อยู่ให้ได้ แม้ไม่มีใครอยู่ข้าง…แต่ไม่เคยเสียความเป็นตัวเอง…

ในสังคมการทำงาน
บางครั้งเราก็ต้องเดินอยู่บนเส้นทาง
ที่ไม่มีใครเข้าใจ

เราอาจไม่ได้อยู่ในกลุ่ม
“คุยเก่ง” “เข้าสังคมเก่ง”
หรือ “เอาใจหัวหน้าเก่ง”

แต่เรา
ก็ยังเลือกที่จะทำงานให้ดี
พอใจในผลงานตัวเอง
และไม่เสียตัวตนไปกับกระแสรอบข้าง

มันอาจจะเหงาบ้าง…
อาจจะรู้สึกว่าไม่มีเพื่อนสนิทในที่ทำงาน
แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเราไร้ค่า
หรือกำลังหลงทาง

เพราะสุดท้าย “คุณค่าของเรา”
วัดจากสิ่งที่เราส่งมอบ
ไม่ใช่จากจำนวนคนที่มาล้อมรอบ

งานยังดี
ตัวตนยังอยู่
ใจยังไม่แตกสลาย

และที่สำคัญ…
เรายังเป็นเรา
แม้จะเดินเพียงลำพัง

แล้วคุณล่ะ…
เคยมีช่วงเวลาแบบนี้ในชีวิตทำงานไหม?

แชร์ประสบการณ์ได้นะครับ…