ขอพื้นที่ระบาย

วันนี้โคตรพ่อโคตรแม่โคตรอยากร้องไห้เลยครับผมได้ไปคุยกับพี่สาวมาและแม่ที่ฟัง พี่สาวบอกผมว่าควรประหยัดเพราะมีแม่จน but แต่ก่อนผมมีพ่อครับและตั้งแต่เด็กจำความเลิกนมแม่ ผมก็อยู่จนอย่านมขวดพ่อผมไม่เคยเลี้ยงให้ผมอดสักครั้งให้อยู่สบายอยากกินไรให้บอกอยู่กันสองคนพ่อลูกไม่รบกวนใครกระทั่งพ่อผมมาเสียตอนอายุ14ปีตอนนี้ผม15ปีแล้วผมมาอยู่กับแม่แม่ผมเลี้ยงให้อดให้ตังค์100ซึ่งผมไม่เคยอิ่มข้าวมื้อนึง50อาหารเช้า12เที่ยง50ค่ำ50ค่าน้ำมันค่าน้ำกินบางครั้งก็เกินร้อยเลยจำเป็นต้องขอแม่เพิ่มแม่ก็ว่าทุกครั้งไปขอพี่พี่ก็ว่าต้องไปขอย่า วันนี้พี่บอกผมว่าให้พูดดีๆกับแม่แต่แม่ผมไม่เคยพูดดีกับผมสักครั้งใช้อารมณ์เกือบตลอดด่าผมโง่เค้าแทบไม่มีปัญญาเลี้ยงผมด้วยซ้ำผมเลยบอกไปว่าถ้าไม่พร้อมเลี้ยงจะให้ผมเกิดมาทำไมตัดแม่ตัดลูกเลยไหมผมเหนือยมากผมบอกตังค์ไม่มีทำไมไม่ป้องกันแม่ผมบอกแต่ก่อนขายดีแต่เท่าที่จำได้แม่ผมไม่เคยให้ตังค์ผมเกิน100มากสุด50จนพ่อผมเสียเพิ่งมาให้พ่อผมก่อนเสียบอกผมตลอดว่าให้รักผมมากๆแต่ผมไม่เคยรู้สึกว่าแม่รักผมสักครั้งการเรียนก็กะจะไม่ส่งผมต่อถ้าผมไม่ดื้อดึงคงจะไม่ได้เรียนจริงๆให้ผมจบแค่ม.3แต่หวังจะให้ผมเลี้ยงไปจนตายแม่ผมมีลูก4คนพี่สาวพี่ชายสองคนผมแต่พี่ชายตายไปแล้วดีใจแทนพี่ชาบสองคนมากๆเพราะถ้าตอนนี้ยังอยู่คงเหมือนตายทั้งเป็นค่าเรียนผมก็เสนอตัวจะจ่ายเองให้แม่ช่วยออกค่าอุปกรณ์การเรียนซึ่งตอนนี้ผมดรอปเรียนซึ่งมีเหตุผลแต่ผมรู้สึกที่คิดถูกที่ดรอปเรียนผมแค่คิดดูปัญญาเลี้ยงผมยังไม่มีแล้วจะเอาตังค์ไหนจ่ายค่าเรียนค่ากินซึ่งตอนนี้ผมทำงานอยู่นะครับเพื่อไม่ให้อยู่บ้านกินเงินไปวันๆซึ่งตอนนี้ผมกำลังเก็บตังค์ซื้อโทรศัพท์เนื่องจากเครื่องเก่าพังผมเกรงว่าหากไปเรียนแล้วจะลำบากให้เอาไอแพดแบกไปมาก็ยังไงอยู่ซ่งตอนนี้ผมยังวัยรุ่นผมไม่เข้าใจทำไมผมต้องมาอดด้วยอะผมหิวทำไมต้องอดผมเอาตังค์ไปซื้อของกินให้อิ่มไม่ได้ซื้อของเล่นเลยผมอยากตายผมเหน่ิยผมคิดถึงพ่อผมอยากได้ไรผมก็ซื้อเองไม่เคยของตังค์ซื้อของส่วนตัวยกเว่นของกินเท่านั้นถ้าผมอยากได้ไรผมจะเก็บตังค์ซื้อเองขอบคุณครับ พี่ผมบอกคนเราเลือกเกิดไม่ได้แล้วทำไมผมต้องมายอมรับมาจะต้องมาอยู่แบบอดๆไปตลอดอะ