านคอมเม้นได้นะคะ เราอยากทราบค่ะว่าบ้านอื่น อยู่กันยังไงบ้าง พ่อแม่อ่อนโยนน่ารักกันมั้ย❤️