ปี66ผมสมัครเรียนมหาวิทยาลัยราชภัฏสาขาศิลปะและออกแบบก่อนมาเรียนผมจะกังวลเรื่องวิชาเรียนพวกวิชาการที่ทิ้งมานานเกือบ40ปี วิชาอังกฤษ จีน คอมพิวเตอร์รวมถึงวิชาใหม่ๆของคนรุ่นใหม่ ส่วนเพื่อนเด็กก็มีบ้างว่าเค้าจะอึดอัดกับการเรียร่วมห้องกับเรามั๊ย แต่พอเข้าไปเรียนสิ่งที่กังวลก็คลายหายไป วิชาการต่างๆที่กังวลกลับรู้สึกว่าเรียนเข้าใจง่าย อาจารย์ผู้สอนก็ใส่ใจเราเป็นพิเศษชอบเรียกให้ตอบคำถาม เรียนในวัยนี้มีสมาธิและความรับผิดชอบกลับมาหอก็นั่งอ่านทบทวนศัพท์และเนื้อหา จะมีปัญหาบ้างกับวิชาที่เกี่ยวถ่ายวีดีโอตัดต่อทำคอนเท้นในวชาเพื่อการสื่อสาร แต่ก็พยายามถามเพื่อนเด็กที่แต่ละคนจะถนัดวิชาแนวนี้ ส่วนวิชาปฏิบัติทางด้านศิลปะ ไม่มีปัญหาเพราะทำมาตลอดทั้งชีวิตข้อดีตรงนี้ทำให้สนิทกับเด็กๆมากขึ้นเด็กๆจะมาปรึกษาให้ช่วยสอนช่วยแนะนำ ทีนี้มาเรื่องการเข้ากับเด็กๆแรกๆเด็กๆก็เกรงมากล้าคุยมาก แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวเป็นคนเฟรนลี่ก็เริ่มๆเข้ากันได้จนสนิทมีก๊วนเพื่อนสนิทต่างวัยที่เรียนกินเที่ยวด้วยกันมีเพื่อนสนิทส่วนตัวที่นั่งเรียนด้วยกันตัวติดกันวันหยุดแซทคุยกันนัดไปกินไอติมร้านโปรดบ้าง อารมณ์ไปไหนด้วยกันเหมือนพ่อลูกมากกว่าเพื่อน ส่วนกิจกรรมในมหาวิทยาลัยก็ทำทุกอย่างรับน้อง บูมพี่ อบรม และอีกหลายกิจกรรม อยู่ในมหาวิทยาลัยแม่ค้าในโรงอาหารแรกๆเาคิดว่าเป็นอาจารย์เรียกอาจารย์จนติดปากทั้งที่บอกไปแล้วว่าเป็นนักศึกษา แม่ค้าก็ใจดีนอกจากชวนคุยชอบแถมอาหารให้ตลอด เรียนมาถึงปี3รู้สึกเวลาผ่านไปเร็วมากใกล้ทำทีสิทใกล้ฝึกงานใกล้จบใกล้ที่จะจากทุกคน ใกล้ที่จะได้กลับไปหาเด็กๆบนดอยเอาความรู้ใหม่ๆที่ได้มากลับไปสอนเด็ก ตลอดเวลาที่เรียนนอกจากความสนุกแล้วความตั้งใจที่เรียนผลลัพท์การเรียนก็ออกมาดีเกรดทุกเทอม4.00ได้ทุนเรียนดีจากมหาวิทยาลัย บอกได้เลยว่าคิดถูกที่มาเรียนในเวลานี้ ได้อะไรดีๆหลายอย่างกลับไป โดยเฉพาะไฟในตัวที่กระตุ้นให้อยากหาความท้าทายเพิ่มขึ้น
ผมเข้าปี1อายุ56ภาคปกติตอนนี้อยู่ปี3อายุ58อยากฟังประสบการณ์ในรั้วมหาวิทยาลัยของเพื่อนที่เรียนช่วงอายุมากบ้าง