เศร้าไม่มีสาเหตุทำยังไคะ

เราเป็นเด็กหอประจำเข้าปีที่สองแล้วปีแรกมันดีมากเลยค่ะ มีเพื่อนมีแม่มีทุกคนค่อยสนับสนุแต่พอหนูเข้าาปีที่สองทุกอย่างก้เปลี่ยนไปเลยค่ะ สัปดาห์แรกหนูร้องไห้เหมือนจะตายหายใจไม่ออกเจ็บหน้าอกไปหมดถึงขนาดต้องไปพบจิตแพทย์แต่ก็พยายามจะอดทนสุด คือคุณแม่หนูน่ารักนะค่ะแต่ท่านเป็นคนที่รำคาญง่ายมากๆท่านไม่ใช้คนที่จะมีความใจเย็นซึ้งหนูก็เข้าใจแต่หนูไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรทำไมถึงเศร้าแต่มันเศร้าไปหมด เพื่อนที่หอก้คนเดิมๆครูก้คนเดิม แต่หนูอยากกลับบ้านมากเลยค่ะปีที่แล้วหนอยู่ได้ปกติแต่พอปีนี้มันอยู่ไม่ได้หนึ่งเดือนที่ปกติหนูก้อยู่ได้มันรู้สึกนานมากเลยค่ะ หนูไม่รู้ต้องทำยังไง คือท่านก้เริ่มจะรำหนูเต็มทนแล้วถึงท่านไม่พูดหนูก้รู้สึกได้จริงๆนะคะ แบบหนูไม่รู้จะทำยังไงให้มันหยุดอ่ะค่ะ