ทรมานใจมากเลยค่ะ อยากไปพบจิตแพทย์

เกริ่นก่อนว่าเราคบ ผช คนนึงมาตั้งแต่เดือน ธันวา 67 เจอกันในแอพเดทแอพนึง คุยกันได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่า รู้สึกคลิกมาก เราเหมือนกันแทบทุกอย่าง ทั้งนิสัย background ทางครอบครัว การเติบโตด้วยตัวเองตั้งแต่เด็ก เราเจอครั้งแรกมันทำให้เรารู้สึกว่า คนนี้แหละ คือคนที่ใช่ หลังจากที่เราไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันในสัปดาห์ที่3 เราก็ย้ายไปอยู่กับเขาที่ห้องเลย ตอนนั้นทุกอย่างดีมาก ไปรับไปส่งเราที่ทำงาน พาไปกินอาหารดีๆ แต่ไม่ได้ให้เงินเราใช้นะคะ วันหยุดพาไปซื้อใช้เข้าห้อง เขาเป็นคนจ่ายทุกอย่าง เราไม่ได้จ่ายเลย แต่ตอนที่อยู่ด้วยกัน เราก็เรียกได้ว่าทำหน้าเสมือนเมียคนหนึ่งเลย ทั้งเรื่องบนเตียง เรื่องงานบ้าน เรื่องทำกับข้าว ดูแลเสื้อผ้า ดูแลหัวจรดเท้า แม้กระทั่งตัดเล็บมือเล็บเท้าให้ เราทำเต็มที่มากในทุกๆเรื่อง เขาเป็น ผช คนแรกที่เราเต็มใจที่จะทำทุกอย่างให้เขาโดยไม่ปฏิเสธ หรือโดยที่เขาไม่ต้องร้องขอ สำหรับเราคือ แค่ทำเป๊บซี่ใส่น้ำแข็งให้เขา เราก็มีความสุขที่ได้ทำให้แล้ว พอช่วงเดือนมีนาเขามาสารภาพกับเราว่าการเงินขัดข้อง และมาขอยืมเราหลักหมื่น ซึ่งตัวเราเองก็มีหนี้สินส่วนตัว เดือนชนเดือน เราเลยตอบเขาไปว่าเราไม่มี ถ้ามีเราก็ให้เธอแล้ว พอหลังจากนั้นอาการงี่เง่าเริ่มออก คือเริ่มหงุดหงิดเวลามารับเราที่ทำงาน ซึ่งเราก็รู้ตัวว่าน่าจะเป็นสาเหตุที่เราไม่มีเงินให้ยืม เราก็บอกไม่เป็นไร เราไปทำงานเองได้ ปัญหาเรื่องรับส่ง หมดไป เราถามว่าเอาเงินไปทำอะไรหมด เขาบอกว่าเสียหุ้นหมด ซึ่งเราก็คิดว่าจริง เพราะเราเห็นเขาเทรดหุ้นบ่อยๆ แต่ส่วนตัวเราก็ไม่มี ตอนแรกเขาไม่เชื่อ มาให้เราเปิดแอพธนาคารเพื่อดูว่าไม่มีเงินจริงๆเลยใช่มั้ย เราก็เปิดให้ดูว่าเราไม่มีจริงๆ เขาถึงจะเชื่อ พอเดือนพฤษภาเรามีเหตุให้ต้องออกจากงานที่เก่า แต่เราโชคดีที่ได้งานที่ใหม่ต่อเลยในเดือนมิถุนา แต่อยู่ในเมือง ซึ่งค่อนข้างไกลจากที่เราอยู่ ช่วงที่เรากำลังใกล้ลาออกจากที่เก่า เขาก็เครียดเรื่องเงินมาก เงินขาดมือ เราก็บอกว่าขอโทษนะที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย เขาก็โมโหเรา  ไล่เราไปหาหออยู่ ให้เวลาไปหาหออยู่เอง พูดด้วยความโมโห แต่เราไม่เคยตอบโต้ ไม่เคยเถียงเขาเลย ช่วงนั้นเราก็ใช้หนี้จนเงินหมดไม่เหลือติดตัวเลย เราเลยตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่กับครอบครัว เพื่อเอาตัวเองรอดเรื่องเงิน พูดตรงๆคือกลับมาเกาะพ่อเกาะแม่กินช่วงที่เริ่มทำงานที่ใหม่มันไกลจากบ้านมาก ต้องขอเงินจากที่บ้านไปทำงาน เราก็ยังโทรคุยกับเขา เสาร์อาทิตย์เราก็ยังไปหาเขาอยู่ทุกอาทิตย์ พอปลายเดือนมิถุนา กำลังจะสิ้นเดือน เราไปหาเขาแล้วเห็นเขาคุยกับญาติ เรื่องด่วน อะไรสักอย่าง หน้าเขาเครียด พอเราถามว่าเป็นอะไรป่าว เขาก็ไม่พูด พออีกวันก็เก็บกระเป๋าไปต่างจังหวัด วันนั้นเป็นวันที่เราแยกกันและเจอกันวันสุดท้าย เขาให้เราจัดกระเป๋าให้ เราถามยังไงก็ไม่ได้คำตอบว่ามีเรื่องอะไรจนเราเลิกถาม จากนั้นเราก็กลับบ้าน เขาก็ขับรถกลับต่างจังหวัด พอกลับต่างจังหวัดได้1 วัน เขาก็ไม่รับโทรศัพท์เราอีกเลย ไลน์ไปก็ไม่ตอบ ส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน เราเลยไปหาสืบจากญาติของเขาจนได้เบอร์ญาตของเขามาแล้วโทรไปถาม จนรู้ว่าย่าเขาเสีย แล้วตัวเขาเองไปบวชสวด5วัน คือญาติเขาบอกเราว่า เขาบวชอยู่วัดตั้งแต่วันแรกๆที่ย่าเสียแล้ว เราก็เบาใจลงไปหน่อย พอหลังวันเผา เราโทรไปหาเขาอีก ก็ยังไม่รับ เราเลยโทรหาญาติเขาอีกที ญาติเขาบอกว่า บวชต่ออีกอาทิตย์นึง เราก็โอเค เราก็รออีก หลังจากที่คาดว่าเขาน่าจะสึกแล้ว เราโทรไปอีกก็ไม่รับสาย หลังจากนั้น2อาทิตย์เราโทรหาทุกวัน ก็ยังไม่รับอีก จนถึงปัจจุบัน ด้วยความที่เรามีเงินจำกัด ทำให้เรายังไปหาเขาที่ห้องไม่ได้ จนถึงทุกวันนี้ เรารู้สึกทรมานมาก ตั้งแต่วันที่เขาไม่รับสายเราก็ร่วม2เดือนแล้ว เรายังโหยหาคิดถึง ถึงขั้นมโนว่ามีเขาอยู่ข้างๆด้วยบ่อยๆ เช่น เรียกชื่อเขา นอนคนเดียวก็หันไปคุยกับหมอน แต่ในหัวคือมีแต่หน้าเขา บางทีก็เผลอพูดประโยคเดิมๆที่เคยพูดตอนอยู่กับเขา ยิ้มกับกระจกเหมือนว่ามีความสุขที่ได้พูดกับเขา ทุกคนว่าเราควรไปพบจิตแพทย์มั้ยคะ ตอนนี้ความรักที่มีให้เขาก็ยังเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าไม่รู้ว่าเขาจะเป็นยังไงบ้างตอนนี้ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเราลองเอาเบอร์คนที่ทำงานโทรไปหาเขา เขาก็รับสายปกติ แต่เรารีบตัดสาย ไม่อยากให้เขาได้ยินเสียงเรา มันทรมานใจมากเลยค่ะ เราควรทำไงดีที่จะทำให้ตัวเองไม่ทรมานแบบนี้ ถึงมันจะผ่านมาเกือบ2เดือนแล้ว แต่เรายังคิดถึงเขาอยู่ทุกคืน ดูรูปเขาทุกวัน แต่ใช้เบอร์ตัวเองโทรหาเขา3-4 วันครั้ง เขาก็ยังไม่รับสายอยู่ดี ตอนนี้เรารู้สึกอึดอัดใจ อยากไปเจอเขามาก แต่ติดเรื่องเงิน เพราะเรารู้ว่าถ้าไป เขาจะต้องพาไปกินของแพงซึ่งเรายังไม่มีเงินจ่าย แต่สิ้นเดือนสิงหานี้หนี้เราหมดพอดี กำลังคิดว่าจะไปหาเขาหลังเงินออก อย่างน้อยไปดูว่าเขาสบายดี เราเป็นห่วงเขามาก เพราะเขาเป็น ผช สกปรก ทรงเกมเมอร์กินไหนทิ้งนั่น ถ้าตอนเราอยู่เราเก็บกวาดทำให้ทุกอย่าง เราห่วงเรื่องสุขภาพเขามากๆด้วย ห่วงทุกเรื่องเลยจริงๆ ทุกคนว่าเราควรทำไงดีคะ อย่างพูดถึงเรื่องตัดใจนะคะ ตอนนี้ยังตัดใจไม่ได้ ไม่รู้ต้องทำไงค่ะ